Η ουσιαστική επαφή του Γιώργου Παπανδρέου με τον αρχιεπίσκοπο άρχισε το 1988, όταν ο σημερινός πρωθυπουργός διαδέχθηκε τον Αντώνη Τρίτση στη θέση του υπουργού Παιδείας. Είχε προηγηθεί ο συμβιβασμός του Ανδρέα Παπανδρέου με τον τότε αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ για τη μοναστηριακή περιουσία, με τον οποίο τελείωσε και η κρίση που ταλάνισε τις σχέσεις Εκκλησίας και πολιτείας τη διετία 1988-1989.

Η ουσιαστική επαφή του Γιώργου Παπανδρέου με τον αρχιεπίσκοπο άρχισε το 1988, όταν ο σημερινός πρωθυπουργός διαδέχθηκε τον Αντώνη Τρίτση στη θέση του υπουργού Παιδείας. Είχε προηγηθεί ο συμβιβασμός του Ανδρέα Παπανδρέου με τον τότε αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ για τη μοναστηριακή περιουσία, με τον οποίο τελείωσε και η κρίση που ταλάνισε τις σχέσεις Εκκλησίας και πολιτείας τη διετία 1988-1989.

«Θύμα» του συμβιβασμού έπεσε τότε, κατ’ επιταγήν της Εκκλησίας, ο «αδιάλλακτος» Τρίτσης και στη θέση του ο Ανδρέας έβαλε τον Γιώργο. Τότε ο Ιερώνυμος, ως μητροπολίτης Θηβών, εκπροσωπούσε μαζί με τους μητροπολίτες Δημητριάδος Χριστόδουλο (τον μετέπειτα αρχιεπίσκοπο), Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμο (τον σημερινό Θεσσαλονίκης) και Τρίκκης Αλέξιο την Εκκλησία στις σκληρές συζητήσεις με την πολιτεία.

Τα κατοπινά χρόνια ήταν κοινό μυστικό στην Ιεραρχία ότι ο τότε μητροπολίτης Θηβών ήταν από τα ελάχιστα μέλη της που έβλεπαν με συμπάθεια τους πράσινους. Από τότε και σε όλα τα χρόνια που πέρασαν ο Γιώργος και ο Ιερώνυμος είχαν μια «καλή χημεία» – για να αναφέρουμε και τη φράση που χρησιμοποίησε συνεργάτης του αρχιεπισκόπου για να περιγράψει το κλίμα στη συνάντηση που είχαν οι δύο τη Δευτέρα.

Όπως θα θυμούνται οι επιμελείς αναγνώστες του «Π», στις αρχιεπισκοπικές εκλογές του 1998 το μισό και παραπάνω ΠΑΣΟΚ στήριζε ενεργά ή τουλάχιστον ευχόταν την εκλογή του Ιερώνυμου. Ρόλο ενεργό στη στήριξη του Ιερώνυμου έπαιξε ο τότε υπουργός Οικονομικών Αλέκος Παπαδόπουλος, που είχε και έχει ισχυρούς δεσμούς με την Εκκλησία.

Γαμπρός του Παπαδόπουλου είναι και ο σημερινός επικεφαλής της αντιπροσωπείας της Εκκλησίας της Ελλάδος στις Βρυξέλλες τιτουλάριος μητροπολίτης Αχαΐας Αθανάσιος.

Ο τότε υπουργός Παιδείας Γεράσιμος Αρσένης τήρησε ουδέτερη στάση και περιορίστηκε στην εκ του νόμου οριζόμενη παρουσία του στην εκλογή μέσα στον μητροπολιτικό ναό των Αθηνών. Αντίθετα υπέρ της εκλογής Χριστόδουλου ήταν ορισμένα κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ, όπως ο Αντώνης Λιβάνης, ο Ανδρέας Λοβέρδος, ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ο Κώστας Λαλιώτης και ο Πέτρος Ευθυμίου.

