Η Φρανσουάζ Ζιλό, έφυγε από τη ζωή πλήρης ημερών, ήταν 101 ετών, και έκανε μια μεγάλη διαδρομή στο χώρο της ζωγραφικής εδώ και οκτώ δεκαετίες, αφήνοντας πίσω της 1.600 πίνακες και 3.600 έργα σε χαρτί. Επίσης ήταν συγγραφέας μερικών βιβλίων που έκαναν διεθνή επιτυχία, ένα εκ των οποίων πρόσφατα επανεκδόθηκε από τη σειρά New York Review Books Classics.

Η Ζιλό, κόρη ενός δικηγόρου και μιας κεραμίστριας, σπούδασε φιλοσοφία στη Σορβόννη και Αγγλική Λογοτεχνία στο Κέμπριτζ, παρόλα αυτά, όταν ήταν 21 ετών αισθάνθηκε ότι «η ζωγραφική ήταν όλη της η ζωή» και αφοσιώθηκε σ’ αυτήν.

Το έργο της πολυποίκιλο, περιλαμβάνει πορτραίτα, τοπία, νεκρές φύσεις, ακόμη και κολάζ. Χαρακτηριστικό της είναι οι οξείες φόρμες που συμπλέκονται και διασταυρώνονται άλλοτε για να δημιουργήσουν την εικόνα μιας ακτής, άλλοτε μια εικόνα της πόλης, κλπ. Συνήθως τα έργα της είναι πολύχρωμα, αλλά συχνά έκανε και μονοχρωμίες.

Το έργο της «Aspects of Femininity» (1994) συζητήθηκε για τους τρόπους που συλλαμβάνει και αποδίδει τη γυναικεία οντότητα, ενώ το «Adam forcing Eve to eat an Apple» (1946) επανεξέταζε τον βιβλικό μύθο που ρίχνει το φταίξιμο και την τιμωρία στη γυναίκα. Τα έργα της φιγουράρουν στις συλλογές των σπουδαίων μουσείων, του Met και του MoMA στη Νέα Υόρκη, ενώ το έργο της «Paloma a la Guitare» (1965), πουλήθηκε από τον οίκο Sotheby’s, για 1,3 εκατομμύρια δολάρια, το 2021.

Πάμπλο Πικάσο

Η Ζιλό ήταν 21 ετών όταν γνώρισε τον 61χρονο τότε Πικάσο που τελείωνε τη σχέση του με τη φωτογράφο Ντόρα Μάαρ. Ήταν Άνοιξη του 1943. Μετακόμισε μαζί του το 1946 και έζησαν αχώριστοι για δέκα χρόνια, από το 1943 έως το 1953. Ο Πάμπλο Πικάσο την ζωγράφισε ως «γυναίκα λουλούδι» στον περίφημο πίνακα «La femme- fleur». Ο επίσης μεγάλος ζωγράφος -και φίλος της- Ανρί Ματίς, τη ζωγράφισε κι αυτός σαν λουλούδι, με το σώμα γαλάζιο μπλε και το κεφάλι ανοιχτό πράσινο.

Με τον Πικάσο δεν παντρεύτηκαν ποτέ, αλλά έκαναν δύο παιδιά, τον Κλοντ που γεννήθηκε το 1947, και την Παλόμα που γεννήθηκε το 1949.

Η προηγούμενη γυναίκα του Πικάσο, η χορεύτρια μπαλέτου Όλγα Κοκλόβα την κυνηγούσε ανηλεώς, και ο Πάμπλο Πικάσο την καταπίεζε και την κακομεταχειριζόταν συχνότατα. Τελικά χώρισαν το 1953.

Η Ζιλό το 1964, έντεκα χρόνια μετά τον χωρισμό της από τον Πικάσο, έγραψε το βιβλίο Life With Picasso, το οποίο πούλησε πάνω από ένα εκατομμύριο αντίτυπα σε όλο τον κόσμο και μεταφράστηκε σε 12 γλώσσες.

