Διέδωσε το σερφ παγκοσμίως, έγινε 5 φορές Ολυμπιονίκης στα 100 ελεύθερο, έγινε ο άνθρωπος που δημιούργησε την έννοα του «ναυαγοσώστη».

Πολλοί από εμάς, έχουμε θαυμάσει τους σέρφερς που καβαλούν τα τεράστια κύματα. Μερικοί από εμάς ίσως να δοκίμαζαν το σπορ αυτό αν είχαν γεννηθεί στη Χαβάη ή στην Καλιφόρνια.

Το σερφ ξεκίνησε παραδοσιακά στη Χαβάη. Ήταν ένα μέσο επίδειξης υψηλών ικανοτήτων, ένα μέσο ανάδειξης των ευγενέστερων ανδρών του νησιού, ένα σπορ ανταγωνιστικό και ριψοκίνδυνο, ένα είδος μονομαχίας μέσα από την οποία λύνονταν οικογενειακές διαφορές αλλά και ερωτικοί ανταγωνισμοί.

Όμως από το 1800 και ύστερα οι Ευρωπαίοι αποικιοκράτες προσπαθώντας να αφανίσουν την κουλτούρα του νησιού, απαγόρευσαν και σχεδόν ξερίζωσαν το σερφ από την Χαβάη.

Ο Duke Kahanamoku

Ο Ντιουκ Καχαναμόκου, γεννήθηκε στη Χονολούλου, στις 24 Αυγούστου του 1890, τρία περίπου χρόνια πριν ανατραπεί (με πραξικόπημα των Δυτικών) το ανεξάρτητο βασίλειο της Χαβάης και συλληφθεί αιχμάλωτη η όμορφη βασίλισσα Queen Lill’uokalani.

Ο Ντιουκ Καχαναμόκου, μεγάλωσε στην παραλία Ουακίκι, παίζοντας με τα αδέλφια του και τα 31 ξαδέλφια του δίπλα και μέσα στο νερό, αναπτύσσοντας τις κολυμβητικές του ικανότητες και καλλιεργώντας την αγάπη του για το σερφ φτιάχνοντας τη δική του σανίδα από ξύλο του δέντρου κόα, μια σανίδα δίχως καρένα, που είχε μήκος 5 μέτρα και ζύγιζε 52 κιλά! Εκεί δημιουργήθηκε η παρέα των «Wakiki Beach Boys» που έγραψαν τη δική τους ιστορία.

Κολυμβητικοί άθλοι

Τον Αύγουστο του 1911, μια επιτροπή της αμερικανικής AAU (Amateur Athletic Union), βρέθηκε στη Χαβάη ψάχνοντας για νέους αθλητές. Ο Ντιουκ Καχαναμόκου, έτυχε να δοκιμαστεί στα 100 μέτρα ελεύθερο (στη θάλασσα) και βγήκε πρώτος σπάζοντας το παγκόσμιο ρεκόρ κατά 4.6 δευτερόλεπτα. (Την ίδια μέρα έσπασε επίσης το παγκόσμιο ρεκόρ στα 200 μέτρα ελεύθερο και ισοφάρισε το παγκόσμιο ρεκόρ στα 50 μέτρα ελεύθερο.) Στην αρχή η Αμερικανική Ομοσπονδία δεν το δέχτηκε πιστεύοντας ότι οι κριτές δεν είχαν τα σωστά χρονόμετρα και πως ο Ντιουκ σίγουρα βοηθήθηκε από τα θαλάσσια ρεύματα.

Παρόλα αυτά, το 1912, ο Ντιουκ εύκολα προκρίθηκε και μπήκε στην Ολυμπιακή ομάδα των ΗΠΑ. Στους Ολυμπιακούς του 1912, στη Στοκχόλμη, ο Ντιουκ Καχαναμόκου πήρε το χρυσό μετάλλιο στα 100 μέτρα ελεύθερο, και το αργυρό μετάλλιο στη σκυταλοδρομία 4 x 200 μέτρα ελεύθερο με την ομάδα των ΗΠΑ. 

Στους Ολυμπιακούς του 1920 στην Αντβέρπ, στο Βέλγιο, ο Ντιουκ πήρε το χρυσό μετάλλιο στα 100 μέτρα ελεύθερο και στη σκυταλοδρομία 4 x 100 ελεύθερο με την ομάδα των ΗΠΑ.

Στους Ολυμπιακούς του 1924, στο Παρίσι, χιλιάδες θεατές κατέκλυσαν τις κερκίδες της υπαίθριας πισίνας για να θαυμάσουν τον Ντιουκ Καχαναμόκου. Τελικά σ’ εκείνους τους αγώνες ο Ντιουκ σε ηλικία 34 ετών, πήρε το αργυρό μετάλλιο στα 100 μέτρα ελεύθερο, αφού νικήθηκε για κλάσματα δευτερολέπτων από τον νεαρό Αμερικανό, Τζόνι Βαϊσμίλερ, που εκτός ότι ήταν σπουδαίος κολυμβητής, αργότερα έγινε γνωστός και ως ο κινηματογραφικός «Ταρζάν».   

Διαδίδοντας το σερφ

Ανάμεσα στους Ολυμπιακούς Αγώνες, ο Ντιουκ Καχαναμόκου ταξίδευε κάνοντας κολυμβητικές επιδείξεις και επιδείξεις με βουτιές από βατήρες. Τότε άρχισε να δείχνει και το σερφ το οποίο μέχρι τότε ήταν άγνωστο έξω από τη Χαβάη. Ο Ντιουκ έκανε για πρώτη φορά επίδειξη του σερφ, το 1912, στη Νότια Καλιφόρνια, βάζοντας τα θεμέλια της καλιφορνέζικης σχολής του σερφ.

