Ήταν, θυμάμαι, μέσα της δεκαετίας του 1960 και τελειόφοιτος τότε φοιτητής στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης παρέσυρα μια παρέα συμφοιτητών μου (Αμερικάνων και άλλων) να δούμε την πετυχημένη μεταφορά στην οθόνη του μυθιστορήματος του Νίκου Καζαντζάκη με τίτλο «Ζορμπάς ο Έλληνας».

 

Ήταν, θυμάμαι, μέσα της δεκαετίας του 1960 και τελειόφοιτος τότε φοιτητής στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης παρέσυρα μια παρέα συμφοιτητών μου (Αμερικάνων και άλλων) να δούμε την πετυχημένη μεταφορά στην οθόνη του μυθιστορήματος του Νίκου Καζαντζάκη με τίτλο «Ζορμπάς ο Έλληνας».

Θυμάμαι, λες και ήταν χτες, όλες εκείνες τις διεργασίες της νεανικής ταύτισης με τους πρωταγωνιστές, την περηφάνια της ελληνικότητάς μου, ακόμη και εκείνη την ανείπωτα πικρή στιγμή που – πριν ακόμη ο Χάρος ολοκληρώσει τον θανατηφόρο εναγκαλισμό του με τη Μαντάμ Ορτάνς – ολοκλήρωσαν την τραγικά γυμνή πεζότητα της ανθρώπινης εφημερότητας οι καθιερωμένες «μοιρολογήτρες» που, αντί να περιοριστούν στο γοερό κλάμα, είχαν έρθει να κλέψουν, να λεηλατήσουν τα αποκτήματα και μαζί την αξιοπρέπεια μιας ζωής που τελείωνε…

Μέσα στα δικά μου βουβά συναισθήματα πόνου και θυμού ήρθε, εντελώς αυθόρμητα, και ο θυμός ενός συμφοιτητή μας που χωρίς δισταγμό, στα ίσια, ρώτησε εμένα και τους άλλους δύο Έλληνες:

«…Έτσι είστε εσείς οι Έλληνες;»

Πέρασε από τότε μισός αιώνας, το έργο έτυχε να το ξαναδώ και στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση και μέσα από τους μηχανισμούς της ωραιοποίησης του παρελθόντος και της απώθησης πικρών εμπειριών κάπου επουλώθηκε ο πόνος που είχε προκαλέσει εκείνη η ερώτηση που την είχα αισθανθεί σαν χαστούκι στα ίσια:

«Έτσι είστε εσείς οι Έλληνες;»

2016, στην Ελλάδα, όπου μάταια πασχίζουμε να απωθήσουμε στο συλλογικό, εθνικό μας υποσυνείδητο τη σημασία του κοινωνικού «άλγους» που πηγάζει από την οικονομική απαξίωση κόπων μιας ζωής και λέγεται υπόθεση «ΔΝΤ» και μόνιμη απειλή Grexit ή πτώχευσης, της τρόικας που έγινε τέσσερις θεσμοί (μεταξύ μας και οι τρεις σωματοφύλακες τελικά ήταν…τέσσερις).

Στην Ελλάδα, όπου ξεχάστηκαν Χρηματιστήριο, Ολυμπιακά έργα, τοξικά ομόλογα, ψευδή οικονομικά στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, PSI (το κούρεμα του κ. Βενιζέλου), το μόνιμα επαναλαμβανόμενο ψέμα από το 2010:

«Του χρόνου βγαίνουμε στις…αγορές!»

2016, Ελλάδα του Αλέξη Τσίπρα (που ξέχασε τη Θεσσαλονίκη και το σκίσιμο των μνημονίων), χωρίς Βαρουφάκη και κλασικές φυσιογνωμίες του πάλαι ποτέ ΣΥΡΙΖΑ, της Φώφης Γεννηματά χωρίς τον Γιώργο Παπανδρέου, του Κυριάκου Μητσοτάκη χωρίς τον Αντώνη Σαμαρά ή τον «εξαφανισμένο» Κώστα Καραμανλή, με παρόντα τον Μιχαλολιάκο, τον Θεοδωράκη και (τελικά τα κατάφερε) τον Βασίλη Λεβέντη…

