Η κυβέρνηση δεν αλλάζει την ατζέντα μετά τη Συμφωνία των Πρεσπών, δηλώνει ο Γιάννης Αμανατίδης στην «Εφημερίδα των Συντακτών» και εξηγεί ότι οι πρόσφατες ανακοινώσεις για την αύξηση του κατώτατου και την κατάργηση του υποκατώτατου μισθού συνιστούν την πυξίδα στον δρόμο για τη διεύρυνση των κοινωνικών κατακτήσεων. Ο πρώην υφυπουργός Εξωτερικών τονίζει ότι τυχόν επιστροφή στην εξουσία της Ν.Δ. θα είναι «όχι φάρσα, αλλά εφιάλτης», ενώ καλεί την Κεντροαριστερά να αναθεωρήσει την τακτική της δεξιάς μετατόπισης.

• Η Συμφωνία των Πρεσπών επικυρώθηκε, άφησε όμως ορισμένες πληγές σε κοινωνικό επίπεδο, αν κρίνουμε από τις αντιδράσεις στη Βόρεια Ελλάδα και άλλες περιοχές της χώρας. Θα μπορέσουν να επουλωθούν και να αναδειχθούν οι θετικές πτυχές της;

Επί 25 χρόνια οι πολιτικοί έδειξαν όχι μόνο αδράνεια, αλλά και σκόπιμη συσκότιση, αφήνοντας τον κόσμο να πιστεύει ότι δεν διαπραγματεύονται τη σύνθετη ονομασία -ενώ το έκαναν- και πως η γειτονική μας χώρα δεν έχει αναγνωριστεί de facto με το συνταγματικό της όνομα ως Μακεδονία στο διεθνές περιβάλλον. Η Ιστορία έχει στα βιβλία της το 1995 την ενδιάμεση συμφωνία.

Το 2007 τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης Καραμανλή, με ΥΠΕΞ την Ντόρα Μπακογιάννη, όπου είχε περιληφθεί η σύνθετη γεωγραφική ονομασία. Τις προγραμματικές δηλώσεις επί Σαμαρά, το 2012, που πάλι τα ίδια έλεγαν. Το 2014 ο τότε υπουργός Εξωτερικών Ευάγγελος Βενιζέλος είπε στον ΟΗΕ ότι θέση της χώρας μας είναι η σύνθετη γεωγραφική ονομασία.

Τον Ιούλιο του 2018, ο Μητσοτάκης ανέφερε επίσης ότι εθνική θέση είναι η σύνθετη γεωγραφική ονομασία. Η γεωγραφική Μακεδονία δεν είναι μία. Η ιστορική όμως Μακεδονία, με τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, τον Μ. Αλέξανδρο, τον Παύλο Μελά και τις παραδόσεις της, είναι μία και αυτό εκφράζεται στη συμφωνία με το άρθρο 7. Αυτό που σταματά η συμφωνία είναι ο σφετερισμός της Ιστορίας από τους γείτονες και ο αλυτρωτισμός, εξ ου και οι φωνές των εθνικιστών της FYROM.

Κι αν ορισμένοι βλέπουν με παρωπίδες και «αγοράζουν» τον πατριωτισμό, που τους πουλάει η ακροδεξιά ρητορική, που υιοθέτησε σε μεγάλο βαθμό η αξιωματική αντιπολίτευση, αλλά και ορισμένα κόμματα που θέλουν να λέγονται προοδευτικά ή παραδοσιακά αριστερά, γρήγορα θα αντιληφθούν τον θετικό αντίκτυπο από την εφαρμογή της συμφωνίας.

Η Βουλή και οι βουλευτές ανέλαβαν το ιστορικό χρέος της λύσης και της ανατροπής των αρνητικών επιπτώσεων για τη χώρα μας στο θέμα αυτό. Αρνητικά αποτελέσματα που τελικά και de jure θα παγιώνονταν. Η πλήρης και ακριβής υλοποίηση της συμφωνίας είναι ο καταλύτης ώστε να διαλυθούν επιφυλάξεις, φόβοι και ενστάσεις.

• Πάντως, η κυβέρνηση άλλαξε σχετικά γρήγορα την ατζέντα, στρέφοντας το ενδιαφέρον της στην κοινωνική πολιτική, με την ανακοίνωση της αύξησης του κατώτατου μισθού. Στην τελική ευθεία προς τις εκλογές, ποιες θα είναι οι προτεραιότητες του ΣΥΡΙΖΑ;

Η κυβέρνηση ακολουθεί τη γραμμή που χάραξε μετά την έξοδο από τα μνημόνια για περισσότερο κοινωνικό κράτος: προτεραιότητα στον κόσμο της εργασίας και μέτρα για τους πολλούς, που θα αποκαταστήσουν τις αδικίες του παρελθόντος. Η αύξηση του κατώτατου και η κατάργηση του υποκατώτατου μισθού ήταν στα μέτρα που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός τον περασμένο Σεπτέμβριο από τη Θεσσαλονίκη.

