Αν κάποιος ήθελε να προσδιορίσει τι περίπου ορίζει τη στοιχειώδη δημόσια παρουσία ενός κόμματος, θα σημείωνε σίγουρα τα εξής: διακριτή και συγκροτημένη πολιτική και ιδεολογική ταυτότητα, παραγωγή και προβολή προγραμματικού λόγου, καθημερινή πολιτική παρέμβαση, στοιχειώδης ενότητα λόγου και πρακτικής, ομαλή εσωτερική κομματική λειτουργία, συνεργασία τομέων πολιτικής και στελεχών.

Επειδή η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα θα είναι, πιθανότατα, καταθλιπτική για τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ, ας πάμε στα αμέσως επόμενα:

● Χωρίς να έχουν εξασφαλιστεί τα περισσότερα – αν όχι όλα – από τα παραπάνω, ποια χρησιμότητα έχει η συζήτηση για πολιτικές συνεργασίες;

● Έχει οποιοδήποτε νόημα αυτή η προτεραιότητα όταν δεν έχει διασφαλιστεί ούτε η ταυτότητα ούτε η ενότητα ούτε η θέση του κόμματος στο πολιτικό σύστημα;

● Γιατί οποιοσδήποτε – ακόμη και αν ενδιαφερόταν για ένα είδος συνεργασίας μαζί του – να βάλει το κεφάλι του στον τορβά κινδυνεύοντας να μετατρέψει σε δικά του τα αμέτρητα προβλήματα του ΣΥΡΙΖΑ;

Και πάμε ένα βήμα παρακάτω. Μια και ο αποδέκτης των σχετικών προτάσεων – για να μην πούμε οχλήσεων – είναι το ΠΑΣΟΚ, τα ερωτήματα πληθαίνουν:

● Με ποιους θα μπορούσε να συζητήσει το κόμμα του Ανδρουλάκη;

● Με την ηγεσία, η οποία περιτριγυρίζεται από πρόσωπα διόλου αρεστά στη Χαριλάου Τρικούπη, τα οποία έως πρόσφατα το λοιδορούσαν και επεδίωκαν τον εκμηδενισμό του;

● Με την εσωτερική αντιπολίτευση, η οποία είναι άγνωστο αν θα βρίσκεται και αύριο στην Κουμουνδούρου – και επίσης επεδίωκε την εξαφάνιση του ΠΑΣΟΚ;

● Και σε ποια βάση θα γινόταν η όποια συζήτηση, όταν η μόνη εκλογική συνεργασία που επιτρέπει ο εκλογικός νόμος για τις βουλευτικές προϋποθέτει τη συγχώνευση;

Επειδή λοιπόν και εδώ οι απαντήσεις είναι προφανείς, το συμπέρασμα είναι απλό:

Πρώτα φτιάχνεις το μαγαζί σου, μετράς τις δυνάμεις σου, διασφαλίζεις την ύπαρξή σου – που στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ κινδυνεύει πλέον –, συγκροτείς τον λόγο και την παρέμβασή σου, ομονοείς για τους στρατηγικούς σου στόχους και ύστερα συζητάς για τυχόν συνεργασίες.

Διαφορετικά απλώς ενισχύεται η αίσθηση του αντιπάλου – και όχι, βεβαίως, υποψήφιου εταίρου – ότι είσαι σε θέση τραγικής αδυναμίας και ήρθε η ώρα να πάρει τη ρεβάνς που ονειρευόταν επί μια δεκαετία…

Διαβάστε επίσης:

Ισχυρό το εκλογικό μήνυμα στη Ν.Δ.

Το ΠΑΣΟΚ να κεφαλαιοποιήσει το ισχυρό μήνυμα του β’ γύρου

«Και Δόξα Λαού Σου Ισραήλ»