Στην Ελλάδα, όπου, ενώ όλα αυτά και πολλά άλλα θαυμαστά συμβαίνουν τα τελευταία έξι χρόνια, ΕΝΑΣ Τσοχατζόπουλος όλος κι όλος πήγε φυλακή!…

2016, τα Σκόπια συνεχίζουν να επιμένουν ότι είναι η «Δημοκρατία της Μακεδονίας» και οι Σκοπιανοί φυσικοί «απόγονοι» του Μ. Αλέξανδρου ενώ εμείς αυτάρεσκα Σκοπιανούς τους ανεβάζουμε ΠΓΔΜ και FYROM τους…κατεβάζουμε!

Το ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΟΥΝ αυτές τις μέρες τα διεθνή ΜΜΕ αναφερόμενα στο κλείσιμο της διόδου προς τα βόρεια των Βαλκανίων από τη… ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ!!!

Ελλάδα του 2016 και το Κυπριακό συνεχίζει να πυορροεί, η Άγκυρα ονειρεύεται αναστήλωση της πάλαι ποτέ Οθωμανικής Αυτοκρατορίας καθώς οι φρεγάτες της παρέα με τα σκάφη του ΝΑΤΟ οργώνουν τα στενά ανάμεσα σε νησιωτική Ελλάδα και τουρκικό αιγιαλό και να, μου έρχεται στον νου, σαν να ήταν χθες, η Μαντάμ Ορτάνς και ο Ζορμπάς να κυνηγά «τα κοράκια» (εκείνες τις μαυροφορεμένες μοιρολογήτρες) που είχαν έρθει δήθεν για να μοιρολογήσουν, αλλά ουσιαστικά για να λεηλατήσουν την αξιοπρέπεια μιας ζωής, μιας αγάπης, μιας ιδέας.

Ελλάδα με ΑΠΟΝΤΕΣ τους «θεσμούς», ανοιχτά τα μέτωπα για αξιολόγηση, με επικείμενο και άλλο κούρεμα συντάξεων, με συζητήσεις για περισσότερους φόρους σε μια οικονομία – σεληνιακό τοπίο, με όνειρο θερινής νυκτός την…ανάπτυξη!

Ελλάδα του 2016, μιλιούνια μετανάστες, οι πρόσφυγες και οι «ψευδο-πρόσφυγες», που κάποιοι λένε ότι είναι σε «διαχειρίσιμους αριθμούς» και άλλοι ότι μπορεί «να λύσουν το δημογραφικό μας πρόβλημα…

Πώς, τελικά, να ερμηνεύσουμε το σημερινό πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό μας μπάχαλο με μονεταριστικές και φορομπηχτικές αποφάσεις του πρωθυπουργού μας που μοιάζει να λησμόνησε τις αριστερές του καταβολές;

Ελλάδα του 2016, φεύγουν κατά χιλιάδες λαμπρά ελληνικά μυαλά, αλλά μπαίνουν χιλιάδες ξένοι, ζούνε καθημερινά με τον φόβο της ΑΠΟΛΥΣΗΣ όσοι ακόμα έχουν απασχόληση στον ιδιωτικό τομέα.

Για σένα Ελλάδα, «συμβολική» Μαντάμ Ορτάνς που καθρεπτίζεσαι στο πρόσωπο κάθε Έλληνα, Ελληνίδας, και Ελληνόπουλου, κάθε γιαγιάς και παππού ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΕΛΙΚΑ ΕΝΑΣ ΖΟΡΜΠΑΣ σε αυτόν τον δύσμοιρο τόπο;

Βλέπω αμέτρητους νέους και νέες καθισμένους στις καφετέριες και τα μπαράκια, φραπέδες και στριφτά τσιγάρα, βλέπω τις ουρές σε γκισέ και ΑΤΜ με συνεχιζόμενα τα capital controls και μου έρχεται καρφί στη θύμηση ο Νεοϋορκέζος συμφοιτητής μου και αναρωτιέμαι κι εγώ, έτος 2016:

«Μήπως έτσι ήμασταν και είμαστε εμείς οι Έλληνες;…»