Σε λίγες μέρες- όπως όλα δείχνουν- η κυβέρνηση θα φέρει στην Βουλή μια συμφωνία που θα κλείνει την 2η αξιολόγηση, η οποία θα είναι:

– Επώδυνη για τη συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας με μέτρα που  πιθανόν θα εφαρμοστούν μετά το ’18

– Πολύ διαφορετική από τις προσδοκίες που έχουν καλλιεργήσει εδώ και καιρό, στελέχη της κυβέρνησης.

– Με αποκρατικοποιήσεις (ΔΕΗ) που θα δημιουργήσουν ένταση στην κοινοβουλευτική ομάδα.

– Με σημαντικές αλλαγές σε ασφαλιστικό και εργασιακά.

Η κυβέρνηση αυτή την φορά δεν πρέπει να επαναλάβει τα ίδια λάθη.

Δεν είναι ο χρόνος μόνο για επικοινωνιακή διαχείριση, αλλά για καθαρές κουβέντες.

Που μας οδηγεί μια τέτοια συμφωνία;

Ποιες είναι οι εναλλακτικές- αν υπάρχουν;

Ποια είναι τα επόμενα βήματα σε σχέση με την ελάφρυνση του χρέους και ποιο είναι το σχέδιο μέχρι το ’19;

Μπορούμε με αυτά τα μέτρα να βγούμε από το τούνελ της κρίσης, ή μας «δένουν» για μια ακόμα «επταετία»;

Εκτός κι αν η κουβέντα που είπε ο Ζουράρις είναι η μόνη αλήθεια που αντανακλά την πολιτική μας ζωή όπως έχει διαμορφωθεί τα τελευταία χρόνια: «Ποιος ζει και ποιος πεθαίνει μέχρι το ’19»