Η κυβέρνηση των κ. Μητσοτάκη-Γεωργιάδη επικαλούμενη την ενσωμάτωση της οδηγίας ΕΕ(2019/1152) για την προστασία των εργαζομένων και συγκεκριμένα για την κατοχύρωση διάφανων και προβλέψιμων όρων στην αγορά εργασίας, επιχειρεί να περάσει λαθραία μια σειρά ακραίων αντεργατικών μέτρων. Το νομοσχέδιο της ΝΔ δεν χωράει βελτιώσεων, ούτε επιμέρους τροποποιήσεων στις κεντρικές διατάξεις τους.

Η κυβέρνηση της ΝΔ, η οποία εξελέγη για δεύτερη φορά με το ευφυολόγημα της αριστείας, του επιτελικού κράτους και της επιστημονικότητας, νομοθετεί ωσάν να βρισκόμαστε δυο δεκαετίες πίσω και χωρίς την γνώση των επιστημονικών δεδομένων, ούτε καν των λεγόμενων hard facts, τα οποία κατατείνουν στην πλήρη βαλκανοποίηση της αγοράς εργασίας στην Ελλάδα γεγονός που επιδεινώνει την αναπτυξιακή πορεία της χώρας. Οι ιδεολογικές αγκυλώσεις της Δεξιάς και δη του πιο συντηρητικού πυρήνα της νομοθετεί με στόχο την πλήρη ασυδοσία στην αγορά εργασίας, κόντρα σε όλα τα διεθνή δεδομένα που αποδεικνύουν ότι η χώρα μας βρίσκεται στην πιο δυσμενή θέση πανευρωπαϊκά στα ποιοτικά δεδομένα της εργασίας.

Την ώρα, που η ΕΕ επιμορφώνει το εργατικό δυναμικό της για να ανταπεξέλθει στην ψηφιακή επανάσταση και προχωράει συντονισμένα με θεσμικές πρωτοβουλίες στην εφαρμογή της 4μερης εργασίας, η Ελλάδα του επιτελικού κράτους παραμένει αγκυλωμένη στην μεγάλη της παθογένεια, να ακολουθεί τις παγκόσμιες εξελίξεις με καθυστέρηση 20 χρόνων. Τότε που το ζητούμενο ήταν η ελαστικοποίηση της αγοράς εργασίας με στόχο την ενσωμάτωση και ορθή λειτουργία της ευρωζώνης. Τώρα, μετά από την οικονομική και πανδημική κρίση, και ενώ η Κομισιόν συστήνει την επιστροφή των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, την ενδυνάμωση του κοινωνικού διαλόγου, την κρατική παρέμβαση για την προστασία των εργαζομένων, η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη αποφάσισε να εφαρμόσει ό,τι όλοι εγκαταλείπουν, την ακραία επισφάλεια.

Ο κόσμος της εργασίας, η μικρή και μεσαία επιχειρηματικότητα γνωρίζουν ότι η βιώσιμη ανάπτυξη, η κοινωνική συνοχή και πρόοδος απαιτεί την μισθολογική αξιοπρέπεια και ικανοποίηση των εργαζομένων, την ισορροπία επαγγελματικής και προσωπικής ζωής. Η σύγχρονη πραγματικότητα απαιτεί την έναρξη του κοινωνικού διαλόγου με την απαιτούμενη θεσμικότητα για την μείωση του χρόνου εργασίας, την ενδυνάμωση των σωματείων, την αλλαγή του πλαισίου των απολύσεων με στόχο την προστασία των εργαζομένων, την προστασία της μητρότητας, περισσότερη διαφάνεια στις αποφάσεις των εργοδοτών.

Η Δρ. Μαριζέτα Αντωνοπούλου, είναι Διδάσκουσα Οικονομικής και Κοινωνικής Πολιτικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Αν. Τομέα Εργασίας, ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ

Διαβάστε επίσης:

Θα βάλει τα χέρια του στη φωτιά ο ΣΥΡΙΖΑ;

ΣΥΡΙΖΑ: Εικόνα της στιγμής ή ολική επαναφορά;

Το επιτελικό κράτος και η φύση