Περισσότερα από 20.000 στρέμ­ματα κινδυνεύουν να χάσουν δήμοι και Δημόσιο στον Υμητ­τό εξαιτίας την ολιγωρίας που έδειξαν απέναντι στους… κληρονόμους Τούρ­κων οι εκάστοτε κυβερνήσεις, αλλά και λόγω των μεγάλων καθυστερήσεων της απόδοσης δικαιοσύνης στις υποθέ­σεις, καθώς είναι «ανοικτές» εδώ και 50 χρόνια.

Περισσότερα από 20.000 στρέμ­ματα κινδυνεύουν να χάσουν δήμοι και Δημόσιο στον Υμητ­τό εξαιτίας την ολιγωρίας που έδειξαν απέναντι στους… κληρονόμους Τούρ­κων οι εκάστοτε κυβερνήσεις, αλλά και λόγω των μεγάλων καθυστερήσεων της απόδοσης δικαιοσύνης στις υποθέ­σεις, καθώς είναι «ανοικτές» εδώ και 50 χρόνια.

Το πρόβλημα υπάρχει στους παραλι­ακούς δήμους της Αττικής – Γλυφάδα, Ελληνικό – Αργυρούπολη, Ηλιούπολη -οι οποίοι μάχονται στα δικαστήρια προκειμένου να αποτρέψουν την τσιμεντο­ποίηση του βουνού και να διασφαλίσουν τη δημόσια περιουσία.

Η τελευταία μάχη που έδωσε ο Δή­μος Ηλιούπολης μαζί με την Αργυρού­πολη και το Ελληνικό στέφθηκε από επιτυχία καθώς σε πρώτη φάση οι δή­μοι πέτυχαν την αναίρεση αρχικής δικαστικής απόφασης, που έδινε τον πρώτο λόγο στους αδελφούς Νάστου να οικει­οποιηθούν έκταση 12.500 στρεμμάτων στον Υμηττό.

Τα πράγματα είναι σοβαρά και στη Γλυφάδα. Ο δήμος κινδυνεύει να χά­σει έκταση 11.500 στρεμμάτων στην Α’ ζώνη του Υμηττού από τους διεκδι­κητές του, που είναι ιδρύματα και ιδιώ­τες, με ευθύνη του Δημοσίου, το οποίο στο παρελθόν, ενώ είχε τη δυνατότητα, δεν φρόντισε να διασφαλίσει την περιουσία του.

Δικαίωση

Στους Δήμους Ηλιούπολης, Αργυρούπολης – Ελληνικού η υπόθεση με την έκταση των αδελφών Νάστου φτάνει, όπως δείχνουν τα πράγματα, στο τέλος της. Ύστερα από 50 χρόνια δικαστικών μαχών ο πόλεμος δείχνει πλέον να τελειώνει με νικητή την Τοπική Αυτοδιοί­κηση, η οποία φρόντισε να κρατήσει μια σταθερή γραμμή αντίστασης.

Τα τελευταία γεγονότα δικαιώνουν την Τοπική Αυτοδιοίκηση καθώς ο Δή­μος Ηλιούπολης, σε συνεργασία με τους δήμους Αργυρούπολης – Ελληνι­κού και Αλίμου και το ελληνικό Δημόσιο πέτυχαν την αναίρεση (απ. 39/29.9.11) του απαλλακτικού υπέρ των κληρονό­μων Νάστου βουλεύματος του Συμβουλίου Εφετών Αθηνών, για κακουργηματικές πράξεις των τελευταίων, από τον αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου.

Με την έκθεσή του ο αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου δέχεται σχεδόν όλους τους λόγους αναίρεσης που προ­βλήθηκαν από τον δήμο και τη Νομική του Υπηρεσία, από κοινού με τους δύο όμορους δήμους, και ζητά να παραπεμφθεί η υπόθεση για νέα κρίση στο Συμβούλιο Εφετών.

Άξιο προσοχής είναι και το ότι, πέρα από τους νομικούς ισχυρισμούς, η Έκθεση Αναιρέσεως αναφέρει ρητά και τα εξής:

«Δέχεται στο σκεπτικό του το συμ­βούλιο, ότι η αρχική έκταση του κτή­ματος ήταν 12.000 στρέμματα. Από την επισκόπηση όμως των εγγράφων της δικογραφίας προκύπτει ότι η αρχική έκταση είναι αυτή των 315, 316, 317 χοτζετίων, που αναγνωρίσθηκαν με τις 58, 59, 60/1836 αποφάσεις της Επιτροπής επί των Οθωμανικών Κτημάτων, δηλαδή αυτή των 4 ζευγαριών, ήτοι των 400 στρεμμάτων. Η έκταση αυτή δεν μεταβάλλεται ούτε με το 3611/1922 συμβόλαιο, με βάση το οποίο ο Αλέξιος Νάστος αγόρασε το κτήμα Καρράς».

