Και να θέλει να… αγιάσει δεν την αφήνουν. Η Κασσιανή που κάνει η Μυρτώ Αλικάκη στο «Μαύρο ρόδο» του Mega αναπτύσσει συμπεριφορά σταδιακά η οποία θα προκαλέσει κατάπληξη. Όποιος φορά το ράσο, θεωρεί, δεν σημαίνει ότι έχει ασπαστεί το δρόμο του Θεού.

Η συνέντευξη στο topontiki.gr πραγματοποιήθηκε σε μια φορτισμένη χρονική στιγμή, όχι μόνον για την ίδια, αλλά για όλους τους συναδέλφους της. Το ΠΔ με το οποίο εξισώνονται τίτλοι σπουδών σε δραματικές σχολές με το απολυτήριο λυκείου έχει προκαλέσει αναβρασμό και οι καλλιτέχνες είναι «στα κάγκελα». Ήδη έχουν αρχίσει κινητοποιήσεις, οι οποίες ήδη επηρεάσουν γυρίσματα σε τηλεόραση και σινεμά αλλά και θεατρικές παραστάσεις. Μένει να φανεί τι θα προκύψει από την επικείμενη συνάντηση του πρωθυπουργού με αντιπροσωπεία ηθοποιών την Τετάρτη.

Μήπως χρειάζεται μια ψύχραιμη ματιά το ΠΔ;

Έτσι κι αλλιώς υπάρχει σοβαρό πρόβλημα. Από το 2003 οι δραματικές σχολές ήταν αδιαβάθμιτες και από τότε που καταργήθηκαν τα ΤΕΙ είναι στον αέρα.

Όμως αντί να βρεθεί λύση, έρχεται το Προεδρικό Διάταγμα και απαξιώνεται κάθε σπουδή- μια λέξη είναι «ταφόπλακα»- και το επάγγελμα.  Προσέξτε τί έχει συμβεί. Το κράτος έχει δύο σχολές. Του Εθνικού Θεάτρου και του ΚΘΒΕ. Ε, οι τίτλοι σπουδών και των δύο σχολών πλέον έχουν την ίδια αξία με το απολυτήριο λυκείου. Το κράτος ακυρώνει τον εαυτό του με μια έννοια. Παρανοϊκό.

Ζούμε σε μια χώρα η οποία δεν αναγνωρίζει την αξία των παραστατικών Τεχνών και το άσχημο είναι ότι η απόφαση αυτή έχει αναδρομική ισχύ.

Αν είχατε πολιτικό, θεατή, σε μια παράσταση τί θα γινόταν;

Θα νιώσω περίεργα. Αν και οι πολιτικοί -όχι όλοι- δεν έρχονται συχνά στο θέατρο.

Με την Κασσιανή τι συνέβη και επέλεξε το μοναστικό βίο;

Από εδώ κι έπειτα υποτίθεται ότι κάνουμε «επίσκεψη» στην προηγούμενη ζωή της. Η Κασσιανή έχει πίσω της μια ιστορία ντροπής.

Συχνά οι άνθρωποι καταφεύγουν στον μοναχικό βίο ή σε απόλυτη σχέση με την Εκκλησία. Είναι άνθρωποι οι οποίοι ψάχνουν ανακούφιση. Ή αν είναι εξαρτημένοι από κάπου, ψάχνουν νέα εξάρτιση. Διότι μπορεί να συμβαίνει και αυτό.

Ένα μοναστήρι είναι μια μικρή κοινωνία. Υπάρχουν όλων των ειδών οι άνθρωποι. Το ότι κάποιος φορά το ράσο καθόλου δεν σημαίνει ότι είναι στον δρόμου του Θεού και έχει εξαγνιστεί. Βλέπεις ανθρώπους ανάμεσα μας, στον κόσμο, που έχουν αγιάσει με κάποιο τρόπο.

