Η χθεσινή συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ έφερε στην επιφάνεια ένα μεγάλο μέρος της εσωκομματικής κρίσης που «σιγοβράζει» στο Κίνημα τους τελευταίους μήνες.

Το νομοσχέδιο για τα μη κρατικά πανεπιστήμια, είναι απλώς η αφορμή για να εκδηλωθούν πολλές από τις αμφισβητήσεις που ήδη διατυπώνονται στις κομματικές κουΐντες για τον Νίκο Ανδρουλάκη και την προοπτική του ΠΑΣΟΚ, με κομβικό σημείο τις ευρωεκλογές.

Θα έλεγε κανείς ότι, τηρουμένων των αναλογιών, το ΠΑΣΟΚ περνά, έστω «υπόκωφα» και λιγότερο ανοιχτά ως τώρα, τη δική του κρίση ηγεσίας, μετά από αυτήν που ξέσπασε πριν και στη διάρκεια του συνεδρίου στον ΣΥΡΙΖΑ για τον Στέφανο Κασσελάκη.

Η διαφορά με το ΠΑΣΟΚ, μέχρι τη χθεσινή συνεδρίαση, ήταν η εξής: Η άνοδος του Κινήματος στη δεύτερη θέση στις δημοσκοπήσεις, “κάλυπτε” τις διαφωνίες επί πολιτικών θεμάτων και έδινε στον Νίκο Ανδρουλάκη έναν αέρα και μία άνεση κινήσεων. Αλλά υπήρχε η έλλειψη δυναμικής και η διατήρηση του ΠΑΣΟΚ σε σχετικά χαμηλά ποσοστά, που έκανε την κρίση απλά να σοβεί.

Έτσι, μετά την πρώτη δημοσκόπηση (της Pulse) που έφερε ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ σε ισοπαλία, αλλά και τις πληροφορίες ότι έρχονται κι άλλα γκάλοπ που δείχνουν ότι η δεύτερη θέση όχι μόνο δεν είναι εξασφαλισμένη, αλλά ο Κασσελάκης αντεπιτίθεται δυναμικά, επαναπροσδιορίζονται πρόσωπα και στρατηγικές.

Σε συνδυασμό με το γεγονός ότι το νομοσχέδιο για τα μη κρατικά ΑΕΙ αφορά σε ένα θέμα, που το ΠΑΣΟΚ είχε πάντα διχογνωμία (θρυλική η σύγκρουση Παπανδρέου-Βενιζέλου για το άρθρο 16, πχ) δεν ήταν δύσκολο να αναδειχθεί το πρόβλημα.

Το κρίσιμο “πέρασμα” από τις ευρωεκλογές

Προφανώς οι χθεσινές αψιμαχίες δεν αφορούν μόνο στη στάση του ΠΑΣΟΚ επί του συγκεκριμένου θέματος. Άλλωστε η επιβολή κομματικής πειθαρχίας λύνει το μεγαλύτερο μέρος από όποιο ζήτημα διαφοροποιήσεων στην κρίσιμη ψηφοφορία.

Η σύγκρουση αφορά στην επόμενη ημέρα των ευρωεκλογών. Στην καλύτερη περίπτωση. Στη χειρότερη μπορεί να ξεσπάσει και νωρίτερα, εάν οι δημοσκοπήσεις δείξουν ανατροπή στη μάχη για τη δεύτερη θέση.

Ένας σχετικά μεγάλος αριθμός βουλευτών του ΠΑΣΟΚ θεωρεί τις κάλπες της 9ης Ιουνίου ως εξόχως καθοριστικό κριτήριο για τη συνέχεια. Ακόμα και για το εάν και υπό ποιους όρους θα παραμείνει στην ηγεσία ο Νίκος Ανδρουλάκης. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έχει τετραετή εντολή από τις εκλογές του 2021, άρα η θητεία του λήγει τον Δεκέμβριο του 2025.

Στην πραγματικότητα όμως σχεδόν όλα κρίνονται στις ευρωεκλογές. Στις οποίες υπάρχει ένας διπλός πήχης για τον ίδιο και το ΠΑΣΟΚ: Να αποσπάσει από τον ΣΥΡΙΖΑ τη δεύτερη θέση και να εξασφαλίσει ένα ποσοστό άνω του 15%-16% (τουλάχιστον).

Εάν πετύχει και τα δύο, δεν θα προκύψει θέμα αμφισβήτησης – το πολύ κάποιας «εποικοδομητικής κριτικής», όπως λένε στα κόμματα τη γκρίνια.