 

Ο πανταχού παρών

Βεβαίως και ο Γιώργος Παπανδρέου μετά την εκλογή του Χριστόδουλου φρόντισε (κυρίως τα χρόνια που ήταν υπουργός Εξωτερικών) να έχει καλές σχέσεις μαζί του, ειδικά σε θέματα συνεργασίας για βοήθεια σε χώρες του εξωτερικού όπου δραστηριοποιούνταν η (αμαρτωλή, όπως εκ των υστέρων απεδείχθη) μη κυβερνητική οργάνωση της Εκκλησίας «Αλληλεγγύη».

Τις επαφές από την πλευρά της Εκκλησίας είχε ο τότε επικεφαλής της «Αλληλεγγύης» Δημήτρης Φουρλεμάδης και από την άλλη ο (πανταχού παρών, που ξετρυπώνει εκεί που δεν τον περιμένεις) Άλεξ Ρόντος.

Καλές σχέσεις με την Εκκλησία είχε παιδιόθεν και τις συνέχισε όταν ανέλαβε πολιτικά καθήκοντα και η σημερινή υπουργός Παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου. Αυτή όταν ήταν επίτροπος στις Βρυξέλλες είχε πάρει ως σύμβουλό της έναν νεαρό φέρελπι κληρικό με «βαρύ» βιογραφικό πτυχίων, σπουδών κ.λπ., τον σημερινό πρωτοσύγκελο της αρχιεπισκοπής και δεξί χέρι του Ιερώνυμου αρχιμανδρίτη Γαβριήλ Παπανικολάου, που έμεινε και για μικρό διάστημα κοντά και στον «γαλάζιο» επίτροπο Δήμα.

Ο Γαβριήλ, όπως ήδη σας έχουμε ενημερώσει, έχει πολύ καλές σχέσεις και με άλλα κορυφαία πράσινα ή κυβερνητικά στελέχη, όπως ο διευθυντής του γραφείου του Παπανδρέου Νίκος Αθανασάκης και ο υπερυπουργός Χάρης Παμπούκης («ο πολιτικός προϊστάμενος του Πάγκαλου», όπως τον αποκαλούν κάποιες φαρμακόγλωσσες συνάδελφοί του στην κυβέρνηση).

Ο Παπανικολάου ασχολείται πολύ με τα θέματα των μεταναστών. Μάλιστα πέρυσι είχε οργανώσει μια ειδική βραδιά στην ενορία της Αγίας Μαρίνας Θησείου, όπου υπηρετεί. Σ’ αυτή τη βραδιά είχε πάει και ο Παπανδρέου, ο οποίος από τότε δεν έπαψε να εκθειάζει το έργο του νεαρού κληρικού. (Λεπτομέρεια: Εκείνη η βραδιά τελείωσε άδοξα όταν μια έξαλλη Ελληναρού μπήκε μέσα και μπροστά στον Γιώργο άρχισε να βρίζει τους μετανάστες και όσους τους βοηθούν).

Σήμερα στην αρχιεπισκοπή είναι αρκετοί αυτοί που θεωρούν τον αρχιμανδρίτη ως ένα πρόσωπο που μπορεί να μεταφέρει ένθεν κακείθεν γνώμες για να ξεπερνιούνται δύσκολες καταστάσεις.

Και κάτι τελευταίο πριν κλείσουμε: Οι περισσότεροι γνωρίζουν πως ο Γιώργος είναι άνθρωπος που δεν ξεχνάει. Και κυρίως δεν ξεχνάει αυτούς που τον χτύπησαν και απ’ την άλλη αυτούς που φρόντισαν να τον στηρίξουν. Ε, λοιπόν, δεν ξεχνάει πως το 2004 μοιράστηκε σε εκκλησίες ένα άθλιο φυλλάδιο που τον χαρακτήριζε άθεο – μέχρι και Εβραίο τον έλεγαν. Τότε ο Ιερώνυμος ήταν ένας από τους ιεράρχες που είχαν καταδικάσει ανοιχτά το άθλιο κείμενο, που ακόμη και σήμερα ουδείς γνωρίζει πώς κυκλοφόρησε.

Πώς σας φάνηκαν όλα αυτά, αδέρφια; Είδες τι μαθαίνει κάποιος όταν χώνει την (ποντικίσια) μουσούδα του παντού;