Η οικονομία και η ασφάλεια είναι οι παράγοντες που θα βαρύνουν εν τέλει για την ψήφο των πολιτών στις επερχόμενες εκλογές, εκτιμά ότι Ευριπίδης Στυλιανίδης, βουλευτής Ροδόπης της ΝΔ και πρώην υπουργός.

Παράλληλα, ο και εκπρόσωπος της Ελλάδας στην ΚΣ του Συμβουλίου της Ευρώπης τονίζει ότι η Τουρκία έχει εγκλωβιστεί σε μια ακραία και αδιέξοδη εμπρηστική ρητορική εναντίον της Ελλάδας, ωστόσο σημειώνει χαρακτηριστικά ότι «για πρώτη φορά όλοι φοβούνται το ατύχημα».

Κατ’ αρχάς και με αφορμή τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ με αντικείμενο την ενεργειακή κρίση στην Ευρώπη, τι προσδοκά η Αθήνα;

Ο Έλληνας Πρωθυπουργός από την αρχή πρότεινε τη διαμόρφωση κοινής Ευρωπαϊκής πολιτικής για την ενέργεια επιτυγχάνοντας τη συσπείρωση της πλειοψηφίας των Κρατών – Μελών και διαμορφώνοντας θετικό κλίμα κόντρα σε κάποιες κυβερνήσεις που επιδίωκαν τον μοναχικό δρόμο. Η ΕΕ ενωμένη είναι βέβαιο, ότι μπορεί να επιτύχει καλύτερα αποτελέσματα για του πολίτες και την εσωτερική της αγορά. Το πρόβλημα είναι η αργοπορία των αποφάσεων που πολλές φορές μπορεί να στοιχίσει ακριβά. Αυτή η ατολμία και η αναποφασιστικότητα ενισχύει την αίσθηση απουσίας ισχυρής ευρωπαϊκής ηγεσίας και καθιστά την Ευρώπη ουραγό ή και ακόμα θύμα των διεθνών εξελίξεων. Ελπίζουμε αυτή τη φορά να παρθούν πιο δυναμικές αποφάσεις, ότι όμως κι αν συμβεί η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας είναι αποφασισμένη με τις δυνάμεις που διαθέτει να κάνει ότι καλύτερο μπορεί για να στηρίξει την Ελληνική κοινωνία και την τοπική μας αγορά.

Γιατί, κατά τη γνώμη σας, η ΕΕ καθυστέρησε τόσο πολύ στο να καταλήξει σε ένα κοινό σχέδιο αντιμετώπισης της κρίσης;

Και σε αυτή την κρίση αναδεικνύεται η έλλειψη ισχυρής ηγεσίας και η ανεπάρκεια ενός ξεπερασμένου ευρωπαϊκού θεσμικού πλαισίου που φοβάται τα άλματα προς το μέλλον. Μόνη η νομισματική και τραπεζική ένωση της Ευρώπης, χωρίς τη δημοσιονομική, οικονομική και κυρίως πολιτική ένωση της Ευρώπης δεν αρκεί για να αντιμετωπίζουμε αποτελεσματικά τις συνδυαστικές κρίσεις που μας χτυπούν συνέχεια την πόρτα, όπως η οικονομική, υγειονομική, ενεργειακή, μεταναστευτική, η κρίση ασφάλειας και άμυνας έναντι εξωτερικών απειλών. Δεν είναι δυνατόν η ΕΕ να εκφράζεται από μια διεθνή δημοσιοϋπαλληλία. Όσο οι ευρωπαίοι πολίτες νιώθουν την ανυπαρξία μια στιβαρής και οραματικής πολιτικής ηγεσίας, θα επιστρέφουν στον εθνοκεντρισμό και θα εγκλωβίζονται σε ακραία εθνικιστικά ή ακτιβιστικά κινήματα.

