‘Εχει συμβεί σε πολλούς από εμάς: μια μέρα ανοίγουμε την ντουλάπα μας και διαπιστώνουμε ότι είναι έτοιμη να «σκάσει». Ρουχά, παπούτσια και αξεσουάρ ετών, πολλά από τα οποία έχουμε ξεχάσει πότε τα φορέσαμε τελευταία φορά, βρίσκονται ανάκατα σε έναν κυκεώνα χρωμάτων, υφασμάτων και υλικών.

Κάποιοι από εμάς είναι ακατάστατοι, ωστόσο, για κάποιους ανθρώπους αυτή η κατάσταση σηματοδοτεί μια ψυχική διαταραχή και κάποιοι έχουν άμεση ανάγκη προσφυγής σε ειδικό για να αντιμετωπίσουν την αδυναμία τους, τόσο να διώξουν άχρηστα πράγματα, όσο και να βάλουν τάξη.

Πλέον ο ΠΟΥ αναγνωρίζει ως ψυχιατρική διαταραχή την συσσώρευση πραγμάτων, η οποία ορίζεται ως η κατάσταση κατά την οποία ο ασθενής έχει τεράστιο αριθμό πραγμάτων, αδυνατεί να πετάξει κάποιο από αυτά και τα αποθηκεύει με χαοτικό τρόπο, σε βαθμό η ζωή του να διαταράσσεται.

Μπορεί τα ρούχα να είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα, ωστόσο η διαταραχή απλώνεται και σε άλλα πεδία: περιοδικά και εφημερίδες, εκτυπώσεις από e-mail, ακόμα και αποδείξεις, όλα μπορούν να συγκεντρωθούν σε τέτοιο βαθμό που να χτυπήσουν καμπανάκι για διαταραχή.

Οι ειδικοί εκτιμούν ότι τα άτομα που πάσχουν από τη διαταρχή αυτή έχουν κι άλλα προβλήματα, όπως κατάθλιψη, μετατραυματική διαταραχή ή ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή και παρουσιάζουν συμπτώματα τελειομανίας και αδυναμίας οργάνωσης και προγραμματισμού.

Μάλιστα, η εκδήλωση της διαταραχής εντοπίζεται κυρίως σε άτομα μέσης ηλικίας, που ζουν μόνα τους, ενώ συχνά δεν προσφεύγουν σε βοήθεια από ειδικούς καθώς δεν αντιλαμβάνονται το μέγεθος ή τη σημασία του προβλήματος.