Με αυτό τον τρόπο συντάσσεται με προηγούμενες αποφάσεις δικαστηρί­ων και δικαστικών λειτουργών, όπως η υπ’ αρ. 4910/77 απόφαση του Εφε­τείου Αθηνών και η υπ’ αρ. 23/97 Από­φαση του τέως εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Γ. Σανιδά, που με την ίδια επί της ουσίας αιτιολογία αναφέρονταν σαφώς στον σφετερισμό χιλιάδων στρεμμάτων σε βάρος του ελληνικού Δημοσίου.

Η δικαστική αυτή εξέλιξη αποτελεί ένα ακόμη αποφασιστικό βήμα στον αγώνα στον οποίο έχει επιδοθεί η δημο­τική αρχή για την οριστική κατοχύρωση της δημόσιας περιουσίας υπέρ του δή­μου. Όπως αναφέρει ο δήμαρχος Ηλιούπολης Βασίλης Βαλασόπουλος:

«Η ενότητα, η συντονισμένη δράση και η συσπείρωση όλων των πολιτικών δυνάμεων, ανεξάρτητα από ιδεολογι­κοπολιτικές διαφορές, που επιτεύχθη­κε σ’ αυτή την κρίσιμη υπόθεση, μπο­ρεί να αποδώσει σημαντικά οφέλη για την πόλη και για τους δημότες.

Η συνεργασία επίσης με τους όμο­ρους Δήμους, που με την από κοινού δυναμική τους παρουσία και ανάληψη πρωτοβουλιών έδειξαν την αποφασιστικότητά τους για τη μέχρι τέλους συνέχιση του κοινού αγώνα κατά των κληρονόμων Νάστου, αποτελεί ισχυ­ρό όπλο για την τελική δικαίωση αυτού του αγώνα».

Μάχη Δήμου Γλυφάδας – ιδιωτών για τα φιλέτα της Αιξωνής

 

Την ίδια στιγμή, στη Γλυφάδα ο δήμος έχει μπροστά του μια σημαντική δίκη στις 24 Απριλίου 2012 στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών, το οποίο θα κρίνει σε μεγάλο βαθμό την τύχη της έκτασης 11.500 στρεμμάτων που εκτείνεται από την περιοχή της Αιξωνής μέχρι τα όρια της Γλυφάδας με το Ελληνι­κό. Οι διεκδικητές της έκτασης είναι ιδρύματα και ιδιώτες.

Η υπόθεση προς το παρόν κλίνει προς τους ιδιώτες, καθώς υπάρχει η πραγματογνωμοσύνη που είχε δια­τάξει το δικαστήριο για να τελεστεί η δίκη σε πρώτο βαθμό, που δικαιώνει τους ιδιοκτήτες της έκτασης, οι οποίοι επικαλούνται τίτλους ιδιοκτησίας από το καθώς αγόρασε από αυτούς εκτάσεις. Ειδικότερα ο ΟΣΚ αγόρασε 2 στρέμματα και η Πολεμική Αεροπο­ρία 850. Αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης ήταν να γίνει μια άμεση αναγνώριση της συνολικής ιδιο­κτησίας τους. Επιπλέον η χούντα σχεδίαζε να τους απαλλοτριώσει την έκταση, αλλά δεν… πρόλαβε.

Ζωτικής σημασίας

Παρά ταύτα, το 2001, γνωμάτευση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους θεωρούσε την έκταση δημόσιο κτήμα. Ωστόσο η τότε κυβέρνηση δεν προχώρησε, ως θα όφειλε, στον χαρακτηρισμό της προκειμένου να αποτρέψει τις όποιες βλέψεις είχαν οι ιδιώτες ή τουλάχιστον να παραχωρήσει οικόπεδά της στο δή­μο ώστε να δημιουργήσει τετελεσμένο. Να σημειωθεί ότι μέσα σε αυτή την έκταση ο Δήμος Γλυφάδας προσπάθησε να κατασκευάσει νεκροταφείο, ενώ σε αυτή την έκταση εντάσσονται και τα 600 στρέμματα που πήγαν να οικειοποιηθούν επι­τήδειοι, που σήμερα βρίσκονται φυλακή, με τη βοή­θεια του παραδικαστικού κυκλώματος. «Για μας το θέμα είναι ζωτικής σημασίας» λέει στο «Π» ο δήμαρχος Γλυφάδας Κώστας Κόκορης, επισημαίνοντας ότι, αν ο δήμος χάσει την έκταση αυτή, κάποιοι θα κερδίσουν περισσότερα από 2 δισ. ευρώ, το βουνό θα γίνει τσιμέντο, το Δημόσιο θα έχει χά­σει ένα τεράστιο κομμάτι περιουσίας του και οι πολί­τες ένα μεγάλο πνεύμονα πρασίνου. Εδώ να τονιστεί ότι ο διεκδικητές της έκτασης, η οποία κατά το ήμισυ είναι χαρακτηρισμένη δάσος, έχουν το δικαίωμα να ζητήσουν την ένταξή της στο σχέδιο πόλης. Το Δημόσιο φυσικά δεν θα μπορεί να την απαλλοτριώσει, οπότε στη συνέχεια θα μπορέ­σουν να την αξιοποιήσουν πουλώντας οικόπεδα.