Το δόντι του τεράστιου θηλαστικού είχε σπάσει και σάπιζε. Οι πόνοι ήταν αφόρητοι και εάν ο κτηνίατρος δεν έκανε κάτι, θα γινόταν απόστημα και θα κινδύνευε η ζωή του. 

 

Το δόντι του τεράστιου θηλαστικού είχε σπάσει και σάπιζε. Οι πόνοι ήταν αφόρητοι και εάν ο κτηνίατρος δεν έκανε κάτι, θα γινόταν απόστημα και θα κινδύνευε η ζωή του.

Οι υπεύθυνοι του ζωολογικού κήπου στο Ντέβον είχαν παρατηρήσει μια αλλαγή στη συμπεριφορά του γορίλλα. Είχε χάσει το κέφι του, έδειχνε να πονάει, δεν έτρωγε με ευχαρίστηση τα αγαπημένα του γεύματα, ενώ ήταν συνέχεια νευρικός.

Κάλεσαν τον κτηνίατρο ο οποίος αποφάνθηκε πως ο γορίλλας πονάει στο στόμα. Πιθανώς κάποιο δόντι τον ταλαιπωρούσε. Με ένα ειδικό πιστόλι του έριξαν αναισθητικό βέλος και τον νάρκωσαν.

Τον μετέφεραν στο νοσοκομείο του ζωολογικού κήπου και εκεί ο εξειδικευμένος κτηνίατρος – οδοντίατρος Πήτερ Κέρτες, του άνοιξε το υπερμεγέθες στόμα με τους τεράστιους κυνόδοντες και διαπίστωσε πως ένα δόντι είχε σπάσει, και σάπιζε.

Έπρεπε να προχωρήσει σε απονεύρωση και στη συνέχεια να δημιουργήσει ένα σφράγισμα από ειδικό βιοσυμβατό υλικό προκειμένου ο γορίλλας να μη χάσει το δόντι του. Και όλα έπρεπε να γίνουν άμεσα γιατί είχε ξεκινήσει ήδη η λοίμωξη.

Έτσι και έγινε. Χορηγήθηκε κανονική νάρκωση και ξεκίνησε η διαδικασία που διήρκησε περισσότερο από 40 λεπτά. Και δεν μιλάμε για κάτι εύκολο αφού έπρεπε συνεχώς να παρακολουθούν όλες τις ζωτικές λειτουργίες του θηλαστικού. Οι βοηθοί κρατούσαν το στόμα του ναρκωμένου ζώου ανοιχτό και ο Πήτερ με ειδικό τροχό καθάρισε το σαπισμένο δόντι, έφτασε στη ρίζα και ξεκίνησε την απονεύρωση.

Παράλληλα του χορηγούσε και αντιφλεγμονώδη. Και στη συνέχεια «έχτισε» έναν νέο δόντι. Όταν θα ξυπνούσε ο γορίλλας δεν θα ένιωθε το παραμικρό. Και πράγματι το θηλαστικό ξύπνησε. Το δόντι δεν πονούσε και σαν από ένστικτο έπιασε με το ένα μέλος του, το χέρι του κτηνίατρου σαν να τον ευχαριστούσε για όσα έκανε.