Για να επιστρέψουμε στα καθ’ ημάς, στις δημοσκοπήσεις διαπιστώνεται ότι οι πολίτες αναγνωρίζουν ότι η κυβέρνηση δεν ευθύνεται για την ενεργειακή κρίση και την ακρίβεια, ωστόσο, εμφανίζονται να θεωρούν ότι θα μπορούσε να κάνει περισσότερα. Πιστεύετε ότι όντως υπήρχε δυνατότητα για μεγαλύτερες παρεμβάσεις;

Η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη θεωρώ ότι κινείται με λογική, κοινωνική ευαισθησία αλλά και ρεαλισμό. Απλώνει τα πόδια μέχρι εκεί που φτάνει το πάπλωμα. Κρατά δυνάμεις, γιατί ποτέ δεν ξέρουμε τι θα αντιμετωπίσουμε με την επάρκεια και το κόστος της ενέργειας, τη διατροφική αυτάρκεια, την εθνική ασφάλεια, την οικονομική σταθερότητα, τις μεταναστευτικές ροές. Εφαρμόζει μια εκτεταμένη πολιτική στήριξης των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων με μειώσεις φόρων, επιδοματικές πολιτικές και αυξήσεις μισθών προσέχοντας όμως να μην οδηγηθούμε σε μια επικίνδυνη δημοσιονομική εκτροπή. Παράλληλα προχωρά τις μεταρρυθμίσεις στοχεύοντας σε μια επενδυτική άνοιξη που θα δημιουργήσει νέες ευκαιρίες απασχόλησης.

Από την άλλη, η αξιωματική αντιπολίτευση κάνει λόγο για «ακρίβεια Μητσοτάκη». Τι απαντάτε;

Η υπερβολή της αντιπολίτευσης ακυρώνει πλήρως την αξιοπιστία της και συχνά επιβεβαιώνει και την άγνοια της. Το ερώτημα είναι. έχει άγνοια της πραγματικότητας ή σκόπιμα δημαγωγεί; Και τα δύο είναι εξίσου επικίνδυνα. Το πρόβλημα του πληθωρισμού δεν είναι Ελληνικό π.χ. 10,9% στη Γερμανία πρώτη φορά μετά το 1951, 17,1% στην Ολλανδία, 22% στις Βαλτικές Χώρες και διψήφιος σε πάνω από τα μισά Κράτη- Μέλη της Ευρωζώνης. Δημιουργήθηκε αναμφισβήτητα μετά τον πόλεμο στην Ουκρανία και την ενεργειακή κρίση. Γι’ αυτό ο Πρωθυπουργός επιδιώκει από την αρχή Ευρωπαϊκή λύση και φαίνεται ότι σταδιακά αυτό βρίσκει ανταπόκριση. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι δεν πήρε και εσωτερικές πρωτοβουλίες αυξάνοντας μισθούς και συντάξεις, μειώνοντας φόρους και βάζοντας πλαφόν κατά της κερδοσκοπίας. Προτεραιότητα της Νέας Δημοκρατίας είναι η στήριξη των οικογενειών και των επιχειρήσεων και η υποστήριξη των ασθενέστερων. Αυτό το κάνει όμως με σωφροσύνη και πάντα στο πλαίσιο των δυνατοτήτων της Ελληνικής οικονομίας για να αποφύγουμε νέες περιπέτειες.

Δεδομένου ότι ήδη -πρακτικά- βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο, ποιοι θεωρείτε ότι είναι οι παράγοντες που εν τέλει θα «βαρύνουν» στο αποτέλεσμα των εκλογών;

Δύο είναι οι βασικοί παράγοντες που επιδρούν καθοριστικά στους ψηφοφόρους. Πρώτος είναι η οικονομία και οι επιπτώσεις της στην καθημερινότητα των πολιτών (ακρίβεια, κόστος ενέργειας, κοινωνικές πολιτικές κλπ). Δεύτερος είναι η ασφάλεια έναντι εσωτερικών ή κυρίως εξωτερικών απειλών (εγκληματικότητα, πόλεμος, θερμό επεισόδιο κλπ). Ποιος θα αποβεί καθοριστικός θα εξαρτηθεί από το κλίμα που θα δημιουργηθεί στην πορεία προς τις εκλογές. Ότι και να συμβεί όμως εκλογικά ωφελημένη θα βγει όποια πολιτική δύναμη μπορεί να εγγυηθεί την σταθερότητα και την αποτελεσματική δράση και σε αυτή τη σύγκριση έχει σαφέστατο πλεονέκτημα η Νέα Δημοκρατία. Όχι μόνο διότι αντέδρασε στην πολυδιάσπαση και στα μετεκλογικά παζάρια που προκαλεί πολιτικά η απλή αναλογική, αλλά και διότι μέχρι τώρα επέδειξε παρά τη συνδυαστική κρίση εξαιρετική εκλογική αντοχή και δύναμη στη λαϊκή της βάση.

