Η ιστορία των διασπάσεων στην ελληνική Αριστερά τα τελευταία 55 χρόνια είναι, αν μη τι άλλο, πλούσια και οι περισσότερες απ’ αυτές συνέβησαν, φυσικά, στη μεταπολίτευση.

Ο ΣΥΡΙΖΑ μετράει ήδη δύο (2010 και 2015) και είναι πανέτοιμος για τη βέβαιη τρίτη. Σε όλες τις προηγούμενες περιπτώσεις, πλην αυτής του 2015, δεν υπήρχε διακύβευμα κυβερνητικής εξουσίας, αλλά ζητήματα ιδεολογίας και πολιτικής προοπτικής σε χαμηλά ποσοστά.

Η μοναδική διάσπαση με τον ΣΥΡΙΖΑ κάτοχο – και εκ νέου διεκδικητή – της εξουσίας ήταν το 2015, όταν η Αριστερή Πλατφόρμα αποχώρησε μετά την ψήφιση του τρίτου μνημονίου με 25 βουλευτές, έναν ευρωβουλευτή και μεγάλο ποσοστό των στελεχών της βάσης για να κατέβει στις εκλογές του Σεπτεμβρίου ως Λαϊκή Ενότητα. Η ΛΑΕ απέτυχε παταγωδώς, ο ΣΥΡΙΖΑ ξανακέρδισε τις εκλογές και σχημάτισε εκ νέου κυβέρνηση με τους ΑΝ.ΕΛΛ. του Καμμένου.

Τι σχέση έχει το 2015 με την επί θύραις διάσπαση; Απολύτως καμιά, αφού οι διαφορές είναι τεράστιες:

● Το 2015 ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν πρώτο κόμμα σε ένα απαξιωμένο πολιτικό σκηνικό και, παρά τις περιπέτειες του πρώτου επταμήνου της διακυβέρνησής του, μεγάλο τμήμα της κοινωνίας είχε προσδοκίες από τον Τσίπρα.

● Τώρα έχουμε ένα κόμμα το οποίο βρίσκεται σε συνεχή πτώση (δημοσκοπική και εκλογική) επί επτάμισι συνεχή χρόνια, από την άνοιξη του 2016 μέχρι σήμερα, έχοντας υποστεί τέσσερις εκλογικές ήττες (τρεις σε βουλευτικές και μία σε ευρωεκλογές – δεν υπολογίζουμε τις δύο περιφερειακές) και αναμένοντας τη βέβαιη πέμπτη στην ευρωκάλπη του Ιουνίου του 2024.

● Το 2015 βρισκόταν στο 36,3% με προοπτική επανεκλογής.

● Τώρα βρίσκεται κάτω από το μισό του 2015 (17,83%), με δημοσκοπικές ενδείξεις για ακόμη χαμηλότερα και άδηλο μέλλον, αφού ούτε η διάλυση μπορεί να αποκλειστεί.

● Τότε η Λαϊκή Ενότητα είχε ως προμετωπίδα τη δραχμή, η οποία εγγυάτο τη συντριβή της.

● Τώρα είναι άγνωστο ποιοι και πόσοι θα φύγουν, τι είδους κόμμα θα κάνουν και πόσους θα «συγκινήσουν».

● Τότε η Ν.Δ. βρισκόταν σε κρίση και το ΠΑΣΟΚ σε ελεύθερη πτώση.

● Τώρα η Ν.Δ. είναι απολύτως κυρίαρχη και το ΠΑΣΟΚ σε αργή ανάκαμψη.

● Τότε ο ΣΥΡΙΖΑ είχε αρχηγό τον Τσίπρα, που ήταν κυρίαρχος στο κόμμα του, και η Ν.Δ. τον Σαμαρά, που προερχόταν από το δεύτερο μνημόνιο.

● Τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αρχηγό τον Κασσελάκη, ο οποίος απασχολεί για οτιδήποτε άλλο πλην των πολιτικών του θέσεων, και η Ν.Δ. τον πανίσχυρο Μητσοτάκη.

Το αν αυτές οι συγκρίσεις έχουν κάποιο νόημα ή όχι θα το διαπιστώσουμε συντόμως…

Διαβάστε επίσης:

«Ζήτημα Παιδείας»

Δια χειρός Αλέξη Τσίπρα ή τρεις διαγραφές κι ένα υστερόγραφο!

Πότε παραγράφονται οι πολιτικές απόψεις;