Δεν έγιναν για να αλλάξει η ατζέντα. Συνιστούν την πυξίδα που οδηγεί την κυβέρνηση στην κατοχύρωση και τη διεύρυνση των κοινωνικών κατακτήσεων για να δημιουργηθεί, σε συνδυασμό και με τη συνταγματική αναθεώρηση, το αναγκαίο ανάχωμα απέναντι στην επάνοδο εκείνων των πολιτικών δυνάμεων που εξυπηρέτησαν επί δεκαετίες τις ελίτ και τους λίγους κι έφεραν τη χρεοκοπία μαζί με τις ανεδαφικές απαιτήσεις των ξένων δανειστών, που γρήγορα υιοθέτησαν, ψυχή τε και σώματι.

Προτεραιότητες για το επόμενο χρονικό διάστημα είναι οι 120 δόσεις, τα «κόκκινα» δάνεια και η προστασία της πρώτης κατοικίας. Επιτάχυνση υλοποίησης των πολιτικών που λύνουν προβλήματα και καλυτερεύουν την καθημερινότητα των πολιτών.

• Ο Αλέξης Τσίπρας και το κόμμα σας μιλούν για την ανάγκη συγκρότησης ενός μετώπου για την προοδευτική διακυβέρνηση του τόπου σε συνεργασία με δυνάμεις της Κεντροαριστεράς. Με δεδομένη την άρνηση της ηγεσίας του ΚΙΝ.ΑΛΛ., ποια μπορεί να είναι η τύχη του εγχειρήματος;

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως το καμπανάκι για τον εκφασισμό της Ευρώπης έχει χτυπήσει πιο δυνατά από ποτέ. Για τις ευρωεκλογές του Μαΐου, ο Ματέο Σαλβίνι έχει ήδη συγκροτήσει ακροδεξιό μέτωπο με τον Ορμπαν και τη Λεπέν. Ποιος μπορεί να μείνει αδιάφορος απέναντι σε αυτόν τον κίνδυνο;

Μπορώ να καταλάβω το βεβαρημένο πολιτικό παρελθόν που ρίχνει βαριά σκιά στον χώρο του ΚΙΝ.ΑΛΛ. και το οδηγεί σε δεξιότερη μετατόπιση, δεν μπορώ όμως να καταλάβω τους λόγους που το οδηγούν να επιλέγει την ευρωπαϊκή πολιτική απομόνωση, όπως είδαμε να συμβαίνει με τη Συμφωνία των Πρεσπών. Την ίδια απομόνωση επιλέγει και στο εσωτερικό δείχνοντας ανοιχτό στον διάλογο με τη Δεξιά και κλειστό απέναντι στην Κεντροαριστερά.

Σε κάθε περίπτωση, οι καιροί είναι ιστορικοί για όλη την Ευρώπη και το μέλλον ανήκει στις συνεργασίες, γι’ αυτό και πιστεύω πως το φιλόδοξο εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ για να ενωθούν οι φωνές του προοδευτικού χώρου θα προχωρήσει.

• Ποιο πιστεύετε ότι θα είναι το διακύβευμα και η βασική αντιπαράθεση της προεκλογικής περιόδου με τη Ν.Δ.; Τα εθνικά θέματα λόγω Μακεδονικού ή προτιμάτε η έμφαση να δοθεί στην οικονομία και στην κοινωνία;

Το διακύβευμα θα πρέπει να είναι οι προτάσεις για το πώς πρέπει να προχωρήσουμε ως χώρα. Τα προγράμματα των πολιτικών δυνάμεων και όχι οι κραυγές και τα ψέματα. Με λίγα λόγια, θα είναι η διαπάλη του παλιού με το νέο και ανάμεσα σε δύο πολιτικές δυνάμεις με διαφορετική αφετηρία και στόχους.

Η Ν.Δ. εκπροσωπεί το παλιό, που μάχεται για τα προνόμια και τα οφέλη των λίγων, και ο ΣΥΡΙΖΑ το νέο, που μάχεται για τους πολλούς και την ανάδειξη της χώρας μας σε παράγοντα σταθερότητας, ασφάλειας και ανάπτυξης. Η επιστροφή αυτών που χρεοκόπησαν την Ελλάδα θα είναι όχι φάρσα, αλλά εφιάλτης.

Οι πολίτες όμως δεν θα το επιτρέψουν, καθώς αποκαλύπτεται όλο και περισσότερο το αντιλαϊκό πρόσωπο της Ν.Δ. Εκτιμώ ότι με νηφαλιότητα, ευθύνη και αποφασιστικότητα θα δώσουν ξανά την εντολή διακυβέρνησης στον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα, ώστε όχι μόνο να μην κινδυνεύσουν, αλλά να υπάρξει και διεύρυνση των κοινωνικών κατακτήσεων.