Οι δημοσκοπήσεις δίνουν πρώτο κόμμα τη ΝΔ. Αν, όμως, στις δεύτερες εκλογές (με το σύστημα της ενισχυμένης αναλογικής) το κόμμα σας δεν μπορέσει να πετύχει την αυτοδυναμία, τι πιστεύετε ότι πρέπει να γίνει;

Κεντρικός μας στόχος είναι η αυτοδυναμία και είναι στόχος εφικτός υπό δύο προϋποθέσεις: στο χρόνο που μας απομένει ο Κυριάκος Μητσοτάκης να ξαναταυτίσει το Όλον της παράταξης με το κόμμα, δηλαδή πέρα από τα εύλογα και επιτυχημένα ανοίγματα του προς το κέντρο, να ξαναενεργοποιήσει, να αφυπνίσει και να αξιοποιήσει τις υγιείς δυνάμεις της παραδοσιακής ευρωπαϊκής κεντροδεξιάς και φυσικά να ξεκινήσει ένα προγραμματικό διάλογο με όλες τις δυνάμεις του δημοκρατικού φάσματος από τη δεξιά μέχρι το κέντρο και την αριστερά. Και δεν εννοώ μόνο τα πολιτικά κόμματα ή μεμονωμένες προσωπικότητες, αλλά και στοχευμένες κοινωνικές ομάδες πχ πολύτεκνοι, αγρότες, νέοι 17-30 ετών που είναι απαιτητικοί ψηφοφόροι, ένστολοι, κόσμος της εκκλησίας κλπ. Το δίλημμα σαφέστατα είναι «Αυτοδυναμία ή Ακυβερνησία;». Ωστόσο οι συνεργασίες δεν πρέπει ποτέ να περιφρονούνται, αρκεί να μη βασίζονται στον οπορτουνισμό και τον τυχοδιωκτισμό κάποιων, αλλά στην επιδίωξη ξεκάθαρων κοινών εθνικών στόχων, αναγκαίων πολιτικών συγκλίσεων με συγκολητική ουσία φυσικά ένα πνεύμα εθνικής συνεννόησης.

Θα ήθελα να μιλήσουμε και για τα ελληνοτουρκικά και -με δεδομένη και την εμπειρία σας από το υπουργείο Εξωτερικών- να σας ρωτήσω, πού αποδίδετε εσείς την αυξημένη και σε συχνότητα αλλά και σε ένταση τουρκική επιθετικότητα;

Η Τουρκία έχει εγκλωβιστεί σε μια ακραία και αδιέξοδη εμπρηστική ρητορική εναντίον της Ελλάδας. Οι τουρκικές προεδρικές εκλογές τον Ιούνιο του 2023 την επιτείνουν, διότι η αντιπολίτευση του Τ. Ερντογάν επιδοτεί για ψηφοθηρικούς λόγους αντί να φρενάρει αυτόν τον παραλογισμό, κατηγορώντας τον Τούρκο Πρόεδρο «ότι είναι μόνο λόγια, ενώ αυτοί στην Κύπρο και στα Ίμια μίλησαν με πράξεις». Αυτό το κλίμα καθιστά το παραλογισμό είτε λέγεται «νεοοθωμανικός ισλαμιστικός αναθεωρητισμός», είτε λέγεται «κεμαλικός παντουρκισμός» επίσημη εθνική πολιτική της Τουρκίας κι αυτό η Ελλάδα δεν μπορεί να το παραβλέψει.

