Του Δημήτρη Κανέλλη

Βαθμολογία ***

Ενδιαφέρον ψυχόδραμα που βασίζεται σε αληθινή ιστορία. Η σκηνοθέτις Λιν Ράμσεϊ σκιτσάρει ρεαλιστικά αλλά και με συγκινησιακή φόρτιση το πορτρέτο μιας δυσλειτουργικής οικογένειας. Έμφαση στο ψυχολογικό στοιχείο και ρεσιτάλ ερμηνείας από την Τίλντα Σουίντον.

Του Δημήτρη Κανέλλη

Βαθμολογία ***

Ενδιαφέρον ψυχόδραμα που βασίζεται σε αληθινή ιστορία. Η σκηνοθέτις Λιν Ράμσεϊ σκιτσάρει ρεαλιστικά αλλά και με συγκινησιακή φόρτιση το πορτρέτο μιας δυσλειτουργικής οικογένειας. Έμφαση στο ψυχολογικό στοιχείο και ρεσιτάλ ερμηνείας από την Τίλντα Σουίντον.

Σκηνοθεσία: Λιν Ράμσεϊ.

Πρωταγωνιστούν: Τίλντα Σουίντον, Τζον Σ. Ράιλι, ΄Εζρα Μίλερ

Μια μητέρα αποφασίζει να αλλάξει τις προτεραιότητές της βάζοντας την καριέρα της στην άκρη για να αφοσιωθεί όσο καλύτερα μπορεί στον νεογέννητο γιο της. Όμως η σχέση που αναπτύσσει με τον Κέβιν δεν είναι ποτέ εύκολη και αρκετές φορές προβληματίζεται για την ποιότητα της ανατροφής του. Τα χρόνια περνούν και ο Κέβιν, λίγο πριν κλείσει τα 16, θα διαπράξει κάτι αποτρόπαιο. Θα κάνει ένα απίστευτο έγκλημα. Θα μπει στο σχολείο του και θα δολοφονήσει αρκετούς από τους συμμαθητές και καθηγητές του. Η ταινία βασίζεται στο ομότιτλο μυθιστόρημα της Λάιονελ Σράιβερ και η σκηνοθέτις κατάφερε, παρά την αρνητική ενέργεια και τις προκαταλήψεις, που λογικό είναι να συνοδεύουν μια τόσο ακραία ιστορία, να παραμείνει πιστή στο πνεύμα του βιβλίου και να μην πέσει στην παγίδα της εύκολης ή της επιφανειακής εξήγησης. Η ταινία ξετυλίγεται στο μεγαλύτερο μέρος της από την οπτική της μητέρας, η οποία στην κυριολεξία βιώνει τη ζωή της σαν έναν διαρκή εφιάλτη. Οι οδυνηρές ενδοσκοπήσεις της και οι αμφιβολίες της για το πόσο πραγματικά αγάπησε το παιδί της τη συντρίβουν ψυχολογικά, την ίδια στιγμή που ο πατέρας, κόντρα σε όλους και σε όλα, αποφασίζει να στηρίξει τον γιο του. Αυτό το χρονικό μιας δυσλειτουργικής οικογένειας βάζει στο στόχαστρό της η Ράμσεϊ, η οποία θα ήταν λάθος να ισχυριστεί κανείς ότι προσπαθεί να δώσει απαντήσεις σε ένα γεγονός που από την ίδια του τη φύση είναι πολύπλοκο και πολύπλευρο. Μάλλον ερωτήματα θέτει για τον τρόπο λειτουργίας της οικογένειας, τους κώδικες συμπεριφοράς που αναπτύσσονται μεταξύ γονιών και παιδιών και, φυσικά, τη συναισθηματική επικοινωνία μεταξύ των μελών της οικογένειας. Η ταινία καταγράφει και τα απρόβλεπτα παιχνίδια που παίζει η μοίρα, που κάποιες φορές οδηγούν μέχρι και στην τραγωδία. Αν ο χαρακτήρας ενός ανθρώπου είναι προκαθορισμένος, τότε δεν χωράει αμφιβολία: Η οικογένεια έτρεφε στους κόλπους της ένα τέρας. Έναν δολοφόνο. Αν όμως το παιδί καθρεφτίζει και αντανακλά το κοινωνικό γίγνεσθαι, τότε το αποτέλεσμα της δράσης του είναι απόρροιά του, καθώς η βία είναι από τις βασικές συνιστώσες του. Η απάντηση είναι ανοιχτή σε κάθε ερμηνεία, όμως το στοιχείο που πραγματικά σε καθηλώνει στην ταινία είναι η σπαρακτική ερμηνεία της Σουίντον. Πραγματικό ρεσιτάλ υποκριτικής από την καλύτερη σήμερα ηθοποιό μετά τη Μέριλ Στριπ. Πολύ καλοί στους ρόλους τους και οι άλλοι δύο πρωταγωνιστές. Μία από τις ταινίες που θα διχάσουν αλλά και σίγουρα θα προβληματίσουν.