Εάν καταφέρει το ένα από αυτά, ίσως θα έχει οξυγόνο για να πάει έως το 2025 και να λάβει εντολή για να οδηγήσει το ΠΑΣΟΚ στις εθνικές εκλογές. Ίσως.

Αλλά αν χάσει και τα δύο, τότε η ανοιχτή αμφισβήτηση θα είναι δεδομένη.

Και τούτη τη στιγμή, κανένα από τα τρία σενάρια δεν θεωρείται αποκλεισμένο.

Πλήθος επίδοξων αρχηγών

Στη χθεσινή συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ δεν εκδηλώθηκαν διαφωνίες μόνο από τον Οδυσσέα Κωνσταντινόπουλο και τη Νάντια Γιαννακοπούλου.

Ο Μιχάλης Κατρίνης έθεσε θέμα συλλογικής λειτουργίας, λέγοντας ότι το θέμα με τα ΑΕΙ είναι πολύ μεγάλο και θα έπρεπε να συνεδριάσει και το Πολιτικό Συμβούλιο.

Η Μιλένα Αποστολάκη τόνισε ότι έπρεπε να συνεδριάσει η κοινοβουλευτική ομάδα όχι μία, αλλά τρεις φορές για να μελετήσει το ζήτημα. Ο Μητσοτάκης δεν κάνει τα μη κρατικά ΑΕΙ για τους πλούσιους, αλλά για τα μεσαία στρώματα, ήταν η αιχμή που έριξε η βουλευτής.

Ο Απόστολος Πάνας και ο Ανδρέας Πουλάς επισήμαναν ότι δεν υπάρχει πολιτική λειτουργία στην παράταξη.

Την αρνητική στάση του ΠΑΣΟΚ που επέλεξε ο Νίκος Ανδρουλάκης για το κυβερνητικό νομοσχέδιο στήριξαν μάλλον λίγοι βουλευτές. Μεταξύ αυτών ο Στέφανος Παραστατίδης, ο Γιώργος Μουλκιώτης, ο Δημήτρης Μάντζος και με τον τρόπο του ο Παναγιώτης Δουδωνής.

Οι περισσότεροι και πάντως ορισμένοι προβεβλημένοι επέλεξαν να μην παρέμβουν ουσιαστικά στη διαμάχη. Μεταξύ αυτών και οι Μανώλης Χριστοδουλάκης, Παύλος Χρηστίδης. Ο Χριστοδουλάκης έχει επιλέξει να είναι πιο προσεκτικός πια, μετά την επεισοδιακή συμμετοχή του στην εκδήλωση των «τριών».

Τίποτα δεν είναι τυχαίο, κατά τα φαινόμενα

Μέρος του στελεχιακού δυναμικού αποφάσισε να κάνει ένα βήμα μπροστά και κάποιοι να περιμένουν την έκβαση των πρώτων συγκρούσεων και να κυλήσει ο χρόνος για να καθορίσουν τις κινήσεις τους.

Και οι δύο παραπάνω κατηγορίες φαίνεται να έχουν κάνει μία κοινή διαπίστωση: Ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης λειτουργεί μόνος του και οι ίδιοι νιώθουν αρκετά έως πολύ μακριά από το κέντρο αποφάσεων και τη χάραξη της στρατηγικής του Κινήματος.

Πλέον, στελέχη όπως ο Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος, Μιχάλης Κατρίνης, Νάντια Γιαννακοπούλου, Μανώλης Χριστοδουλάκης, η Μιλένα Αποστολάκη ακόμα και ο Παύλος Χρηστίδης τοποθετούνται διακριτά στο εσωκομματικό σκηνικό. Τούτο δεν σημαίνει ότι αυτή τους η επιλογή συνδυάζεται κατ’ ανάγκη με αρχηγικές βλέψεις. Αλλά διεκδικούν κρίσιμο και αυτόνομο ρόλο στις εξελίξεις της παράταξης.

Διαβάστε επίσης

Χαρίτσης: Κάλεσμα σε ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ και Πλεύση για από κοινού πρόταση δυσπιστίας στην κυβέρνηση για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια

ΣΥΡΙΖΑ: Η ΝΔ κάνει τα πάντα για να συγκαλύψει την υπόθεση Predator

Μέχρι πού μπορεί να φτάσει η στοχοποίηση βουλευτών από την Εκκλησία; Ο προβληματισμός των κομμάτων για τις ευρωεκλογές