Παρότι λοιπόν η κυβέρνηση μας προτάσσει τη συνεννόηση και την επιδιαιτησία στη βάση του διεθνούς δικαίου, παρότι ειλικρινά επιθυμούμε την συνεργασία και το σεβασμό στην αρχή της καλής γειτονίας, έχουμε χρέος να προετοιμαζόμαστε κατάλληλα, ώστε να μπορούμε να απαντήσουμε αν χρειαστεί και στο πεδίο της ισχύος, αν το επιλέξει η Τουρκία. Αυτή την προετοιμασία την έχει μέχρι  στιγμής προχωρήσει εξαιρετικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Η ενίσχυση των διπλωματικών συμμαχιών με ΗΠΑ, Γαλλία, Ισραήλ, Αίγυπτο, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Σαουδική Αραβία. Η ανατροπή της στρατιωτικής  ισορροπίας σε ξηρά, αέρα και θάλασσα. Η σαφής τοποθέτηση της ΕΕ για τα θέματα παραβίασης του διεθνούς δικαίου σε βάρος της Ελλάδας. Η αυστηρή στάση των ΗΠΑ έναντι της Τουρκίας εξαιτίας της συμμαχικής της διπροσωπίας στη σχέση της με τον Πούτιν.

Η πρόσφατη αυστηρή καταγγελία της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης για τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα στο εσωτερικό της Τουρκίας. Όλα αυτά απομονώνουν τους γείτονες μας και για πρώτη ίσως φορά τους φέρνουν σε τόσο δύσκολη θέση έναντι της Δύση. Στόχος μας όμως δεν είναι στιγματίσουμε ή ταπεινώσουμε τους γείτονες μας,  αλλά να συμβάλουμε στο να ξαναεπιστρέψει η Τουρκία στη λογική και τη συνεννόηση και να μπορέσουμε να συμφωνήσουμε και να συνεργαστούμε στη βάση του αμοιβαίου σεβασμού και του διεθνούς δικαίου.

Σας ανησυχεί το ενδεχόμενο ενός «θερμού» επεισοδίου στο Αιγαίο;

Είμαι βέβαιος ότι η σημερινή Ελλάδα είναι σε θέση να απαντήσει πολύ σκληρά σε όποιον επιχειρήσει στο πεδίο να αμφισβητήσει την κυριαρχία ή τα κυριαρχικά της δικαιώματα. Πιστεύω δε από το κλίμα νευρικότητας που συναντώ στους συναδέλφους της Τουρκίας στους διεθνείς οργανισμούς, όπου συναντιόμαστε και συζητούμε, ότι για πρώτη φορά όλοι φοβούνται το ατύχημα. Επιμένω όμως στη δύναμη της λογικής που ταυτίζεται με αυτό που κάποτε υποστήριξε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής: «Αν χάσουμε έναν πόλεμο με την Τουρκία θα πάμε 100 χρόνια πίσω. Αν τον κερδίσουμε θα πάμε 50 χρόνια πίσω. Σε κάθε περίπτωση από μια σύγκρουση έχουμε μόνο να χάσουμε κι αυτό φυσικά αφορά και τις δύο πλευρές». Γι’ αυτό εμείς επιμένουμε να αναζητούμε πολιτικές φωνές της λογικής από τη άλλη πλευρά ελπίζοντας σε μια συνεννόηση μεταξύ των γειτόνων.

Διαβάστε επίσης:

Νάσος Ηλιόπουλος στο topontiki.gr: Μια κυβέρνηση σαν παρακρατικός μηχανισμός δεν θα ενδιαφερθεί αν τα βγάζουν πέρα οι πολίτες

Πρόδρομος Εμφιετζόγλου: «Τα κυβερνητικά μέτρα για την ενέργεια είναι ανεπαρκή – Ο Ερντογάν θα έρθει ξαφνικά μια νύχτα»

Χρυσή Αυγή: Τα γεγονότα που σήμαναν την αρχή του τέλους – Τι λέει στο topontiki.gr η δικηγόρος της οικογένειας Φύσσα, Ελευθερία Τομπατζόγλου