Μόλις έπεσαν οι πρώτες εκατοντάδες ιρανικών πυραύλων στο Ισραήλ (και μερικοί σε αμερικανικούς στόχους) ο Τραμπ κήρυξε άρον άρον εκεχειρία – μόνος του την κήρυξε κι ας μιλάει για «συμφωνία».

Ορθή και μάλλον αναγκαστική η κίνηση από τον Τραμπ, ο οποίος ενέπλεξε ευθέως στον πόλεμο της Μέσης Ανατολής τη χώρα του, παρότι είχε εκλεγεί με το δόγμα AOOW – America out of wars, ήτοι μακριά από πολέμους η Αμερική και όχι με το αντίθετο, που θέλουν κάποιοι να μας πείσουν εσχάτως.

Μόλις βρήκαν κανονικό αντίπαλο (όχι προφανώς μόνο το Ιράν, αλλά και τους συμμάχους αυτού) σαν έξυπνοι κουτσαβάκηδες και νταήδες (αν και είναι παράδοξο το σχήμα «έξυπνος νταής»), ο Τραμπ με τον Νετανιάχου, ό,τι πιο σιχαμερό ακροδεξιό και επικίνδυνο κυκλοφορεί στον πλανήτη σε επίπεδο ηγετών, έκαναν αναστροφή.

Ο Τραμπ έφτασε στο σημείο να… παρακαλά για τήρηση της εκεχειρίας, το δε ανθρωπόμορφο τέρας με το όνομα Νετανιάχου, έσπευσε να αποδεχθεί την πρότασή του.

Πάνε εκείνα τα… «θα αλλάξουμε το καθεστώς στο Ιράν» και άλλα υπερφίαλα και αλλοπρόσαλλα. Το δεσποτικό, αυταρχικό και άγρια θεοκρατικό καθεστώς στην Τεχεράνη αμφισβητείται από μεγάλο μέρος της ιρανικής κοινωνίας – και λογικά αμφισβητείται και μακάρι η κοινωνία να το ανατρέψει. Αλλά οι βομβαρδισμοί από Ισραηλινούς και Αμερικάνους φοβάμαι ότι μπορεί και να λειτουργούν υπέρ του. Σε κάθε περίπτωση κανείς δεν πιστεύει εύκολα ότι με τέτοιες πολεμικές επιδρομές θα πέσουν οι σκληροί μουλάδες της Τεχεράνης.

Και ερχόμαστε στο προκείμενο: Το ζητούμενο είναι να υπάρξει εκεχειρία και στη Γάζα. Και όχι απλά εκεχειρία και παύση της γενοκτονίας, αλλά να ξεκινήσει η διαδικασία για ειρήνη και εξεύρεση μόνιμης και βιώσιμης λύσης, μακριά από τους στόχους του Νετανιάχου για εξολόθρευση και εκτοπισμό των Παλαιστινίων. Φυσικά και μακριά από τις ονειρώξεις Τραμπ για μετατροπή της Γάζας σε περίπου ιδιόκτητο Μαλιμπού ή Παλμ Μπιτς.

Εκεί χρειάζεται επειγόντως εκεχειρία. Εκεί, όπου η επίδειξη δύναμη των Ισραηλινών είναι φρικιαστική και απάνθρωπη.

Αυτή η επαίσχυντη εκκαθάριση που κάνει ο IDF στη Γάζα με το πρόσχημα των ομήρων της Χαμάς – ακούω κάποιους εγχώριους που έχουν μεγαλύτερη έγνοια για τους ομήρους κι από τον ίδιο τον Νετανιάχου και δικαιολογούν όλη την ασύμμετρη επιχείρηση του Ισραήλ – είναι ουσιαστικά το μεγαλύτερο μαζικό έγκλημα της σύγχρονης ιστορίας, συγκρίσιμο μόνο με τις θηριωδίες του Χίτλερ κατά των σημερινών θυτών.

Εκεχειρία και στη Γάζα λοιπόν, όχι μόνο εκεί που «δεν τους παίρνει να συνεχίσουν τον πόλεμο».

Και μία σημείωση:

Αν πιστέψουμε τον Τραμπ – και έχουμε όλη την καλή διάθεση να τον πιστέψουμε, αλίμονο – το αμερικανικό χτύπημα στο Ιράν το περασμένο Σαββατοκύριακο ήταν «τέλειο». Είχε δηλαδή αποτέλεσμα το προφανές: Κατέστρεψε τις πυρηνικές υποδομές του Ιράν και τη δυνατότητά του να φτιάξει πυρηνικά όπλα.

Άρα το Ιράν δεν αποτελεί πυρηνική απειλή και ουδείς από το Τελ Αβίβ ή αλλού μπορεί να κάνει ξανά επίκληση αυτού του κινδύνου, τουλάχιστον για τα επόμενα 15-20 χρόνια.

Το επισημαίνω για τυχόν επάνοδο του Νετανιάχου στη ρητορική περί πυρηνικών όπλων του Ιράν, που τα επικαλείται επί 30 χρόνια κι ενώ το Ιράν μέχρι τούδε δεν είχε πυρηνικά όπλα! Σε αντίθεση με το Ισραήλ που, ανεξέλεγκτο, έχει εδώ και τουλάχιστον 45 χρόνια και φυλακίζει μέχρι και Ισραηλινούς, όπως τον Μορντεχάι Βανούνου, που μιλούν γι’ αυτά και την απειλή που σηματοδοτούν.

Διαβάστε επίσης:

Ανδρέας Παπανδρέου, 29 χρόνια μετά, πρότυπο ηγεσίας

Εξουδετέρωση της ιρανικής πυρηνικής απειλής

Οι βόμβες του Τραμπ στο Ιράν και οι συνέπειες για την Ελλάδα