Από το Μαρικάκι

Κι επειδή ο χάρντκορ σοσιαλιστής πρωθυπουργός μας  δεν μπορεί να κλείσει τα μάτια μπρος στο κοινωνικό δράμα των ανέργων, σήμερα, την αταξίδευτον 19^η του μηνός Οκτωβρίου, του σωτηρίου έτους 2010, θα ασχοληθεί και μ’ αυτό, κάνοντας ένα διάλειμμα από το σώσιμο της χώρας.

Από το Μαρικάκι

Κι επειδή ο χάρντκορ σοσιαλιστής πρωθυπουργός μας  δεν μπορεί να κλείσει τα μάτια μπρος στο κοινωνικό δράμα των ανέργων, σήμερα, την αταξίδευτον 19^η του μηνός Οκτωβρίου, του σωτηρίου έτους 2010, θα ασχοληθεί και μ’ αυτό, κάνοντας ένα διάλειμμα από το σώσιμο της χώρας.

Το σώσιμο των ανέργων λοιπόν απαιτεί «νέες» κι  «εμπνευσμένες» πολιτικές που έχουν κάτι από το Λαύριο του 2004 όταν κατά τη διάρκεια προεκλογικής περιοδείας ο George πρότεινε την ανασφάλιστη εργασία των νέων για να μην επιβαρύνονται οι επιχειρήσεις με τις εισφορές. Τώρα το μοντέλο εκείνο, προϊόν του οράματος του Γεωργίου για τη Δίκαιη Κοινωνία και σύμφωνα με την επιθυμία και συμβουλή του πρωθυπουργικού αδελφού Νίκου, ο πρωθυπουργός σκοπεύει να το εφαρμόσει σε όλο το ηλικιακό εύρος του εργατικού δυναμικού.

Εξάλλου μετά την ψήφιση του εργασιακού και του ασφαλιστικού, το εργατικό δυναμικό της χώρας … σήμερα είναι αύριο δεν είναι. Μέχρι αύριο ποιος ζει ποιος πεθαίνει που λένε…

Με την επιτυχή κατεδάφιση του εργατικού δικαίου της χώρας, λοιπόν, το περασμένο καλοκαίρι, το κυβερνητικό επιτελείο, ακολουθώντας πιστά το μάνιουαλ της τρόικας, και υπό το ψευδοεπιχειρήμα της αύξησης της ανταγωνιστικότητας και της παραγωγικότητας, έδωσε το πράσινο φως στους επιχειρηματίες να απολύουν όποτε και όσους γουστάρουν, να κάνουν περικοπές μισθών, να μη σκοτίζονται με το βραχνά των αποζημιώσεων απόλυσης και γενικά να αυθαιρετούν όσο δεν παίρνει, προκειμένου να διατηρήσουν τα υψηλά περιθώρια κέρδους μέσα στις συνθήκες της κρίσης.

Αφού οι Παπανδρέου, Παπακωνσταντίνου και Λοβέρδος μετέτρεψαν την αγορά εργασίας σε σύγχρονο σκλαβοπάζαρο, τώρα ο πρώτος με την αντικαταστάτρια του τρίτου, τρεις εβδομάδες πριν τις εκλογές, κι ενώ οι απολύσεις εξαπλώνονται με ρυθμούς επιδημίας, έρχονται να προτείνουν ως λύση την επιδότηση θέσεων εργασίας παλιών τε και νέων.

Το σκεπτικό δηλαδή είναι να διαλύονται σταθερές και «ακριβές» θέσεις εργασίας (με τις εισφορές τους και τα όλα τους) και να δημιουργούνται άλλες φθηνές και προσωρινές, επιδοτούμενες γαρ από το κράτος. Ακόμα και αυτά τα χρήματα που λέγεται πως θα διατεθούν- 2,3 δισ. ευρώ, τα οποία θα προέλθουν από τον ΟΑΕΔ και το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο και αντιστοιχούν σε 17 προγράμματα- είναι ένα θέμα πώς θα τα διαχειριστούν οι εργοδότες. Αν φτάσουμε ως εκεί, μάλλον θα πέσει σύννεφο το … «εργοδοτόσημο», η παρακράτηση υπερ γενναιόδωρου εργοδότη που έδωσε ζωή σε μια θέση εργασίας, έστω και εξαθλιωμένη…

Σύμφωνα με τα όσα έγιναν χθες γνωστά εν όψει της σημερινής συνάντησης του πρωθυπουργού με τους «κοινωνικούς εταίρους» (ΣΕΒ, ΓΕΣΒΕΕ,ΕΣΕΕ, ΣΕΤΕ και φυσικά ΓΣΕΕ και ΟΚΕ), που κατά τα άλλα ομνύουν σε λιγότερη κρατική παρέμβαση, τα προγράμματα αυτά θα αφορούν στην ενίσχυση επιχειρήσεων για τη δημιουργία 200.000 νέων θέσεων εργασίας υπό τον όρο ότι οι ίδιες επιχειρήσεις θα διατηρήσουν άλλες 200.000 θέσεις εργασίας, δηλαδή αφορούν σε 400.000 εργαζόμενους.

Λέτε να έχουν πρόβλημα οι εργοδότες; Το θέμα είναι αν πρόκειται για ένα ακόμα προεκλογικό «λεφτά υπάρχουν» που θα λειτουργήσει ως χρύσωμα του χαπιού, μπροστά στο φόβο και την απελπισία που κυκλώνουν όλο και περισσότερους εργαζόμενους οι οποίοι από τη μία μέρα στην άλλη βρίσκονται στο δρόμο. Ή αν πρόκειται για ένα τρικ με σκοπό την πρόσκαιρη διαχείριση των ποσοστών της ανεργίας. Γιατί κατά τα άλλα, ας μη γελιόμαστε: μισθωτή εργασία τέλος…