Όταν η Βρετανή πρωθυπουργός Τερέζα Μέι προκήρυξε πρόωρες εκλογές στις 18 του περασμένου Απριλίου, πολλοί ήταν εκείνοι που την κατηγόρησαν ότι… κλέβει εκκλησία. Το Συντηρητικό Κόμμα βρισκόταν είκοσι μονάδες μπροστά από τους Εργατικούς του όχι ιδιαίτερα δημοφιλούς Τζέρεμι Κόρμπιν, η έναρξη της διαδικασίας του Brexit έμοιαζε να ενισχύει τη συσπείρωση γύρω από την κυβέρνησή της, οι Εργατικοί ήταν βυθισμένοι στην εσωστρέφεια και το UKIP μετά το δημοψήφισμα του Ιουνίου του 2016 έμοιαζε να έχει πάψει να έχει την οιαδήποτε σημασία για τους Βρετανούς ψηφοφόρους.

 

Σήμερα, η Μέι βρίσκεται σε εξαιρετικά δύσκολη θέση: το κόμμα της έχασε την κοινοβουλευτική πλειοψηφία των 17 εδρών που διέθετε, η ίδια υποχρεούται να σχηματίσει κυβέρνηση μειοψηφίας με το Δημοκρατικό Ενωτικό Κόμμα της Βόρειας Ιρλανδίας και μέλη των Συντηρητικών έχουν εκφράσει δημόσια την επιθυμία τους να παραιτηθεί.

 

Τι πήγε στραβά;

 

Μέσα σε διάστημα μόλις τριών χρόνων στη Βρετανία διεξήχθησαν τρεις εκλογικές αναμετρήσεις: το δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία της Σκωτίας το 2014, οι εθνικές εκλογές το 2015, όπου οι Συντηρητικοί σάρωσαν και το δημοψήφισμα για το Brexit το 2016. Μάλιστα, η ίδια η Μέι είχε δεσμευτεί ότι θα εξαντλήσει την πενταετή θητεία της κυβέρνησης της, ωστόσο, προκήρυξε πρόωρες εκλογές. Το κουρασμένο εκλογικό σώμα αντέδρασε αναλόγως, ή, όπως είχε πει και μια γηραιά κυρία: «Όχι, πάλι! Για όνομα του Θεού, δεν το αντέχω!».

 

Θεωρείται ως η πολιτική απόφαση που κυριολεκτικά «έκαψε» τους Συντηρητικούς: ένας νόμος που παρουσιάστηκε εν μέσω προεκλογικής περιόδου και ο οποίος προέβλεπε ότι οι ηλικιωμένοι Βρετανοί θα έπρεπε να πληρώνουν τεράστια ποσά ως φόρο για να λαμβάνουν φροντίδα στα σπίτια τους. Ο νόμος ξεσήκωσε κραυγές διαμαρτυρίας ακόμα και από Συντηρητικούς βουλευτές και ΜΜΕ, τα οποία τον ονόμασαν «φόρο άνοιας» και κατηγόρησαν την κυβέρνηση ότι ουσιαστικά λεηλατεί τις περιουσίες της -εναπομείνασας- μεσαίας τάξης, ενώ ο Κόρμπιν επιτέθηκε στην Μέι κατηγορώντας την ως σκληρή και αδιάφορη. Η κυβέρνηση αναγκάστηκε να πάρει πίσω το νόμο, όμως το κακό είχε γίνει.

 

Για μια κυβέρνηση που υποτίθεται ότι δίνει ιδιαίτερο βάρος στην ασφάλεια, το «μητρώο» της Μέι είναι μάλλον οικτρό: πολλές τρομοκρατικές επιθέσεις, 30 νεκροί, 150 τραυματίες και μια αστυνομία που τρέχει και δεν φτάνει. Ο Κόρμπιν κατηγόρησε ευθέως την Μέι ότι ρήμαξε την αστυνομία ως υπουργός Εσωτερικών και οι ανακοινώσεις της για άρση ανθρωπίνων δικαιωμάτων τρόμαξαν πολλούς Βρετανούς, την ώρα που οι Εργατικοί ζητούσαν την υιοθέτηση του μέτρου του αστυνομικού της γειτονιάς.

 

Η άρνηση της Μέι να πραγματοποιήσει διάλογο τετ-α-τετ με τον Κόρμπιν ουσιαστικά έπληξε την εικόνα της. Με τον Κόρμπιν να συμμετέχει στο debate των πολιτικών αρχηγών -πλην της Μέι- και να έχει όλα τα φώτα της δημοσιότητας επάνω του, η Μέι εμφανίστηκε ως δειλή και ανήμπορη να υπερασπιστεί την πολιτική της. Ταυτόχρονα, οι δημόσιες εμφανίσεις της πόρτα-πόρτα σε διάφορα σημεία της Βρετανίας της κόστισαν ακριβά, καθώς πολλοί πολίτες της έκλειναν την πόρτα στα μούτρα ή ασκούσαν δριμεία κριτική στην πολιτική της.

 

Η αλήθεια, πάντως, είναι ότι η Μέι, όσες φορές εμφανίστηκε στην τηλεόραση, κατόρθωσε να… πλήξει την εικόνα της, απαντώντας σε σκληρές ερωτήσεις με κοινοτοπίες και ξύλινη γλώσσα και μην κρύβοντας την αμηχανία της. Πολλοί την ονόμασαν ειρωνικά «Ρομπότ Μέι» για την αδυναμία της να ξεφύγει από τις προκάτ απαντήσεις, ενώ σατιρικός σχολιαστής παρομοίασε την προσωπικότητα και την ευγλωττία της με… χαλασμένο ψυγείο γεμάτο σαπισμένες τηγανήτες…