Ακόμη μια φορά επιβεβαιώνεται πως το Βερολίνο θέλει και την πίτα ολάκερη και το σκυλί χορτάτο. Στην περίπτωση της Ρωσίας αυτό ισχύει περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο μέτωπο και το «διπλό ταμπλό» στο οποίο παίζει η Γερμανία είναι γνωστό σε όλους. 

 

Πριν από λίγες ημέρες είχαμε την ευκαιρία να καταγράψουμε άλλη μια φορά τη διπλωματική στρατηγική που ακολουθεί το Βερολίνο, η οποία βασίζεται εν πολλοίς σε ακροβατικές ασκήσεις για γερά στομάχια. Η Άνγκελα Μέρκελ προχώρησε σε μια σειρά δημόσιες τοποθετήσεις – ξεκινώντας από την ομιλία της στο Κοινοβούλιο στις 19 Μαρτίου – με τις οποίες εξήγησε γιατί πρέπει πάση θυσία να διατηρηθούν (και άρα να ανανεωθούν) οι οικονομικές κυρώσεις έναντι της Ρωσίας σε περίπτωση που η γερμανικής έμπνευσης συμφωνία του Μινσκ δεν τηρηθεί. 

 

Ωστόσο, την ίδια ώρα που η Γερμανίδα καγκελάριος προσπαθούσε με δημόσιες ανακοινώσεις να «καθησυχάσει» τις ΗΠΑ – για να αποφύγει μια περαιτέρω κλιμάκωση στην Ουκρανία, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ασφάλεια αλλά και τις μακροπρόθεσμες εμπορικές σχέσεις με τη Ρωσία –, άλλοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι έθεταν υπό αμφισβήτηση την «αμερικανική προσέγγιση» κλείνοντας το μάτι στη Μόσχα. 

 

Έτσι ο Γερμανός ΥΠΕΞ Φρανκ Βάλτερ Σταϊνμάγιερ εξέφρασε δημοσίως τον «προβληματισμό» του για τις εκτιμήσεις του ΝΑΤΟ αναφορικά με τις «στρατιωτικές δραστηριότητες της Ρωσίας εντός ουκρανικών συνόρων», επισημαίνοντας ότι οι τελευταίες «δεν ταυτίζονται με αυτές που έχει κάνει ο Οργανισμός για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ). 

 

Λίγο νωρίτερα στην ίδια γραμμή είχε κινηθεί και άλλος «κυβερνητικός αξιωματούχος» της Γερμανίας, ο οποίος δήλωσε ανωνύμως στο περιοδικό «Spiegel» ότι «ορισμένες από τις επίσημες εκτιμήσεις των αξιωματούχων του ΝΑΤΟ (για τον ρόλο που διαδραματίζουν ρωσικές δυνάμεις στην Ουκρανία) δεν ανταποκρίνονται στις πληροφορίες που διαθέτουμε από τις γερμανικές μυστικές υπηρεσίες». 

 

Κάπως έτσι το Βερολίνο προσπαθεί να διατηρήσει τις «ισορροπίες» προωθώντας, εννοείται, τα δικά του εθνικά συμφέροντα, τα οποία σε καμία περίπτωση δεν θα επωφεληθούν εάν οξυνθεί και συνεχιστεί επ’ αόριστον η κρίση με τη Ρωσία. 

 

Το γεγονός βέβαια ότι η Γερμανία έχει αναλάβει πρωταγωνιστικό ρόλο στις εξελίξεις σε αυτό το μέτωπο, προσπαθώντας, όπως είπαμε, να εξασφαλίσει μια όσο το δυνατόν «ταχύτερη» λύση, που θα επιτρέψει την επούλωση των όποιων «πληγών» στις σχέσεις της με τη Μόσχα, δεν σημαίνει ότι μπορεί να ελέγξει απολύτως την κατάσταση. Εξάλλου, όπως αρέσκονται να υπενθυμίζουν, στην άλλη «μάχη» που δίνουν στην Ευρωζώνη συμβαίνουν και… «ατυχήματα».