Τα Χριστούγεννα του 1914, ο Ντιουκ έκανε την πρώτη του επίδειξη στο Σίδνεϋ της Αυστραλίας, στην παραλία Freshwater Beach. Ο Ντιουκ έφτιαξε μόνος του μια σανίδα σερφ από ξύλο πεύκου που αγόρασε από κάποιο ξυλουργείο. Η ημερομηνία αυτή θεωρείται η γέννηση του αυστραλιανού σερφ, και ο Ντιουκ φεύγοντας άφησε τη σανίδα στον νεαρό μαθητευόμενό του, τον 16χρονο Κλοντ Ουέστ, που έγινε με τη σειρά του μεγάλος αθλητής του σερφ. Η σανίδα του Ντιουκ φυλάσσεται ακόμη και εκτίθεται στο Freshwater Surf Life Saving Club. Από τότε, η Αυστραλία κάνει σερφ.

Ναυαγοσώστης

Ο Ντιουκ Καχαναμόκου, όμως, έβαλε και τα θεμέλια της σύγχρονης ναυαγοσωστικής. Το 1925, στα ανοιχτά της Κορόνα Ντελ Μαρ, στην Καλιφόρνια βυθίστηκε μια θαλαμηγός. Ο Ντιουκ πήρε τη σανίδα του και βούτηξε σώζοντας και τους 8 ναυαγούς, οδηγώντας τους ανά δύο με το σερφ του στην ακτή, κάνοντας 4 δρομολόγια. Ένας αστυνομικός που παρακολουθούσε ανήμπορος από τη στεριά, περιέγραψε στον Τύπο τις υπεράνθρωπες προσπάθειες του Ντιουκ. Από τότε ιδρύθηκαν οι σύλλογοι των ναυαγοσωστών και στον εξοπλισμό τους υπάρχει από τότε «σανίδα διάσωσης».

Θρύλος

Ο Ντιουκ Καχαναμόκου είναι ο πρώτος άνθρωπος που μπήκε στο πάνθεον του «Swimming Hall of Fame» και στο «Surf Hall of Fame». Ο αγώνας «Duke Kahanamoku Invitational Surfing Championships» (1961) στη Χαβάη ήταν ο πρώτος αγώνας σερφ που καλύφθηκε τηλεοπτικά και χάρη στη φήμη του Ντιουκ τον παρακολούθησαν 50.000.000 τηλεθεατές, όταν τους τελικούς του NBA (2019) παρακολούθησαν 15.000.000 τηλεθεατές.

Ο Ντιουκ Καχαναμόκου το 1932 επέστρεψε στη Χαβάη όπου έγινε παγκόσμιος πρέσβης του νησιωτικού πολιτισμού και εξελέγη «Σερίφης» της Χονολούλου για 13 συνεχόμενες φορές (1932-1961). Το 1922 υπέγραψε συμβόλαιο με την εταιρεία Paramount Picrures και έπαιξε μικρούς ρόλους σε 26 ταινίες. Μπορεί οι ρόλοι να ήταν μικροί, αλλά το όνομά του Ντιουκ στην αφίσα έφερνε χιλιάδες θεατές στους κινηματογράφους. Μετά τον πόλεμο έπαιξε και πάλι σε ταινίες του Χόλιγουντ δίπλα σε σταρ σαν τον Τζον Ουέιν και τον Χένρι Φόντα.

Ο Ντιουκ Καχαναμόκου πέθανε το 1962, και οι στάχτες του σκορπίστηκαν στον ωκεανό. Ο ψυχοπομπός καρχαρίας «Μάνο» οδήγησε την ψυχή του στα βάθη του Ωκεανού, στην αγκαλιά του πατέρα του, του Ποσειδώνα.

Το σερφ έγινε επίσημο σπορ, εντάχθηκε στην λεγόμενη «ανταγωνιστική κουλτούρα», απέκτησε τελετουργικά (όπως τα τρελά beach parties, το κάψιμο των παλιών σανίδων, αλλά και τον αποχαιρετιστήριο νεκρώσιμο κύκλο του paddle up), έγινε για πολλούς νομάδες σέρφερς τρόπος ζωής (surfari), η σερφ κοινότητα έκανε τις δικές της εταιρείες σανίδων και ειδών θαλάσσης (Quicksilver, FCS, Rip Curl, Maui Sons, Billabong, Hurley, O’NEILL, Volcom) ενώ η μουσική σερφ (Surf music) αποτέλεσε σημαντικό κομμάτι της μουσικής του 1960 και επιζεί μέχρι τις μέρες μας ακμαία σαν τα αμέτρητα κύματα του Ωκεανού.

Aloha!

Διαβάστε επίσης:

Χάντερ Μπάιντεν: Ο άσωτος γιος του προέδρου της Αμερικής (Photos/Videos)

Μοχάμεντ Αζίζ: Φυλακίστηκε άδικα για τη δολοφονία του Μάλκολμ Χ και ζητά αποζημίωση 40 εκατ. δολαρίων (Photos/Videos)

ELVIS: Ο μύθος του βασιλιά του Rock & Roll στην ταινία του Baz Luhrmann (Video)