Η Αμυγδαλέζα ήταν «αποθήκη ψυχών» που στο μεταξύ αποδείχθηκε  τηρουμένων των αναλογιών πεντάστερο ξενοδοχείο. Οι ριζοσπάστες  γενικά έχουν τον τρόπο τους με τις ευαισθησίες. Είναι ειδικοί στις εκτιμήσεις των ευαισθησιών – πιάνουν κυριολεκτικά τον σφυγμό τους. Για παράδειγμα, οι νεκροί της Μαρφίν δεν είχαν διαφημιστικό γκελ, δεν είχαν το αγωνιστικό περιτύλιγμα να γίνουν σουξέ, δεν έπιαναν μία στο επαναστατικό χρηματιστήριο αξιών. Αντίθετα, με την υπόθεση Γρηγορόπουλου υπήρχαν οι προδιαγραφές του επαναστατικού σουξέ.  Υπάρχει μια λογική μάρκετινγκ στην γνησία ριζοσπαστική ευαισθησία. Όπως σήμερα, για παράδειγμα, οι τρεις νεκροί της Μόρια δεν είναι θέμα προς κινητοποίηση των ευαίσθητων πολιτών που ξέρουν να κλαίνε και να οδύρονται  για την απάνθρωπη Αμυγδαλέζα  και να αδιαφορούν για τις συνθήκες των έγκλειστων και τελικά πλήρως εγκαταλελειμμένων ανθρώπινων υπάρξεων στην Μόρια.

 

Είναι κι ο κος Μουζάλας που έχει feeling, cool φατσούλα, διανοουμενίστικο κασκόλ που υποδηλώνει ανέμελο κι ανεξάρτητο χαρακτήρα, άνετο αντισυμβατικό σακίδιο, αέρα κουλτουριάρικο και  κοσμοπολίτικη συμπεριφορά. Είναι έντιμος αριστερός και καθώς πρέπει, με ακτιβιστικές περγαμηνές! Αλλά οι πρόσφυγες κι οι μετανάστες ξέρουν πως ξεχειμωνιάζουν με μόνη συμπαράσταση τον αριστερό θερμαινόμενο ανθρωπισμό του κου Μουζάλα. Ας είναι…   Οι τρεις νεκροί (που από την πολύ δημοκρατία κι την απρόσκοπτη ενημέρωση, δεν μαθαίνουμε καλά – καλά από τι πέθαναν…) είναι τελικά τυχεροί! Δεν έζησαν την κόλαση των Σαμαροβενιζέλων, των γερμανοτσολιάδων, των καπιταλιστών… Πήγαν καλιά τους με αριστερή αξιοπρέπεια και κυρίως διακριτικότητα! Δεν έγιναν θέμα! Σεβασμός στη μνήμη τους, προφανώς, διότι η αριστερή κυβέρνησή μας διακρίνεται κυρίως για την … διακριτικότητά της.

 

Ο θάνατος των δύστυχων μεταναστών είναι μια τραγική απώλεια αλλά αυτά συμβαίνουν. Δεν είναι σαν την Αμυγδαλέζα όμως, όπως και το τρίτο μνημόνιο δεν είναι σαν το mail Χαρδούβελη, όπως και το ξεπούλημα της trainose με 300 εκατομμύρια δεν είναι το ίδιο με  τα ανεκτίμητα 40 εκατομμύρια που πέτυχε η κυβέρνηση  έπειτα από τις …γνωστές σκληρές διαπραγματεύσεις! Η αριστερά ξέρει από επιτυχίες, από προπαγάνδα και αγκιτάτσια και δεν μασά ούτε με τρεις ούτε με δεκατρείς ψωρονεκρούς!

 

Είπαμε, δεν είναι και Αμυγδαλέζα…