Ο Πρόεδρος της Γαλλίας είναι πλέον ένας ηγέτης σε καθεστώς ομηρείας μετά το αποτέλεσμα των εκλογών για την Εθνοσυνέλευση, το οποίο φαίνεται πως θα του κοστίσει και τη φιλοδοξία να γίνει ο κινητήριος πολιτικός μοχλός της Ε.Ε.

Η κάλπη ανέδειξε πρώτη δύναμη τους «μακρονιστές», αλλά με απώλεια της απόλυτης πλειοψηφίας, γεγονός που υποχρεώνει τον νεοεκλεγέντα Πρόεδρο να αναζητεί συμμαχίες κατά περίσταση για να περάσει το μεταρρυθμιστικό του πρόγραμμα. Ένα πρόγραμμα που έχει την έγκριση μόλις του 25% του εκλογικού σώματος και την αντίθεση του 50% των εκλογέων.

Αυτή η παράδοξη εικόνα που έβγαλε η κάλπη φέρνει τον Εμανουέλ Μακρόν ανάμεσα στις συμπληγάδες της ισχυρής αντιπολίτευσης. Από τη μία είναι η αξιωματική αντιπολίτευση – το ισχυρότατο μέτωπο NUPES του Μελανσόν (ριζοσπάστες, κομμουνιστές, σοσιαλιστές και οικολόγοι) και από την άλλη η Ακροδεξιά της Μαρίν Λεπέν, που είναι σίγουρα η μεγάλη κερδισμένη του δεύτερου γύρου των κοινοβουλευτικών εκλογών.

Υψηλό το πολιτικό κόστος

Γιατί έφαγε τέτοιο χαστούκι ο Μακρόν, μόλις δύο μήνες μετά την επανεκλογή του στην Προεδρία;

Σύμφωνα με τη «Le Monde» ο Μακρόν είναι θύμα του φαινομένου «degagisme», ενός μηχανισμού του εκλογικού σώματος που, όταν αρχίσει να λειτουργεί, δεν ανακόπτεται: οι εκλογείς απορρίπτουν την κυρίαρχη πολιτική τάση και τάξη και το δείχνουν με εμφατικό τρόπο στην κάλπη. Το «κόμμα των μπουρζουάδων» κατηγορείται για αλαζονεία και αδιαφορία για τα λαϊκά προβλήματα και ο Μακρόν, που είναι αρχηγός τους, πληρώνει το τίμημα.

Ο Μακρόν πίστευε πως θα απέφευγε αυτή την κατακραυγή με την επανεκλογή του, όμως έκανε άλλο ένα λάθος: δεν τήρησε τη ρεπουμπλικανική παράδοση της Γαλλίας, που θέλει τα κόμματα να στηρίζουν όποιον δημοκρατικό υποψήφιο βρίσκεται απέναντι σε ακροδεξιούς αντιπάλους. Πιστώθηκε αυτή την παράδοση και επανεξελέγη Πρόεδρος, αλλά το κόμμα του αδιαφόρησε στον δεύτερο γύρο των εκλογών τηρώντας στάση ουδετερότητας στις περιφέρειες όπου ένας υποψήφιος βουλευτής από το δημοκρατικό τόξο ήταν αντίπαλος με ακροδεξιό.

Είναι προφανές ότι στη Γαλλία άρχισε η αποδόμηση του πολιτικού συστήματος Μακρόν την επομένη της επανεκλογής του. Κι αυτό φάνηκε με την ψήφο όσων πήγαν στις κάλπες και με την αποχή. Το ερώτημα είναι πόση αποχή αντέχει η δημοκρατία…

Φόβος κυβερνητικής παράλυσης

Πόσο εύκολο είναι λοιπόν το έργο της κυβέρνησης Μακρόν στη δεύτερη προεδρική θητεία; Οι αναλυτές εκτιμούν ότι θα υπάρξει «κυβερνητική παράλυση», προβλέπουν «απόλυτο χάος».

Η πρωθυπουργός Ελιζαμπέτ Μπορν μίλησε ήδη για περιστασιακές συμμαχίες στην Εθνοσυνέλευση, αλλά αυτό προϋποθέτει μεγάλο παζάρι και προφανώς υπάρχουν γραμμές τις οποίες δεν θα δεχτούν να υπερβούν τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Ούτε καν οι νεογκωλικοί, που είναι πιο κοντά στον Μακρόν, αλλά δηλώνουν πως προτιμούν τη σιγουριά της αντιπολίτευσης από τη φθορά της συγκυβέρνησης

Η κυρία Μπορν υπέβαλε την παραίτησή της, που δεν έγινε δεκτή από τον Μακρόν, με την αιτιολογία ότι «η κυβέρνηση πρέπει να παραμείνει προσηλωμένη στους στόχους της», ενώ οι διεθνείς υποχρεώσεις του Προέδρου δεν του αφήνουν χρόνο για να ασχοληθεί με ανασχηματισμό.

Κι όμως το μείζον πρόβλημα για τον Μακρόν δεν είναι η διεθνής σκηνή, αλλά η εσωτερική αρένα. «Προφανώς απογοητεύσαμε έναν αριθμό Γάλλων πολιτών, το μήνυμα είναι σαφές», δήλωσε η κυβερνητική εκπρόσωπος Ολιβιά Γκρεγουάρ, για να προσθέσει: «θα συνεργαστούμε με όσους θέλουν να προχωρήσει μπροστά η χώρα. Το χέρι μας είναι απλωμένο… προς όλους τους μετριοπαθείς της Αριστεράς και της Δεξιάς».

