Οι εκλογές στον ΣΥΡΙΖΑ για την ανάδειξη του νέου προέδρου, με τη μαζική συμμέτοχη των 150.000 περίπου ψηφοφόρων, τάραξαν τα νερά της πολιτικής νωθρότητας, όχι μόνο στον ίδιο, αλλά ευρύτερα στην κοινωνία και το πολιτικό σύστημα.

Για την ακρίβεια, ήταν ένας αιφνιδιασμός, για άλλους ευχάριστος και για άλλους όχι, και βέβαια είναι νωρίς να καταλήξει κανείς σε τελεσίδικες εκτιμήσεις.

Σίγουρα πρόκειται για ένα σημαντικό πολιτικό γεγονός και όσοι διαφωνούν σε μια τέτοια εκτίμηση ή επιχειρούν να το ερμηνεύσουν με όρους παραπολιτικούς, αδικούν, πρωτίστως τον εαυτό τους.

Προτείνω να δούμε αυτό το εκλογικό αποτέλεσμα με… πολιτικό μάτι, ως ένα δημοψήφισμα ή ως μια πελώρια δημοσκόπηση που απεικονίζει μια εικόνα της στιγμής, αλλά με πολλά όμως ευρήματα, που καταγράφουν τάσεις κοινωνικές και πολιτικές, που υπερβαίνουν κατά πολύ τον ΣΥΡΙΖΑ, ακουμπούν  όλο το πολιτικό σύστημα και ιδιαίτερα τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.

Δεν ξέρω αν ο κ. Κασσελάκης εκλεγεί, πόσο θα δικαιώσει τις υψηλές προσδοκίες των οπαδών του. Ένα όμως είναι σίγουρο… Ένα μεγάλο τμήμα της κομματικής βάσης του ΣΥΡΙΖΑ με πολλαπλάσιους συνοδοιπόρους στην κοινωνία, στο παρά πέντε άδραξε την ευκαιρία, για να «σπάσει» τα μουχλιασμένα στερεότυπα της κομματικής επετηρίδας και αγνόησε τα… αριστερόμετρα του κομματικού μικρόκοσμου.

Είναι εμφανές, ο κοινωνικός ΣΥΡΙΖΑ αναζητά κάτι πιο φρέσκο, ίσως πιο σύγχρονο και πιο δυναμικό, που τελικά φαίνεται να υπερβαίνει και να αδικεί, ίσως, την κ. Αχτσιόγλου, στην οποία σίγουρα κανείς  δεν μπορεί να της χρεώσεις με ευκολία το παλιό.

Όμως, όπως και στη φύση, το ίδιο και στην πολιτική τα κενά καλύπτονται.

Η αίσθηση στον κόσμο, ότι ο υπάρχον ΣΥΡΙΖΑ δύσκολα θα κάνει την επιστροφή, ως αξιωματική αντιπολίτευση, με σοβαρές αξιώσεις στην διεκδίκηση της κυβερνητικής εξουσίας, ώθησε τους ψηφοφόρους να υιοθετήσουν… την φυγή προς τα εμπρός… ακόμη και με έναν αχαρτογράφητο ηγέτη.

Μέσα και έξω από τον ΣΥΡΙΖΑ ακούγονται φωνές που κινδυνολογούν, και έτσι, με ένα τρόπο, εθελοτυφλούν και αδυνατούν να αναγνώσουν το πολιτικό περιεχόμενο του μηνύματος των εκλογών.

Πράγματι είναι ένα θέμα να διεκδικεί κάποιος την ηγεσία ενός κόμματος χωρίς κομματικά ένσημα… κι από την άλλη ο αντίλογος… άνθρωποι που δεν έχουν ούτε ένα ένσημο από πραγματική εργασία, πως τους εμπιστευόμαστε, εύκολα, να ασκούν εξουσία στο όνομα των ανθρώπων της εργασίας;

Το μήνυμα των εκλογών καλούνται να το αποκωδικοποιήσουν και τα άλλα κόμματα κυρίως η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.

Η πιθανότητα ολικής επαναφοράς, ενός ΣΥΡΙΖΑ εντελώς αλλαγμένου, ευρωπαϊκού και κεντρομόλου, χωρίς αστερίσκους σε κρίσιμα θέματα, εξωτερικής πολιτικής, άμυνας και κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και χωρίς αριστερούς παλιμπαιδισμούς, αλλάζει τα δεδομένα.

Μια τέτοια εξέλιξη, με την προϋπόθεση ότι ο νέος ΣΥΡΙΖΑ θα κάνει προγραμματική αντιπολίτευση και δεν θα εγκλωβιστεί σε λαϊκίστικα αντιξεδεξιά ρεβανσιστικά σύνδρομα του παρελθόντος, άμεσα θα περιορίσει το γήπεδο στη ΝΔ και σιγά σιγά θα κτίζεται αξιόπιστη εναλλακτική κυβερνητική λύση, με ορίζοντα τις επόμενες εκλογές.

Σε ότι έχει σχέση με το ΠΑΣΟΚ, η προσδοκία να γίνει μεγάλο δεύτερο κόμμα ελπίζοντας σε συρρίκνωση του ΣΥΡΙΖΑ, το υποχρεώνει τώρα σε ριζικό επαναπροσδιορισμό της στρατηγικής του.

Η δυναμική των πραγμάτων ελαχιστοποιεί την πιθανότητα διάσπασης του ΣΥΡΙΖΑ.

Αν γίνει πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ο Στέφανος Κασσελάκης, θα δοκιμαστεί και θα κριθεί αποκλειστικά από  τις πολιτικές του επιδόσεις, απέναντι στον βασικό πολιτικό του αντίπαλο που είναι η κυβέρνηση της ΝΔ και εδώ δεν θα προσμετρήσουν τα καλύτερα αγγλικά του, έναντι του κ. Μητσοτάκη.

Σε ελάχιστο χρόνο θα είναι υποχρεωμένος να αποδείξει ότι οι δεξιότητες και τα ταλέντα που έχει επιδείξει, επαγγελματικά, επιστημονικά και επικοινωνιακά μπορούν να τον βοηθήσουν να εξελιχθεί σε πραγματικό πολιτικό ηγέτη.

Νομίζω ότι του δίνεται μια μεγάλη ευκαιρία που θα ήταν, όμως, λάθος να μεταφρασθεί ως λευκή επιταγή!

*Ο Παρασκευάς Παρασκευόπουλος είναι οικονομολόγος, σύμβουλος ανάπτυξης και πρώην βουλευτής Επικρατείας

Διαβάστε επίσης:

Το επιτελικό κράτος και η φύση

Δίδυμοι Πύργοι και πολυ-κρίσεις, 22 χρόνια μετά. Ένας φοιτητής Ιατρικής έγραφε…

Κριτήριο για μια νέα αρχή του ΣΥΡΙΖΑ, η σύνθεση και η υπέρβαση