Ένας θεατρικός μονόλογος με τον Ντμίτρι Σοστακόβιτς να παραδίδει το τελευταίο του μάθημα, μιλώντας για την τέχνη και τα μυστήρια της δημιουργίας, παρουσιάζεται από σήμερα στο Μέγαρο, σε ένα μάθημα μουσικής που γρήγορα εξελίσσεται σε μάθημα ζωής. Ένας συγκινητικός φόρος τιμής στον μεγάλο Ρώσο μουσουργό του 20ού αιώνα σε σκηνοθεσία του Σωτήρη Χατζάκη. Μια παρουσίαση, με πρωταγωνιστή τον ίδιο, του έργου «Allegria οpus 147» του Ζοέλ Ζουαννώ. Μαζί του επί σκηνής η Αθηνά Γιατρά (βιόλα) και ο Μάνος Κιτσικόπουλος (πιάνο), που ερμηνεύουν ζωντανά αποσπάσματα από τη Σονάτα Allegria, έργο 147 του Ντμίτρι Σοστακόβιτς.

Ο σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής λέει στο «Π»: «Σε εποχές άνυδρες και αστόχαστες, όταν η εξωστρέφεια αποδεκατίζει και αποδεκατίζεται, το ένστικτο κάποιων ανθρώπων, άλλοτε – τις περισσότερες φορές – λίγων, άλλοτε πολλών, τους οδηγεί στην κιβωτό που παρέχει η εσωτερικότητα, στην παρηγορητική λειτουργία της τέχνης, στην ηρεμία της ενδοχώρας. Εκεί, τους παραλαμβάνουν στάρετς, στάλκερ, οδηγοί, για να τους μάθουν την οδοιπορία προς το εκκλησίασμα της καρδιάς, ‘‘παρά τας πηγάς των υδάτων’’. Αυτοί οι οδηγοί είναι παιδιά του πόνου και της μαρτυρίας, ομολογητές της ανθρώπινης περιπέτειας, θεραπευτές της νόσου τής ύπαρξης».

Το έργο. Για πρώτη φορά, μέσα σε 15 χρόνια, ο Ντμίτρι, ο καθηγητής μουσικής της Βιργινίας, έχει αργοπορήσει. Σήμερα παραδίδει το τελευταίο του μάθημα. Σε αυτό το έργο του, που έχει θέμα την τέχνη και τα μυστήρια της δημιουργίας, το μάθημα της μουσικής εξελίσσεται γρήγορα σε μάθημα ζωής. Γύρω από μια πρόβα που παρακολουθούμε σε χρόνο πραγματικό, ο συγγραφέας Ζοέλ Ζουαννώ δημιουργεί σε κοντραπούντο τη συμφωνία του κόσμου. Κάτω από το τέμπο, νιώθουμε τα αγκομαχητά της ζωής, του θανάτου, της απόγνωσης: το πέρασμα του χρόνου. Η αλήθεια της τέχνης σε μία μόνο νότα: ένα θεόγυμνο σι, πικρό, στυφό και τραχύ. Τη στιγμή που η παγκόσμια κατάσταση εισάγει την αμφιβολία στη θέση που θα έπρεπε να κατέχει η τέχνη, το μάθημα μουσικής πάνω στο έργο Allegria είναι η απάντηση. Ο δάσκαλος μας υπενθυμίζει ότι η τέχνη δεν συνιστά μόνο τον συνεκτικό δεσμό της κοινότητας, αλλά την ίδια την επιβίωση του είδους. Ο καλλιτέχνης πρέπει να διασχίζει τον κύκλο της φωτιάς και, στο τέλος, να πετάει μόνος του, να εγκαταλείπει τον εαυτό του στην ανοιχτή θάλασσα. Ούτε δάκρυα ούτε κραυγές. Ούτε συναισθήματα.

INFO

Σκηνοθεσία: Σωτήρης Χατζάκης. Μετάφραση στα ελληνικά: Ζωή Μητσάκου. Σκηνικά – κοστούμια: Γιάννης Μετζικώφ. Βοηθός σκηνοθέτη: Μελίνα Κατσακούλη.

Ντμίτρι: Σωτήρης Χατζάκης. Βιργινία: Αθηνά Γιατρά, βιόλα. Θωμάς: Μάνος Κιτσικόπουλος, πιάνο.

Πέμπτη 19, Παρασκευή 20, Σάββατο 21, Κυριακή 22 Απριλίου, Κυριακή 29 και Δευτέρα 30 Απριλίου, 21:00, Αίθουσα Νίκος Σκαλκώτας.