Όταν, τον περασμένο Ιανουάριο, o πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης «προφήτευε» ότι «μέσα από το ζήτημα των Σκοπίων θα αναδιαμορφωθεί σε αρκετά μεγάλο βαθμό και οριζοντίως το σύνολο του πολιτικού συστήματος», λίγοι είχαν φανταστεί ότι θα βαδίζαμε προς τις εκλογές με τρία κοινοβουλευτικά κόμματα απειλούμενα με διάλυση – και μάλιστα αρκετούς μήνες πριν από το στήσιμο της κάλπης.

 

Το Ποτάμι, οι ΑΝΕΛΛ και η Ένωση Κεντρώων καιρό τώρα καταγράφουν εξαιρετικά χαμηλά ποσοστά στο σύνολο των δημοσκοπήσεων, των οποίων το κοινό συμπέρασμα είναι ότι η επόμενη Βουλή, κατά πάσα πιθανότητα, θα είναι πεντακομματική. Η συνέπεια, αν αυτή η τάση επιβεβαιωθεί, θα είναι ότι μόνο τρία από αυτά – ο ΣΥΡΙΖΑ, η Ν.Δ. και το ΚΙΝΑΛΛ – θα έχουν προοπτική συμμετοχής σε οποιαδήποτε επόμενη κυβέρνηση, αφού το ΚΚΕ αποκλείει τη δική του, ενώ αυτήν της Χρυσής Αυγής την αποκλείουν όλοι οι άλλοι, και πρωτίστως η στοιχειώδης λογική.

 

Η «προφητεία» του Βούτση φαίνεται να επιβεβαιώνεται πλήρως ως προς την αναδιαμόρφωση του πολιτικού σκηνικού, αλλά μόνο εν μέρει ως προς το αίτιο, αφού το Σκοπιανό επηρεάζει ευθέως τους ΑΝΕΛΛ, αλλά ανεπαίσθητα το Ποτάμι και καθόλου την Ένωση Κεντρώων. Αντιθέτως και τα τρία αυτά κόμματα φαίνεται να πληρώνουν το τέλος των… μνημονίων!

Η γέννησή τους, αλλά κυρίως η κοινοβουλευτική τους παρουσία οφείλεται αποκλειστικά στην κρίση και τη χρεοκοπία, η οποία οδήγησε σε κατάρρευση τον παλαιό δικομματισμό, με την αποσάθρωση του ΠΑΣΟΚ και τη συρρίκνωση της Ν.Δ.

 

Η δημιουργία του πολιτικού κενού – ο τότε δικομματισμός έφτασε από το 77,5% του 2009 στο 42% τον Ιούνιο του 2012, με ενδιάμεσο «σταθμό» το 35,5% του Μαΐου της ίδιας χρονιάς – και η «απελευθέρωση» εκατομμυρίων ψηφοφόρων γέννησαν πολλές πολιτικές προσδοκίες, κάποιες εκ των οποίων ευοδώθηκαν. Προσωρινά, όπως αποδεικνύεται τώρα.

 

Το μεγαλύτερο μέρος αυτού του κενού το κάλυψε ο ΣΥΡΙΖΑ χάρη στη μαζική μετατόπιση πρώην ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ. Η ανάληψη της διακυβέρνησης, η διάψευση της θεωρίας περί «αριστερής παρένθεσης» και η καθιέρωση του ΣΥΡΙΖΑ ως ενός από τους δύο βασικούς πόλους εξουσίας έχει ήδη οδηγήσει – και απλώς μένει να επικυρωθεί στην κάλπη – στην ανασυγκρότηση του πολιτικού συστήματος επί τη βάσει του «πατροπαράδοτου» δικομματισμού.

 

Η σχετικά επιτυχής δημιουργία πολωτικών διαχωριστικών γραμμών μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ., την οποία επιδίωξαν και οι δύο μεγάλοι παίκτες του συστήματος, και οι όποιες προσδοκίες συνοδεύουν την τυπική λήξη των μνημονίων, οδηγούν πλέον στην εξάλειψη των κομμάτων χωρίς «καθαρή» πολιτική ταυτότητα. Απομένει απλώς η αποτύπωση της νέας πραγματικότητας στο αποτέλεσμα της επόμενης κάλπης.