Με την άνεση και την οικειότητα που προσφέρει η προφορικότητα – και πριν μας διευκολύνει αφάνταστα λέγοντάς μας τι θα φάμε αύριο! –, η Αλεξάνδρα Σουλαδάκη νιώθει την ανάγκη να μας συστηθεί, να μας διηγηθεί την ιστορία της και να μας παραδώσει τις συνταγές της. Πρόκειται για πράξη ευγένειας και όχι για συγγραφικό τέχνασμα διαφοροποίησης. Ο βίος της, η καθημερινότητά της εντάσσονται μέσα στη βαθύτητα της παράδοσης, που λειτουργεί από μόνη της με φυσικότητα, δίχως διαμεσολαβητή. Ενώ μας στρώνει το καθημερινό μας τραπέζι, ταυτόχρονα μας διηγείται την ιστορία του μέσα από την εξιστόρηση της δικής της ζωής. Κι έτσι, «ο μπακαλιάρος με χόρτα» βρίσκει τη θέση του ανάμεσα στις ζωές μας, στις καταγωγές μας, στους τόπους μας, στα αγαπημένα μας πρόσωπα, στο παρελθόν, στον δικό μας χρόνο…

 

Κάθε πρόταση μετατρέπεται σε μια μπουκιά, κάθε μπουκιά σ’ έναν τόπο, κάθε τόπος σ’ ένα πρόσωπο που καθρεφτίζει τη δική σου ζωή. Πώς αλλιώς να εξηγηθεί το να απολαμβάνεις νοητά μια συνταγή για σουτζουκάκια ή, ακόμα καλύτερα, το να τα συνδέεις με την ύπαρξή σου, μια και το μυστικό συστατικό των γεύσεων αποτελείται από τις πιο ωραίες ιστορίες των ζωών μας… Γύρω από το στρωμένο τραπέζι, ο άνθρωπος γίνεται ειρηνικός, οικείος, φιλικός. Σαρκώνεται τη θνητότητά του, τη χορταίνει, χωνεύει τα παθήματα της ζωής κι ελπίζει για το αύριο. 

 

Προφανώς το βιβλίο της Αλεξάνδρας Σουλαδάκη δεν είναι οδηγός μαγειρικής – κάτι που εξάλλου δεν διατείνεται ότι είναι. Αντίθετα, είναι μια φιλική πρόταση για το καθημερινό μας φαγητό, μια ανθρώπινα νόστιμη και γενναιόδωρη παραίνεση να βγούμε από το αδιέξοδο της επιλογής και να οργανώσουμε το τελετουργικό της καθημερινής βρώσης. 

 

Και όχι μόνο αυτό. Εδώ κρύβεται μια ολοκληρωμένη πρόταση ζωής, μια αισθητική οπτική του βίου, μια κοσμοαντίληψη που δεν καταναλώνεται εις μάτην στην επίδειξη, αλλά υπερασπίζεται το μέτρο ως τρόπο ζωής, και προσαρμόζει την ανάγκη σ’ αυτό, πράγμα που εκφράζει στην καθημερινότητά μας τη δημοκρατία. 

 

Η Αλεξάνδρα Σουλαδάκη μάς προτείνει γεύματα εύκολα, γεύσεις απλές, όπου το φαγητό σχετίζεται με την ιστορία μας και τον πολιτισμό μας, όπως αναδεικνύεται μέσα από μια σειρά γεύσεων της ελληνικής ζωής.

 

Τα υλικά των συνταγών της είναι εύκολα, βρίσκονται παντού, είναι προσιτά σε κάθε βαλάντιο. Πρόκειται για συνταγές που έχουν προκύψει από πραγματικές ανάγκες, που συνδυάζουν την ποιότητα με τη δυνατότητα, καθώς αντλούν από τη σοφία της καθημερινότητας, όπως αυτή υπαγορεύτηκε από το φυσικό περιβάλλον κάθε τόπου. Βασική παράμετρος είναι να στρώνουν το τραπέζι μας νοικοκυρεμένα η οικονομία, οι ευφάνταστοι συνδυασμοί και η νοστιμιά, και να το κρατούν σε απόσταση από την επίδειξη και την υπερβολή. 

 

Τέλος, οι προτάσεις της Σουλαδάκη είναι οργανωμένες και συγκροτημένες, πυροδοτώντας το γευστικό μας ενδιαφέρον για τα υλικά του τόπου μας και απαντώντας επαρκώς στο θεμελιώδες καθημερινό μας ερώτημα: «Τι μαγειρεύουμε πάλι αύριο;».