Η καταφυγή στην Πίστη κρύβει πάντα πόνο πίσω της;

Μπορεί να κρύβει και μια δειλία. Η μοναστική ζωή έχει μια δυσκολία αλλά έχει και μια ευκολία, υπό την έννοια ότι λύνει θέματα επιβίωσης ή άλλα σε σχέση με την εργασία. Δεν μ’ αρέσουν οι γενικεύσεις, όμως θεωρώ ότι είναι επιλογή, κάποιος ψάχνει καταφύγιο σε ένα συγκεκριμένο και προστατευμένο περιβάλλον. Κάτι δείχνει αυτό.

Πώς γίνεται η Κασσιανή, να είναι δούλη του Θεού και να κάνει ραδιουργίες;

Συμβαίνει αυτό που συζητούσαμε πριν. Είναι μεν στο μοναστήρι, επιθυμεί όμως την εξουσία. Νιώθει ότι έχει αδικηθεί, από μία άποψη. Κάποιοι σε τέτοιες ή παρόμοιες περιπτώσεις λένε «πάμε παρακάτω» και προχωρούν και άλλοι κάθονται πάνω από το χυμένο γάλα.

Η Κασσιανή καραδοκεί και αναμένει την πρώτη ευκαιρία για να εκτοπίσει την Φιλαρέτη…

Τα καταφέρνει;

Πολλά δεν μπορώ να πω. Στο βαθμό που γνωρίζω ναι, τα καταφέρνει.

Ως πού θα φτάσει η Κασσιανή για να πετύχει το σκοπό της; Είναι με άλλα λόγια ένας Ιζνογκουντ με ράσο;

Μπορεί να «πατήσει επι πτωμάτων» υπό την έννοια ότι θα εκμεταλλευτεί κάθε ευκαιρία για να πετύχει αυτό που θέλει.

Τί προετοιμασία χρειάζεται κάθε μέρα ο ρόλος;

Τώρα πια μικρή. Το ρόλο είναι μέχρι να τον «βρώ». Το θέμα είναι τα κείμενα του Ευαγγελίου, οι ύμνοι.

Τί σας δυσκόλεψε ως τώρα στην Κασσιανή;

Δεν θα έλεγε ότι με δυσκόλεψε πολύ κάτι. Μου άρεσε πολύ η ιδέα διότι είναι κάτι νέο για μένα και ο μοναστικός βίος αλλά και ο αρνητικός χαρακτήρας.

Δεν νιώθω ότι δυσκολεύτηκα σε κάποιο σημείο. Ξέρετε, το ράσο σε «οδηγεί». Υποβάλει κίνηση και συμπεριφορά.

Τί σημαίνει αυτό;

Όλο το σώμα είναι καλυμμένο. Οι κινήσεις δεν είναι ίδιες, όπως όταν φορούμε κανονικά ρούχα. Έχω μόνον τα χαρακτηριστικά του προσώπου για να παίξω. Νομίζω ότι αυτό με διευκόλυνε. Μου έκανε πολύ καθαρό το τί γίνεται.

Τί απολαμβάνετε στο ρόλο;

Προφανώς τις μπηχτές, τις κακίες που «πετάει». Το βλέμμα το κοφτερό σαν λέιζερ. Έχει ειρωνεία. Σαρκασμό. Τα απολαμβάνω αυτά.

«Τέλειοι ξένοι» φέτος στο θέατρο, «Ο Θεός της σφαγής» πέρσι. Τα δύο έργα με ποιο τρόπο «συνομιλούν» μεταξύ τους;

Είναι πολύ διαφορετικά έργα αλλά έχουν κοινό προβληματισμό. Είναι έργα με διαφορετικούς κώδικες. Ο «Θεός της σφαγής» είχε το στοιχείο του παραλόγου. Οι «Τέλειοι ξένοι» είναι -θα λέγαμε- πιο mainstream όμως θίγει ζητήματα τα οποία συζητάμε ασταμάτητα. Για την ανειλικρίνεια, για όσα δεν τολμάμε να κοιτάξουμε τα μούτρα μας στον καθρέφτη.