Σενάριο πολιτικής αυτοκτονίας

Παρά τις καλές προθέσεις των «μακρονιστών» και τις ελπίδες ότι τελικά οι συντηρητικοί νεογκωλικοί δεν θα αφήσουν τον Μακρόν να πέσει στο κενό, στα υψηλόβαθμα κλιμάκια της παράταξής του εκφράζονται ανησυχίες για «πλήρη παράλυση» της Εθνοσυνέλευσης, που θα οδηγήσει σε θεσμική κρίση. Σύμβουλος του Γάλλου Προέδρου δήλωσε στη «Le Monde» ότι τελικά θα μείνει μόνο μία επιλογή: «η διάλυση της Εθνοσυνέλευσης σε έναν χρόνο». Το άρθρο 12 του Συντάγματος το επιτρέπει, αλλά στο μεταξύ διάστημα η κυβέρνηση δεν θα μπορεί να περάσει καμία από τις πολιτικές επιλογές της.

Άρα θα πρόκειται για πολιτική αυτοκτονία για τον Μακρόν, αφού θα είναι ένας Πρόεδρος που η κυβέρνησή του δεν θα μπορεί να παραγάγει έργο και με αυτό το προφίλ στη διεθνή σκηνή θα δυσκολεύεται να πείσει για τις ηγετικές του ικανότητες.

Σε τι προσβλέπει ο Μελανσόν

Αυτό το γνωρίζουν οι δύο ισχυροί της αντιπολίτευσης, που για διαφορετικούς λόγους θα ασκήσουν αφόρητες πιέσεις στο κυβερνητικό στρατόπεδο. Ο Μελανσόν δεν θα αφήσει τίποτα να πέσει κάτω. Αλλά θα πρέπει προηγουμένως να κρατήσει ενωμένη την παράταξη.

Ο βετεράνος ριζοσπάστης πολιτικός πρότεινε όσοι εξελέγησαν με το NUPES να συγκροτήσουν μία ενιαία πολιτική ομάδα, αλλά υπάρχουν ήδη αντιδράσεις. Ο ηγέτης του Κομμουνιστικού Κόμματος Φαμπιάν Ρουσέλ έκρινε ότι η συμμαχία υπό τον Μελανσόν μίλησε μόνο σε μία μερίδα της γαλλικής κοινής γνώμης. Και η πρόεδρος της ομάδας των σοσιαλιστών στην προηγούμενη Βουλή Βαλερί Ραμπό έγραψε στο Twitter:

«Η Αριστερά είναι πλουραλιστική, αυτό αντανακλάται στην πολυμορφία στην Εθνοσυνέλευση. Είναι δύναμη στην υπηρεσία του γαλλικού λαού. Είναι λάθος να αλλάξουμε αυτή την πολυμορφία και είμαι αντίθετη» στην πρόταση για τη συγκρότηση ενιαίας ομάδας.

Τα σχέδια της Λεπέν

Από την άλλη πλευρά η αρχηγός της Ακροδεξιάς Μαρίν Λεπέν έχει την πολυτέλεια να δρέπει τις δάφνες της μεγάλης επιτυχίας με τον δωδεκαπλασιασμό της δύναμης της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της βλέποντας στο αύριο. Ο στόχος της δεν είναι απλώς η άσκηση δυναμικής αντιπολίτευσης, αλλά οι προεδρικές εκλογές του 2027.

Με την ολοκλήρωση της δεύτερης προεδρικής θητείας ο Μακρόν δεν θα έχει τη δυνατότητα να είναι πάλι υποψήφιος. Η Λεπέν όμως ελπίζει ότι την επόμενη φορά θα καταφέρει να κατακτήσει τα Ηλύσια Πεδία. Το σχέδιό της έχει ορίζοντα τις επόμενες προεδρικές εκλογές. Και διευκολύνεται από τα όσα εξασφαλίζει η Ακροδεξιά με την ισχυρή παρουσία της στην Εθνοσυνέλευση – θέσεις στα κοινοβουλευτικά όργανα, χρόνο παρουσίας στις συνεδριάσεις και μεγαλύτερη κρατική χρηματοδότηση.

Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι θα χρησιμοποιήσει την Κοινοβουλευτική Ομάδα της και τα προνόμια που εξασφάλισε ως εφαλτήριο για τις προεδρικές εκλογές, εκκινώντας από θέση ισχύος σε σχέση με οποιονδήποτε άλλον πιθανό υποψήφιο. Η υπονόμευση της ρεπουμπλικανικής παράδοσης από τους «μακρονιστές» στις κοινοβουλευτικές εκλογές δυναμιτίζει από τώρα την όποια προσπάθεια των στελεχών της παράταξης να ακολουθήσουν τα βήματα του Μακρόν. Κάτι που τελικά μπορεί να ωφελήσει τη Λεπέν, αν βεβαίως καταφέρει να είναι στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών του 2027.

Διαβάστε επίσης:

Περιορίζεται η τηλεργασία – Πίσω στα γραφεία οι εργαζόμενοι

Τουρκία: Η απειλή του πολιτικο-οικονομικού αδιεξόδου

Το φως στο ελληνικό τοπίο…