Τον γνώρισα το 1990 στην Κολωνία. Ήταν ένας ανήσυχος νεαρός, που πάλευε να κάνει θέατρο σε μια χώρα που πρώτα σε έβλεπε ως μετανάστη και μετά ως καλλιτέχνη. Ίδρυσε την ομάδα του, δούλεψε με σεβασμό πάνω στο αρχαίο δράμα, κέρδισε την εμπιστοσύνη της θεατρικής κοινότητας της Κολωνίας και του Ντίσελντορφ, και τώρα έρχεται στην πατρίδα του. 

 

Έπειτα από 25 χρόνια συνεχούς δράσης στη Γερμανία με το ανέβασμα πρωτοποριακών έργων αρχαίου δράματος, ο σκηνοθέτης Κώστας Παπακωστόπουλος έρχεται για πρώτη φορά στην Αθήνα με το θεατρικό του σχήμα, το ελληνογερμανικό Deutsch Griechisches Theater, για να ανεβάσει τις «Ικέτιδες» στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης.

 

 Έργο γραμμένο από τον ίδιο και εμπνευσμένο από την ομώνυμη τραγωδία του Αισχύλου, που παρουσιάστηκε τη σεζόν 2014-15 στο θέατρο Bauturm της Κολωνίας και στο Κρατικό Θέατρο του Ντίσελντορφ, ενώ έλαβε μέρος στο Διεθνές Φεστιβάλ Θεάτρου «Art Carnuntum» στη Βιέννη. 

 

Πρόκειται για το τρίτο μέρος της τριλογίας του σκηνοθέτη «Η τρέλα των Θεών», που παρουσιάζει τις διαφορετικές πτυχές της πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής κρίσης στην Ευρώπη: «Πλούτος, ο χορός των αγανακτισμένων» το 2012 και «Εκκλησιάζουσες» το 2013. Τώρα, με τις «Ικέτιδες» ο Παπακωστόπουλος καταπιάνεται με το θέμα της προσφυγιάς, δημιουργώντας μια παράσταση που το αρχαίο δράμα συνομιλεί με το θέατρο-ντοκουμέντο, καθώς βασίζεται σε πραγματικές αφηγήσεις πολιτικών προσφύγων, οι οποίοι ζουν σήμερα στη Γερμανία.

 

Ως γνωστόν, στις αισχύλειες «Ικέτιδες» ο χορός των Δαναΐδων εγκαταλείπει την Αίγυπτο και φθάνει στην πόλη του Άργους παρακαλώντας τον βασιλιά Πελασγό να του δώσει άσυλο. Στις «Ικέτιδες» του Παπακωστόπουλου το ταξίδι των Δαναΐδων είναι επιπλέον κι ένα ταξίδι στον χρόνο από την αρχαία Αίγυπτο μέχρι την Ευρώπη τού σήμερα. Με την έλευσή τους στο Άργος ξεκινάει στο νέο έργο μια διήγηση σημερινών προσφύγων. 

 

Έργο επίκαιρο, μια κι αυτές τις μέρες ολόκληρη η Ευρώπη συγκλονίζεται από το δράμα εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων που πληρώνουν με τη ζωή τους την προοπτική ενός καλύτερου αύριο. 

 

Όπως μας λέει ο σκηνοθέτης, «κάτω από τον μανδύα του χορού των Δαναΐδων, μέσα από μια γλωσσική Βαβυλωνία, ξεδιπλώνεται στο έργο η ιστορία σύγχρονων προσφύγων και ταυτόχρονα παρουσιάζεται με αποστασιοποιημένο βλέμμα η πολιτική στάση της Ευρώπης στο θέμα ‘‘πρόσφυγας’’».

 

Το πρώτο εξάμηνο του 2014 ο Παπακωστόπουλος διοργάνωσε μια σειρά από Workshops, στα οποία πολιτικοί πρόσφυγες από διάφορες χώρες, όπως Συρία, Μάλι, Ιράκ και Τουρκία, που ζουν σήμερα στη Γερμανία, είχαν τη δυνατότητα να περιγράψουν τις δικές τους εμπειρίες. Αυτές τις «Oral histories», τις ιστορίες φυγής και ελπίδας των προσφύγων στην ξένη, νέα πατρίδα τους ο σκηνοθέτης επεξεργάστηκε και συνέδεσε με αποσπάσματα από τον χορό της τραγωδίας του Αισχύλου, συνθέτοντας έτσι το νέο έργο.

 

Η εκδήλωση τελεί υπό την αιγίδα του υπουργείου Εξωτερικών της Ελλάδας και της πρεσβείας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας στην Αθήνα. 

 

Χορηγοί της παράστασης είναι το υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδας, το υπουργείο Πολιτισμού της Ρηνανίας-Βεστφαλίας και η πόλη της Κολωνίας. 

 

Τέλος, την παράσταση υποστηρίζει το Ινστιτούτο Γκαίτε της Αθήνας.

 

Παίζουν: Terja Diava, Stephanie Meisenzahl, Elisabeth Pleb, Thomas Franke, Stefan Kleinert, Βασίλης Ναλμπάντης, Stefan Kleinert, Thomas Franke. Σκηνοθεσία, δραματουργία: Κώστας Παπακωστόπουλος. Σκηνικά, κοστούμια: Ulrike Mitschke. Μουσική: Herbert Mitschke. Βίντεο: Michael Strassburger. Φωτισμοί: Julia Marx. Βοηθός σκηνοθέτη: Thomas Mörl. Βοηθός δραματουργού: Christina Ripeanu. Γραφική επιμέλεια: Αντρέας Τσορτανίδης.