Συνυπάρχετε στην θεατρική σκηνή με τον Πέτρο Λαγούτη. Βοηθά στην παράσταση το γεγονός ότι υπήρξατε ζευγάρι στη ζωή; Συμβαίνει και αντιστρόφως;

Ναι το ένα βοηθά το άλλο. Το ότι γνωριζόμαστε από την καλή και την ανάποδη και με πολύ καλή επικοινωνία. Είναι πολύ θεραπευτικό για την σχέση μας. Είναι λες και κάθε φορά μαθαίνουμε να διαχειριζόμαστε κάτι που έχει απομείνει, ή έχει ξεχαστεί.

Ένας ρόλος που θυμάστε σαν χθες;

Υπάρχουν ρόλοι ξεχωριστοί. Στο θέατρο το παιδί-εκτελεστής στο έργο «20 Νοεμβρίου», ο περσινός στις «Δύο αδελφές» με την Γιούλικα Σκαφιδά στο ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης και στην τηλεόραση το Μητσάκι από τα «Υπέροχα πλάσματα».

Πιο δύσκολοι οι αποχαιρετισμοί από τις συναντήσεις;

Προφανώς οι πρώτοι. Αλλά επειδή είμαι αισιόδοξος άνθρωπος και μ’ αρέσει να προχωρώ, οι αποχαιρετισμοί αν και δύσκολοι, σημαίνουν νέα αρχή. Είναι δημιουργικοί διότι μπορεί να σε φέρουν πιο κοντά με έναν άνθρωπο. Μ’ αρέσει να μεταλλάσσονται τα πράγματα στις ζωές των ανθρώπων.

Η «επόμενη ημέρα» μετά την Κασσιανή και τους «Τέλειους ξένους» πώς διαμορφώνεται;

Είναι σχετικά νωρίς, γενικώς, αλλά το καλοκαίρι συζητώ για αρχαίο δράμα στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών. Το «Τέλειοι ξένοι» θα συνεχιστεί και του χρόνου. Η δύναμη του θεάτρου είναι η αλληλεπίδραση με το κοινό. Πλέον κάθε μέρα στο θέατρο νιώθω ότι δεν είναι ίδια. Βιώνω αυτές τις μικρές λεπτές διαφορές που κάνουν τα πράγματα ενδιαφέροντα.

Για να κάνουμε και spoiler, εν τέλει θα γίνει ηγουμένη η Κασσιανή;

Θα γίνει. Αλλά δεν ξέρω για πόσο…

INFO

«Μαύρο ρόδο» (22:50 Mega Κυριακή-Πέμπτη),  σενάριο Γιώργος Κρητικός, σκηνοθεσία Κώστας Αναγνωστόπουλος , σκηνογραφία Αντώνης Χαλκιάς με τους Λεωνίδα Κακούρη, Γεράσιμο Σκιαδαρέση, Γιάννη Κουκουράκη,  Θεοφανία Παπαθωμά, Φωτεινή Παπαθεοδώρου, Μιχαήλ Ταμπακάκη, Κατερίνα Διδασκάλου, Σοφία Σεϊρλή, Ελένη Καρακάση, Μυρτώ Αλικάκη κ.ά..

«Τέλειοι ξένοι», Πάολο Τζενοβέζε, σκηνοθεσία Πέτρος Λαγούτης-Γιώργος Πυρπασόπουλος, θέατρο Αθηνά (Δεριγνύ 10 & Πατησίων, τηλ 2108237330). Με τους Μυρτώ Αλικάκη, Πέτρο Λαγούτη, Κατερίνα Μισιχρόνη, Γιώργος Χρανιώτη, Δημήτρη Λιόλιο,  Ντάνη Γιαννακοπούλου, Δημήτρη Ξανθόπουλο, Λυδία Σγουράκη.

Διαβάστε επίσης:

Κατερίνα Καινούργιου: Συνεργάτης της έβαλε on air τα κλάματα – «Αυτό θίγει εμάς όμως» (Video)

MasterChef – Ρωμαίος: Η Μαρία έπραξε με το συναίσθημα, ήθελε να σώσει τη φίλη της (video)

ΕΡΤ: Δημοσιογραφική αποστολή στη Συρία χωρίς τηλεοπτικό συνεργείο…