Ένα άρθρο στη μνήμη του Κυριάκου Παπαδόπουλου, του εμβληματικός κυβερνήτη του περιπολικού σκάφους του Λιμενικού Σώματος που διέσωσε με το πλήρωμά του πάνω από 5.000 άτομα, έγραψε ο πρέσβης της Κύπρου στην Αθήνα, Κυριάκος Κενεβέζος.

Αναλυτικά, το άρθρο του πρέσβη:

Ο «ήρωας του Αιγαίου» Κυριάκος Παπαδόπουλος, ο εμβληματικός κυβερνήτης του περιπολικού σκάφους του Λιμενικού Σώματος 602, που στην κορύφωση της ανθρωπιστικής προσφυγικής κρίσης διέσωσε με το πλήρωμά του πάνω από 5.000 συνανθρώπους μας στο πέραμα μεταξύ Λέσβου και Μικρασιατικών παραλίων, «έφυγε» αδόκητα από τη ζωή, την περασμένη εβδομάδα, προδομένος από ανακοπή της «μεγάλης» καρδιάς του. Ο «φύλακας άγγελος» των προσφύγων ήταν μόλις 44 χρονών.

Αν η τραγική εικόνα του άψυχου κορμιού του τρίχρονου Σύριου Αϊλάν Κούρντι, που ξέβρασε η θάλασσα σε κάποια παραλία της Αλικαρνασσού, έγινε το σύμβολο του δράματος των προσφύγων, στοιχειώνοντας τη συνείδηση ολόκληρου του πλανήτη, η ευγενική μορφή του Έλληνα υποπλοιάρχου Κυριάκου Παπαδόπουλου, ο οποίος έγινε ευρύτερα γνωστός από το ντοκιμαντέρ μικρού μήκους της Δάφνης Ματζιαράκη, 4,1 μίλια, ενσάρκωσε και προσωποποίησε τον ανθρωπισμό και την αλληλεγγύη που οφείλει και πρέπει να επιδείξει η διεθνής κοινότητα, και ο κάθε άνθρωπος χωριστά, στη διαχείριση της μεγαλύτερης μαζικής μετακίνησης πληθυσμού στην πρόσφατη ιστορία, μίας από τις σοβαρότερες ανθρωπιστικές κρίσεις που έχουν αντιμετωπίσει η Ελλάδα και η Ευρώπη μεταπολεμικά.

Είμαστε περήφανοι για τις υπεράνθρωπες προσπάθειες των πληρωμάτων του Λιμενικού Σώματος να μη χαθεί ούτε μια ζωή μέσα στη θάλασσα σε αυτήν την τραγωδία, που ας μη ξεχνάμε πως ακόμα διαδραματίζεται στην Ελλάδα μας, είχε πει, δίνοντας φωνή και πρόσωπο στην αίσθηση καθήκοντος, την αυταπάρνηση και την ανθρωπιά των ανδρών και γυναικών του Λιμενικού που παλεύουν καθημερινά με τα κύματα, αναδεικνύοντας το ήθος και την παράδοση της ελληνικής ναυτοσύνης, για τη διάσωση χιλιάδων απελπισμένων συνανθρώπων μας που επιχειρούν να διαπλεύσουν, συχνά μέσα σε ιδιαίτερα επικίνδυνες συνθήκες, το Αιγαίο για να φτάσουν στην ασφάλεια της Ευρώπης, αναζητώντας ένα καλύτερο αύριο για τους ίδιους και τα παιδιά τους.

Ο Κυριάκος Παπαδόπουλος, ως στέλεχος του Λιμενικού Σώματος, έπραξε, ασφαλώς, το καθήκον του, επιτελώντας την διατεταγμένη αποστολή του για την προστασία των θαλασσίων συνόρων και της ανθρώπινης ζωής στη θάλασσα.

Πέραν όμως από το αυτονόητο του καθήκοντος, ως απλός καθημερινός άνθρωπος, με περίσσευμα ανθρωπιάς και ψυχής και ακλόνητο σεβασμό στην αξία της ανθρώπινης ζωής, έκανε αυτό που του υπαγόρευε η συνείδηση και η καρδιά του, προσδίδοντας με τον λόγο και τις πράξεις του, την ανθρώπινη διάσταση στην καθημερινή αγωνία του να μην χαθεί ούτε μία ζωή. Κι αυτό δεν είναι πάντοτε δεδομένο, ούτε αυτονόητο.

