Η Ζωούλα μου είναι εφτά μηνών, αλλά συμπεριφέρεται σαν εφτά χρόνων, δηλαδή μας κάνει ό,τι θέλει! Χαμογελάει όταν πρέπει, γελάει όποτε καταλαβαίνει ότι οι μεγάλοι είναι έτοιμοι να μελαγχολήσουν από τη σκληρή καθημερινότητα, είναι έτοιμη να τρέξει κάθε φορά που κάποιος τη σηκώσει να πατήσει στα πόδια της.

 

Έτσι, χάρηκα πολύ όταν διάβασα την είδηση: «Δεν έχουν βγει ακόμη από το “αυγό” και θα παρακολουθήσουν θέατρο; Μα ναι! Αφού πρόκειται για μια παράσταση ειδικά σχεδιασμένη για πολύ-πολύ μικρά παιδιά, από 4 έως 18 μηνών!

 

Η ομάδα Αnomati προσκαλεί αυτό το πολύ ιδιαίτερο κοινό, που πιθανότατα ακόμη να θηλάζει, να μπουσουλάει ή μόλις να έχει κάνει τα πρώτα του βήματα, για να ταξιδέψει σ’ έναν κόσμο παραμυθένιο, με την πολύτιμη βοήθεια του Λευτέρη, ενός νεογέννητου περιστεριού που κάνει τα πρώτα του… φτερουγίσματα εξερεύνησης, αναζητώντας την ευτυχία και την αγάπη.

 

Οι μικροί θεατές και οι γονείς τους θα βρεθούν σε ένα ασφαλές περιβάλλον και θα συμμετέχουν σε ένα διαδραστικό παραμύθι. Επιστρατεύοντας στοχευμένα οπτικά ερεθίσματα, σχήματα, ήχους, μουσική, χρώματα και φυσικά την κίνηση, τα μωράκια θα διασκεδάσουν και θα ενεργοποιήσουν τις αισθήσεις τους. Θα αυξήσουν την παρατηρητικότητά τους, θα αναπτύξουν τη φαντασία τους και θα αλληλεπιδράσουν με το περιβάλλον.

 

Εμπνευσμένο από το παραμύθι «Ο Λευτέρης, ένα περιστέρι δίχως ταίρι» της Μαρίνας Πλεμμένου, το θέατρο Άβατον άλλαξε διαχείριση και πλέον βρίσκεται υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του Δημήτρη Μακαλιά, του Λάμπρου Φισφή και της Σάρας Τοσκάνο. Στόχος είναι να φτιάξουν έναν χώρο διαχειριζόμενο από νέους ανθρώπους του χώρου που θα δίνει σε νέους ανθρώπους την ευκαιρία και την υποστήριξη ώστε να παρουσιάσουν τις ιδέες τους.

 

Παίζουν: Ειρήνη Αμπουμόγλι, Νάντια Δαλκυριάδου, Σάρα Τοσκάνο. Μουσική: Δάφνη Φαραζή. Σκηνικά – κουστούμια: Χριστίνα Κωστέα.

 

Πήγαμε μαζί με άλλους τριάντα γονείς και μαγευτήκαμε! Τα βρέφη παρακολουθούσαν μαγεμένα τις τρεις ηθοποιούς, κάποια μεγαλύτερα μπουσούλαγαν στη σκηνή, δυο πεινασμένα ζήτησαν από τις μαμάδες τους να τα θηλάσουν την ώρα της παράστασης και αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν η προσήλωση των γονιών στο θέαμα…

 

Σ’ αυτήν την παράσταση, οι θεατές θηλάζουν, ίσως δεν έχουν πει καν την πρώτη τους λέξη, μπορεί ακόμη να μην έχουν σταθεί στα πόδια τους. Ξέρουν όμως να ακούν, να πιάνουν, να αισθάνονται, να εκδηλώνουν τη χαρά και τη δυσαρέσκειά τους χωρίς δεύτερες σκέψεις… Είναι το πιο απαιτητικό κοινό του κόσμου όλου.

 

Δεν ξέρω πότε θα δοθούν νέες παραστάσεις, αλλά μην τις χάσετε!

(Πληροφορίες: 210 3412689)