Τα ληξιπρόθεσμα χρέη προς την εφορία εκτινάσσονται και η εικόνα που αναδύεται είναι αποκαλυπτική: οι πολλοί χρωστούν ελάχιστα και διώκονται ανελέητα, ενώ μια μικρή ομάδα φορολογουμένων κουβαλά δισεκατομμύρια και παραμένει στο απυρόβλητο. Τα στοιχεία του Γραφείου Προϋπολογισμού στη Βουλή, που βασίζονται στις αναλύσεις της ΑΑΔΕ, δείχνουν με γυμνό μάτι την αδικία και τις στρεβλώσεις ενός συστήματος που τιμωρεί τον αδύναμο και ανέχεται τον ισχυρό.

Μέσα σε έναν μόλις χρόνο οι οφειλέτες αυξήθηκαν κατά 172.263 πρόσωπα. Η αύξηση προέρχεται κυρίως από τις χαμηλές κατηγορίες χρεών, δηλαδή μέχρι 20.000 ευρώ, με έμφαση στις οφειλές των 500 ευρώ που στραγγαλίζουν τον μέσο πολίτη. Αντίθετα, οι πολύ μεγάλες οφειλές όχι μόνο παραμένουν, αλλά αυξάνονται: μέσα σε δώδεκα μήνες τα χρέη άνω του ενός εκατομμυρίου ευρώ διογκώθηκαν κατά 2,7 δισ. ευρώ.

Συνολικά, τον Ιούλιο του 2025 τα ληξιπρόθεσμα χρέη έφτασαν τα 111,8 δισ. ευρώ, αυξημένα κατά 4,5 δισ. σε σχέση με έναν χρόνο πριν. Από αυτά, σχεδόν το 24% θεωρείται «ανεπίδεκτο είσπραξης». Έτσι, το πραγματικό χρέος περιορίζεται στα 85,5 δισ., εκ των οποίων μόλις 3,31 δισ. έχουν ενταχθεί σε κάποια ρύθμιση. Το υπόλοιπο παραμένει σαν βρόγχος στο λαιμό του κράτους και των φορολογουμένων.

Η ανάλυση των στοιχείων δείχνει με σαφήνεια ποιος πληρώνει και ποιος όχι:

• Το 90% των φορολογουμένων χρωστάει ποσά έως 10.000 ευρώ. Αυτές οι μικρές οφειλές αντιστοιχούν μόλις στο 3,5% του συνόλου.
• Το 0,25% των οφειλετών συγκεντρώνει τα τρία τέταρτα των χρεών.
• Οι οφειλές των φυσικών προσώπων φτάνουν τα 42,7 δισ. ευρώ, ενώ των εταιρειών τα 69,1 δισ. ευρώ.

Παρά τα δισεκατομμύρια που μένουν ανείσπρακτα, το κράτος επιλέγει να εξαντλεί την αυστηρότητά του στους μικρούς. Οι απλοί πολίτες που καθυστερούν μια δόση φόρου εισοδήματος βλέπουν άμεσα ειδοποιητήρια, κατασχέσεις μισθών ή μπλοκαρισμένους λογαριασμούς. Αντίθετα, οι λίγοι που χρωστούν εκατομμύρια συνεχίζουν ανενόχλητοι, με τις οφειλές τους να καταγράφονται ως «ανεπίδεκτες είσπραξης», σαν να πρόκειται για ένα φυσικό φαινόμενο που κανείς δεν μπορεί να αντιμετωπίσει.

Ακόμη πιο αποκαλυπτικό είναι το στοιχείο των ρυθμίσεων: μόλις το 3,87% του πραγματικού χρέους βρίσκεται σε κάποια ρύθμιση. Και εκεί όμως, η ανισότητα κραυγάζει. Οι μικροοφειλέτες ρυθμίζουν σε ποσοστά που φτάνουν το 18% για χρέη 2.000 έως 3.000 ευρώ, καθώς αναγκάζονται να τακτοποιήσουν ό,τι μπορούν για να αποφύγουν κατασχέσεις. Οι μεγάλες εταιρείες, αντίθετα, ρυθμίζουν επιλεκτικά ποσά και συχνά διατηρούν τον όγκο των χρεών ανέγγιχτο.

Η εικόνα είναι ξεκάθαρη: το κράτος καταφέρνει να είναι αποτελεσματικό μόνο απέναντι στους μικρούς. Στους μεγάλους, εκεί όπου βρίσκεται η ουσία του προβλήματος, σηκώνει τα χέρια ψηλά. Έτσι, τα ληξιπρόθεσμα συνεχίζουν να διογκώνονται, οι πολίτες να νιώθουν άδικα στοχοποιημένοι και η φορολογική δικαιοσύνη να παραμένει ζητούμενο.

Η ουσία είναι πως όσο η πολιτεία επιλέγει να κυνηγά το «ψιλό» και να χαρίζεται στο «χοντρό», η ψαλίδα θα μεγαλώνει. Και μαζί της θα μεγαλώνει και η δυσπιστία των πολιτών απέναντι σε ένα σύστημα που δεν μπορεί — ή δεν θέλει — να αντιμετωπίσει τα πραγματικά μεγάλα ψάρια.

Διαβάστε επίσης:

Μάντσεστερ: 35χρονος Βρετανός συριακής καταγωγής ο δράστης της επίθεσης στην εβραϊκή συναγωγή – Άλλες τρεις συλλήψεις

Το μήνυμα του Σαρκοζί λίγο πριν μπει στη φυλακή: «Είναι δοκιμασία, θα το ξεπεράσω» (Video)

Global Sumud Flotilla: Το πλοίο Marinette «εξακολουθεί να πλέει δυνατά» – Πάνω από 450 πολίτες «απήχθησαν παράνομα», απεργία πείνας από Έλληνες ακτιβιστές