Σήμερα ορκίζεται ο Τραμπ και μια νέα εποχή αρχίζει για όλους, καθώς η Αμερική με τις πολιτικές της επιλογές επηρεάζει σημαντικά τις παγκόσμιες ισορροπίες.

 

Ωστόσο, στο σημείωμά μας αυτό, η πρόθεση μας δεν είναι να προβλέψουμε το πόσο επικίνδυνα …απρόβλεπτος μπορεί να αποδειχτεί ο νέος πρόεδρος, όσο να εστιάσουμε στην αισθητική πλευρά του φαινομένου Τραμπ – πάντα σε σχέση με την ανάδειξή του στην προεδρία της Αμερικής. Είναι δυνατόν ένας τύπος σαν τον Τραμπ, με την εμφάνισή του, τα λεγόμενά του, την συμπεριφορά του, την κινησιολογία του, τα εκατομμύριά του  και εν γένει την κραυγαλέα του παρουσία να κερδίζει σαν εικόνα την εμπιστοσύνη του εκλογικού σώματος; Φυσικά και είναι, όπως περίτρανα αποδείχτηκε! Και το φαινόμενο δεν είναι σημερινό.

 

Από την άλλη μεριά δεν είναι σωστό να παραβλέπονται όλοι αυτοί που τον αποδοκίμασαν, οι οποίοι ήταν περισσότεροι (ας όψεται το αμερικανικό εκλογικό σύστημα…), πράγμα από μόνο του αισιόδοξο – σε συνάρτηση πάντα με την απέχθειά τους στην εικόνα που εκπροσωπεί ο Τραμπ.

 

Επιστρέφοντας σε …μελαγχολικά συμπεράσματα, αυτή η επιτομή του χρυσοποίκιλτου λαϊκισμού έχει πολλούς θαυμαστές και στην χώρα μας! Το εντυπωσιακό, ωστόσο, δεν είναι αυτό αλλά  το γεγονός ότι αυτοί δεν εντοπίζονται σε έναν πολιτικό χώρο αλλά είναι διάσπαρτοι σε όλο το ιδεολογικοπολιτικό φάσμα της κοινωνίας μας, πράγμα που εξηγεί πολλά σχετικά με την  εκτεταμένη και εμπεδωμένη πλέον επιδημία του λαϊκισμού. που μαστίζει …αριστεροδέξια την χώρα μας.