Ο σκληρόκαρδος Πικάσο, όταν απέτυχε να σταματήσει την έκδοση του βιβλίου θύμωσε και αρνήθηκε να δει ξανά τα παιδιά του (τον Κλοντ και την Παλόμα). Η Ζιλό με τα χρήματα που κέρδισε από το βιβλίο μπήκε σ’ έναν δικαστικό αγώνα για να εξασφαλίσει την νόμιμη μοίρα των παιδιών της.

Ο δρόμος της συνέπειας και της ανεξαρτησίας

Η Ζιλό, παντρεύτηκε (από το 1955 έως το 1962) με τον καλλιτέχνη Λυκ Σιμόν, και απέκτησαν μια κόρη. Το 1969, γνώρισε τον διάσημο γιατρό Γιόνας Σαλκ, πρωτοπόρο στην έρευνα και κατασκευή του εμβολίου της πολιομυελίτιδας. Παντρεύτηκαν το 1970 στο Παρίσι, και έζησαν μαζί έως το θάνατο του Σαλκ, το 1994.

Πολυπράγμων, η Φρανσουάζ Ζιλό, συνεργάστηκε με τα μεγαλύτερα μουσεία, φτιάχνοντας κοστούμια, σκηνικά, ακόμη και μάσκες για τις παραστάσεις του μουσείου Γκουγκενάιμ, στη Νέα Υόρκη. Το 1976, έγινε διδάκτωρ στο University of South California, θέση που κράτησε έως το 1983. Ζούσε ανάμεσα στο Παρίσι και τη Νέα Υόρκη ασχολούμενη με το «Ίδρυμα Σαλκ».

Τον Αύγουστο του 2018, η Ζιλό κυκλοφόρησε τρία άλμπουμ με σχέδια από τα ταξίδια της σε Βενετία, Ινδία και Σενεγάλη.

Από το 1990, είχε τιμηθεί με τον τίτλο Chevalier de la Legion d’honneur, ενώ το 2010 είχε αναχθεί από την κυβέρνηση της Γαλλίας σε Officer of the Legion d’honneur, η οποία είναι η μεγαλύτερη διάκριση στον χώρο των τεχνών.

Αποτίμηση

Η Φρανσουάζ Ζιλό, έζησε για δέκα χρόνια στη «σκιά» του Πάμπλο Πικάσο, αλλά βρήκε το σθένος να φύγει από την τυραννία του και να εξιστορήσει τον έρωτα αλλά και την κακοποίηση που υπέστη, προστατεύοντας τον εαυτό της και τα δύο της παιδιά. Χάραξε το δικό της καλλιτεχνικό μονοπάτι, με συνέπεια και αγώνα. Ήταν η γυναίκα που είχε το σθένος να πει «όχι» στον γίγαντα Πικάσο.

Όταν πέθανε, όλες οι μεγάλες εφημερίδες The New York Times, The Guardian, The Washington Post, την αποχαιρέτισαν ως «μούσα του Πικάσο» ή ως «καλλιτέχνη στη σκιά του γίγαντα Πικάσο».

Αναρωτιέται λοιπόν κανείς, αν στην είδηση του χαμού της έπρεπε να κολλήσει οπωσδήποτε και το όνομα του δυνάστη της. Λες και η Ζιλό θα ήταν ανύπαρκτη χωρίς τον Πικάσο.

Αυτός ο «σεξιστικού τύπου» αποχαιρετισμός, δεν άξιζε στην ανεξάρτητη γυναίκα που ήταν όμορφη σαν λουλούδι, δεν άξιζε στη γυναίκα με τα μεγάλα καθαρά μάτια, στη ζωγράφο, στην τρυφερή μητέρα, στη γυναίκα ακαδημαϊκό.

Αντίο, κυρία Φρανσουάζ Ζιλό…

Διαβάστε επίσης:

24 ώρες του Le Mans: Το θρυλικό ράλι γιορτάζει τα 100 χρόνια του! (Videos)

H Aston Martin του βασιλιά Κάρολου ΙΙΙ καταναλώνει «τυρί και κρασί»

Beyonce: Oι λάτρεις της δεν υπολογίζουν κανένα κόστος (Photos/Videos)