Εν τω μέσω του πολέμου στην Γάζα και της αυξανόμενης επιθετικότητας των Εβραίων εποίκων στην Δυτική Όχθη και τα Αν. Ιεροσόλυμα, η πρόσφατη παραίτηση του Πρωθυπουργού Μοχάμαντ Σταγιέχ και της κυβέρνησης της Παλαιστινιακής Αρχής τάραξε τα λιμνάζοντα πολιτικά ύδατα στα Κατεχόμενα Παλαιστινιακά Εδάφη. Με ενδεχόμενη την σύμπηξη ανακωχής ενόψει του Ραμαζανιού, η ερμηνεία της είναι κυρίως διπλή: επικοινωνιακή κι επιχειρησιακή.

Επικοινωνιακά, καθώς ήλθε μόλις λίγα εικοσιτετράωρα μετά την σχεδόν ομόφωνη απόφαση της Κνεσσέτ κατά της προοπτικής ίδρυσης ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους, εκλαμβάνεται ως απάντηση κι επικοινωνιακή προσπάθεια του Μαχμούντ Αμπάς να βγάλει την Φάταχ και τις υπόλοιπες εκκοσμικευμένες πολιτικές οργανώσεις από την ανυποληψία στην οποία έχουν περιέλθει ενώπιον της παλαιστινιακής κοινής γνώμης ως αποτέλεσμα της κραυγαλέας, μειοδοτικής στα μάτια των Παλαιστινίων, απραξίας της ξεδοντιασμένης Παλαιστινιακής Αρχής στον πόλεμο της Λωρίδας της Γάζας, απραξίας η οποία αποτελεί έμμεση, αν όχι άμεση, στήριξη του Ισραήλ κατά της μαχόμενης ισλαμικής παλαιστινιακής αντίστασης στην Γάζα.

Επιχειρησιακά και με το βλέμμα στην μεταπολεμική πολιτική σκηνή ο Αμπάς επιχειρεί να βγει από το πολιτικό αδιέξοδο, να επιβιώσει πολιτικά και να στείλει το πολιτικό μήνυμα προς δύο κατευθύνσεις: αφενός στο εσωτερικό αποβλέπει στην δημιουργία κλίματος ενότητας δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για συναντίληψη και συνεργασία με την Χαμάς και την Ισλαμική Τζιχάντ. Αφετέρου δείχνει να ενδίδει εν μέρει στις αμερικανικές πιέσεις για «κυβέρνηση τεχνοκρατών» χωρίς την συμμετοχή της Χαμάς.

Το μεταπολεμικό διακύβευμα για τους Παλαιστινίους είναι η ανοικοδόμηση της Γάζας και η δημιουργία ενός κοινού πολιτικού μετώπου των Ισλαμιστών της Χαμάς και των εκκοσμικευμένων της Φάταχ.

Αν και οι ΗΠΑ και το Ισραήλ υπονομεύουν συστηματικά την παλαιστινιακή ενότητα, απορρίπτοντας την συμμετοχή της Χαμάς σε οποιοδήποτε μελλοντικό πολιτικό σχήμα, ο παράγοντας που θα υπαγορεύσει τις πολιτικές εξελίξεις στην Παλαιστίνη, δεν θα είναι οι Αμερικάνοι ή το Τελ Αβίβ, ούτε καν ο Αμπάς. Θα είναι το αποτέλεσμα στο πεδίο της μάχης όπου η Χαμάς κερδίζει, έως τώρα, τον πόλεμο. Αυτό το γνωρίζει καλά ο Αμπάς που προσπαθεί να επιβιώσει πολιτικά.

*Δρ. Ευάγγελος Βενέτης, Ειδικός σε θέματα Ισλάμ και Μέσης Ανατολής

Διαβάστε επίσης:

Δυο χρόνια Σλάβα Ουκραΐνι!

Κι όμως, υπάρχουν κόμματα που… αυτοκτονούν, όπως φανερώνει η πρόταση για εκλογές στον ΣΥΡΙΖΑ στις 31 Μαρτίου

Το «regression to the Μean» του ΣΥΡΙΖΑ, οι …κυανόκρανοι και ένα συνέδριο μεταξύ καθήλωσης στο οικείο και αλλαγής του μοτίβου