Καθώς και η δική του οικογένεια, με καταγωγή από τη Νικομήδεια, έζησε το μαρτύριο και τα βάσανα της προσφυγιάς, βίωνε και ο ίδιος με ένταση και ενσυναίσθηση το δράμα των προσφύγων.

Μετρούσε, καθημερινά, στις θάλασσες του Αιγαίου, τη μικρή απόσταση που χωρίζει τη ζωή με το θάνατο, θέτοντας ο ίδιος τα ατελεύτητα όρια της ανθρωπιάς και αναδεικνύοντας, πέραν του καθήκοντος, το ήθος της φιλανθρωπίας και της αλληλεγγύης, το μέτρο και το ουσιαστικό περιεχόμενο του ανθρωπισμού και ένα πρότυπο ανιδιοτελούς προσφοράς που σέβεται την ανθρώπινη ζωή από όπου και αν αυτή προέρχεται χωρίς διακρίσεις.

Με υψηλό αίσθημα ευθύνης και καθήκοντος, ανιδιοτελής και ακούραστος, μα πάνω από όλα Άνθρωπος με έμφυτο χάρισμα ψυχής, ο Κυριάκος Παπαδόπουλος έδωσε με το παράδειγμά του μία εικόνα της Ελλάδας που παραμένει, διαχρονικά, πιστή στις ανθρωπιστικές και ανθρωποκεντρικές αξίες του πολιτισμού της, με έμφαση στην ιερή αξία και μεγάλη σημασία της κάθε μίας ανθρώπινης ζωής, πέραν της πολιτικής των αριθμών και των μοντέλων διαχείρισης κρίσεων.

Ήταν αυτή, ακριβώς, η ανεπιτήδευτη ανθρωπιά του, η ειλικρινής συμπόνια και η επαυξημένη αίσθηση ευθύνης που τον ανήγαγε στη συνείδηση όλων  από έναν καθημερινό άνθρωπο σε έναν σύγχρονο ήρωα, σε ένα σύμβολο ανθρωπισμού, που εκτός από χιλιάδες ανθρώπινες ζωές δικαίωσε και διέσωσε τα ανθρωπιστικά ιδεώδη που οφείλει να έχει η Ευρώπη.

Του αποδόθηκαν πολλές τιμές εν ζωή, με κορύφωση τη βράβευση του ίδιου και άλλων δέκα συναδέλφων του για εξαίρετες πράξεις υψηλής ανθρωπιστικής αξίας από την Ακαδημία Αθηνών και την Ελληνική Πολιτεία, αλλά και μετά τον θάνατό του, καθολική είναι η τιμή και η συμμετοχή στην οδύνη για την απώλειά του από όλο τον Ελληνισμό.

Ως μέγιστη, όμως, τιμή προς αυτόν παραμένει η ευγνωμοσύνη των χιλιάδων ανθρώπων που διέσωσε, η αναγνώριση του έργου του και η αυταπάρνηση των συναδέλφων του που συνεχίζουν τον αγώνα τους στο Αιγαίο, η μνήμη των φίλων του και η ευγνωμοσύνη μιας Ελλάδας και μιας Ευρώπης που τόσο μεγάλη ανάγκη έχουν από το έργο, την παρακαταθήκη και τα θετικά πρότυπα ανθρώπων που πάλεψαν και παλεύουν κόντρα στα κύματα των καιρών για τη σωτηρία όλων μας.

Όλα αυτά ας είναι και η δύναμη που χρειάζεται αυτές τις δύσκολες ώρες και η οικογένειά του για να αντιμετωπίσει την ανείπωτη οδύνη της απώλειάς του, που έχει συγκλονίσει και την Ελλάδα και την Κύπρο.

Στην περίπτωσή του Κυριάκου Παπαδόπουλου, το ουδείς αναντικατάστατος δεν ισχύει.

Αθάνατος!