Μπορεί το κράτος να ζητάει ακρίβεια και συνέπεια από τους πολίτες – ιδίως όταν πρόκειται για φόρους, τέλη, δόσεις και κάθε λογής υποχρεώσεις – αλλά όταν έρθει η ώρα να πληρώσει αυτά που χρωστάει, τότε… εξαφανίζεται. Ή, καλύτερα, στήνει ουρές υποσχέσεων, γραφειοκρατίας και αναβλητικότητας, αφήνοντας χιλιάδες επαγγελματίες να παλεύουν για το αυτονόητο: να πληρωθούν για τη δουλειά τους.

Το ΕΣΥ με… φέσι νοσηλείας

Στην κορυφή της λίστας βρίσκεται – ποιος άλλος; – το Εθνικό Σύστημα Υγείας. Τα δημόσια νοσοκομεία χρωστάνε κοντά 1,5 δισ. ευρώ σε προμηθευτές, φαρμακευτικές, εταιρείες τεχνολογίας, μεταφορές, εξοπλισμό και πάει λέγοντας. Η αύξηση των οφειλών μέσα σε μόλις τρεις μήνες ξεπερνά τα 325 εκατ. ευρώ.

Η κατάσταση δεν είναι καινούρια, απλώς γίνεται όλο και χειρότερη. Το 2019 οι οφειλές των νοσοκομείων ήταν 344 εκατ. ευρώ. Σήμερα είναι τετραπλάσιες. Και όλα αυτά την ώρα που η κυβέρνηση διαφημίζει ότι «ενισχύει το ΕΣΥ». Μάλλον εννοεί ότι το ενισχύει με χρέη.

Η Κομισιόν έχει βαρεθεί να στέλνει προειδοποιήσεις για τις καθυστερήσεις στις πληρωμές – ιδίως προς μικρές επιχειρήσεις που στηρίζουν την αλυσίδα υγείας. Το αποτέλεσμα; Η Ελλάδα σύρεται ξανά στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για καθυστερήσεις στις δημόσιες πληρωμές.

Παντού χρέη, από τα Ταμεία μέχρι τους Δήμους

Από εκεί και πέρα, η εικόνα είναι το ίδιο απογοητευτική:

• Ασφαλιστικά ταμεία: Χρωστάνε 582 εκατ. ευρώ, με βασικό πρόβλημα τις επικουρικές συντάξεις που… έχουν καταντήσει ανέκδοτο.
• Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης: Οι δήμοι και οι περιφέρειες αύξησαν τα χρέη τους κατά 33% σε έναν μήνα – από 280 σε 373 εκατ. ευρώ.
• Λοιποί φορείς του Δημοσίου: Από 195 σε 227 εκατ. ευρώ μέσα σε ένα μήνα. Και μιλάμε για φορείς που χειρίζονται υποδομές, κοινωνικά προγράμματα και υπηρεσίες πρώτης γραμμής.
• Υπουργεία: Οφείλουν συνολικά 242 εκατ. ευρώ, με το Υπουργείο Ναυτιλίας να ξεχωρίζει με… «ρεκόρ» 120 εκατ. ευρώ χρέη.

Φόροι επιστρέφονται… όταν το θυμηθούν

Άλλη μεγάλη πληγή: οι επιστροφές φόρων. Οι πολίτες και οι επιχειρήσεις πληρώνουν στην ώρα τους, αλλά για να πάρουν πίσω όσα δικαιούνται, πρέπει να περιμένουν μήνες. Τα χρωστούμενα έφτασαν τα 723 εκατομμύρια ευρώ τον Μάρτιο, από τα οποία τα 316 εκατ. θεωρούνται ήδη ληξιπρόθεσμα.

Τα 234 εκατ. λέει ότι δεν επιστρέφονται «λόγω εξωγενών αιτιών» – ό,τι κι αν σημαίνει αυτό. Δηλαδή φταίνε οι ίδιοι οι δικαιούχοι, όχι το κράτος που δεν έχει φτιάξει ένα στοιχειώδες λειτουργικό σύστημα πληρωμών.

Όσο τα χρέη του κράτους προς την αγορά μεγαλώνουν, τόσο μεγαλώνει και η ασφυξία. Οι μικρομεσαίοι – δηλαδή αυτοί που υποτίθεται πως στηρίζουν την οικονομία – μένουν ξεκρέμαστοι, χωρίς ρευστότητα, χωρίς προοπτική, με ένα κράτος που φέρεται σαν κακός πελάτης και χειρότερος εργοδότης.

Και όλα αυτά την ώρα που η κυβέρνηση επικαλείται «δημοσιονομική σταθερότητα» και «υγιή οικονομικά». Αν αυτό είναι υγεία, να μας λείπει. Γιατί πίσω από τα νούμερα, υπάρχουν άνθρωποι που δουλεύουν, περιμένουν και πληρώνονται… όταν θυμηθεί το κράτος να κάνει το καθήκον του.

Διαβάστε επίσης:

«Μεγάλος Αδελφός» για τα εισοδήματα και τις δαπάνες των ελεύθερων επαγγελματιών που αμφισβητούν την Εφορία

Νέος Οικοδομικός Κανονισμός: 12 ερωτήσεις και απαντήσεις από το ΥΠΕΝ για την τροπολογία

Ξεκινάει κυνηγητό της ΑΑΔΕ για τα «ακινητοποιημένα» ΙΧ … σε κίνηση από τα διόδια μέχρι το πάρκινγκ