Αιγύπτιος ηθοποιός με σπουδαία διεθνή καριέρα και δεινός μπρίτζερ. Ο Ομάρ Σαρίφ στην πλούσια καριέρα του υποδύθηκε αξιομνημόνευτους ρόλους στην μεγάλη οθόνη, όπως του Σαρίφ Αλί στον «Λόρενς της Αραβίας» (1962), του γοητευτικού δόκτορος Ζιβάγκο στην ομώνυμη ταινία(1965) και του τζογαδόρου Νίκι Αρνστάιν στο «Ένα αστείο κορίτσι» (1968).

Ο Μισέλ Ντιμίτρι Σαλούμπ, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε στις 10 Απριλίου 1932 στη Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, στους κόλπους μιας χριστιανικής οικογένειας ρωμαιοκαθολικού δόγματος και λιβανέζικης καταγωγής. Σπούδασε μαθηματικά και φυσική στο Πανεπιστήμιο του Καΐρου και εργάστηκε αρχικά στην οικογενειακή επιχείρηση ξυλείας του πατέρα του.

Στη συνέχεια σπούδασε σε δραματική σχολή του Λονδίνου και στράφηκε στον κινηματογράφο το 1953, με πρώτη εμφάνιση στην αιγυπτιακή ταινία μια «Μάχη στην Κοιλάδα» για ν’ ακολουθήσουν ρόλοι κυρίως σε ρομαντικές ταινίες. Στην φιλμογραφία του, συμπεριλαμβάνονται μεταξύ άλλων οι ταινίες «Οι Καλύτερες μας Μέρες» (1955), «Δεν Κοιμάμαι» (1958), «Η Κυρία του Κάστρου» (1959), κι η διασκευή της «Άννα Καρένινα» του Τολστόι με τίτλο Ο Ποταμός της Αγάπης (1961).

Το 1955, αλλαξοπίστησε και ασπάστηκε την μουσουλμανική θρησκεία για να παντρευτεί την συνάδελφό του Φατέν Χαμαμά, με την οποία μοιράστηκε ρόλους σε πολλές ταινίες της αιγυπτιακής του περιόδου. Το ζευγάρι απέκτησε ένα γιο και χώρισε το 1974.

Το 1962, το υποκριτικό του ταλέντο αναγνωρίστηκε διεθνώς, όταν υποδύθηκε τον Σαρίφ Αλί στην επική ταινία του Ντέιβιντ Λιν «Λόρενς της Αραβίας». Ήταν η πρώτη αγγλόφωνη ταινία στην οποία συμμετείχε και η ερμηνεία του κέρδισε υποψηφιότητα για Όσκαρ Β’ ανδρικού ρόλου,ενώ βραβεύτηκε με Χρυσή Σφαίρα Β’ Ανδρικού Ρόλου.

Ως αποτέλεσμα της τεράστιας επιτυχίας του Λόρενς της Αραβίας, ο Σαρίφ έγινε διεθνές sex symbol εν μία νυκτί.

Καθώς οι γυναίκες έπεφταν στα πόδια του, ο Σαρίφ, υποστηρίζοντας ότι δεν θα έχει την ψυχική δύναμη να παραμείνει πιστός, ζήτησε από τη γυναίκα του διαζύγιο, ενώ ήταν ακόμα αρκετά νέα για να ξαναπαντρευτεί. Τελικά χώρισαν το 1965 και ο Σαρίφ την χαρακτήρισε πένθιμα πάντα ως το μεγάλο έρωτα της ζωής του.

Τελικά ο Σαρίφ αντάλλαξε τη σταθερότητα του έγγαμου βίου του για μια σειρά σύντομων σχέσεων, με σταρ όπως η Τιούσντει Γουέλντ και η Νταιάν Μακ Μπέιν.

Το 1965, γνώρισε μια ακόμη επιτυχία με τον Ντέιβιντ Λιν, όταν υποδύθηκε τον Δόκτορα Ζιβάγκο, στην ομώνυμη ταινία, που ήταν μεταφορά του ομότιτλου μυθιστορήματος του τιμημένου με Νόμπελ Λογοτεχνίας, σοβιετικού συγγραφέα Μπόρις Πάστερνακ.

Ο τρίτος πιο γνωστός του ρόλος ήταν του τζογαδόρου Νίκι Αρνστάιν στο μιούζικαλ του Γουίλιαμ Γουάιλερ «Ένα αστείο κορίτσι» («Funny Girl», 1968), όπου πρωταγωνιστούσε δίπλα στην Μπάρμπαρα Στρέιζαντ.

Ύστερα από μια περίοδο κατά την διάρκεια της οποίας έμπαινε στους τίτλους των εφημερίδων για τις επιδόσεις του στο επαγγελματικό μπριτζ, έκανε την επάνοδό του το 2003 στη διασκευή του μυθιστορήματος «Ο Κύριος Ιμπραήμ και τα Λουλούδια του Κορανίου», του Φρανσουά Ντιπερόν. Για την ερμηνεία του βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας (2003) και με το γαλλικό Βραβείο Σεζάρ (2004). Το Νοέμβριο του 2005 τιμήθηκε από την UNESCO για την συνεισφορά του στον παγκόσμιο πολιτισμό.

Ο Ομάρ Σαρίφ αποχώρησε από το χώρο της υποκριτικής το 2006, δηλώνοντας σε συνέντευξή του: «Αποφάσισα πως δεν ήθελα να είμαι σκλάβος πια κανενός πάθους, εκτός από τη δουλειά μου. Είχα πολλά πάθη – μπριτζ, άλογα, τζόγο. Επιθυμώ να ζήσω ένα άλλο είδος ζωής, να είμαι περισσότερο με την οικογένειά μου, γιατί δεν της αφιέρωσα αρκετό χρόνο». Τα επόμενα χρόνια αναίρεσε την απόφασή του αυτή σε μια – δυο περιπτώσεις.

Τον Μάιο του 2015, ο γιος του, Τάρεκ, αποκάλυψε ότι ο πατέρας του σταμάτησε την υποκριτική εξαιτίας της νόσου Αλτσχάιμερ από την προσβλήθηκε, προσθέτοντας ότι ο Σαρίφ δεν θυμόταν ούτε τις πιο μεγάλες του επιτυχίες, όπως ο «Λόρενς της Αραβίας», την ταινία που του άνοιξε τον δρόμο για την απόλυτη επιτυχία. Δύο μήνες αργότερα, στις 10 Ιουλίου, ο σπουδαίος αιγύπτιος ηθοποιός εγκατέλειπε τα εγκόσμια, σε ηλικία 83 ετών.

Πηγή: sansimera.gr