«Το πιο δεξιό που έχω ψηφίσει είναι το ΠΑΣΟΚ». Αυτό ανέφερε μεταξύ άλλων ο υποψήφιος ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Πέτρος Κόκκαλης, στην πρώτη του συνέντευξη σε εφημερίδα μετά την ανακοίνωση της υποψηφιότητάς του.

Ειδικότερα μιλώντας στην Εφημερίδα των Συντακτών μιλησε για την απόφασή του να αναμειχθεί με την πολιτική, για την πολιτική κίνηση «Κόσμος» και για το πρόγραμμά της, για το ΣΥΡΙΖΑ, για την «καθαίρεσή του» από τον Δήμο Πειραιά, για τον Βαγγέλη Μαρινάκη, για τον Ολυμπιακό, για τον πατέρα του και για τις κατηγορίες εναντίον του, για τον παππού του, γιατρό Πέτρο Κόκκαλη, την εμβληματική προσωπικότητα του ΚΚΕ.

Στην ερώτηση ότι τον κατηγορούν ότι συστρατευτηκε με τον ΣΥΡΙΖΑ, ένα κόμμα που ισχυρίζονται ότι στοχοποιεί τον Βαγγέλη Μαρινάκη, άρα και τον Ολυμπιακό απάντησε:

«Όσοι το λένε δεν καταλαβαίνουν τι είναι ο Ολυμπιακός. Ένα ιστορικό σωματείο που ιδρύθηκε από αστούς το 1925, με τεράστια επίδραση στους εκατοντάδες χιλιάδες Μικρασιάτες πρόσφυγες που ζούσαν εκείνη την εποχή μέσα σε πολύ χειρότερες συνθήκες απ’ ό,τι οι σημερινοί πρόσφυγες.

Και ποιος ήταν ο στόχος αυτού του σωματείου; «Η κατά πάντα φίλαθλο τρόπο εξύψωση της νεολαίας». Μια διαδικασία εκσυγχρονιστικής θα λέγαμε σήμερα ενσωμάτωσης μέσα από το ευ αγωνίζεσθαι. Δηλαδή η εξύψωση των ανθρώπων, όχι η εξόντωσή τους. Αυτός είναι ο Ολυμπιακός.

Τα αθλήματα διδάσκουν συνεργασία, άμιλλα, όχι γιούργια και τους φάγαμε. Η προσέγγιση «όλοι είναι εχθροί μου» δεν πάει την ομάδα μπροστά. Αυτή είναι η αντίθεσή μου με την εταιρεία που διαχειρίζεται το ποδοσφαιρικό τμήμα του Ολυμπιακού. Και φυσικά άλλο ο Ολυμπιακός, άλλο η ΠΑΕ Ολυμπιακός κι άλλο ο πρόεδρος του Ολυμπιακού. Πρόεδρος είναι ο κ. Μώραλης, ο κ. Μαρινάκης είναι ο φερόμενος ως ιδιοκτήτης της οffshore που έχει την πλειοψηφία των μετοχών», ανέφερε ο Πέτρος Κοκκαλης.

Ο πρώτος στόχος στο πρόγραμμα του ΟΗΕ είναι: μηδενική φτώχεια. Επί αιώνες πιστεύαμε ότι μόνο μέσα από μια συγκεκριμένη πολιτική υπάρχει τρόπος να μηδενιστούν η φτώχεια και οι κοινωνικές ανισότητες που δημιουργεί η όξυνση του καπιταλισμού. Εσείς πιστεύετε ότι η απάντηση θα έρθει μέσω μιας παγκόσμιας, σύγχρονης οικολογικής κίνησης;

«Σκεφτείτε ότι ο πληθυσμός του πλανήτη το 2030 θα είναι 10 δισεκατομμύρια. Θα υποχρεωθούμε να καίμε το μισό πετρέλαιο απ’ ότι σήμερα. Ο Μαρξ μιλούσε για τον καπιταλισμό την εποχή που επικρατούσε η ιδέα ότι ο κόσμος είναι περατός, ενώ σήμερα το επίδικο είναι το μέλλον του πλανήτη. Τότε αυτή η διάσταση δεν έμπαινε σε συζήτηση καθώς για τον καπιταλισμό υπήρχε πάντα μια νέα ήπειρος να ανακαλυφθεί προς εκμετάλλευση, ακόμα ένας λαός να υποδουλωθεί, μια καινούργια γη για να κατακτηθεί, νέα πλούτη για να κερδηθούν. Και τα δύο οικονομικά συστήματα προϋποθέτουν τη διαρκή μεγέθυνση του οικονομικού αποτελέσματος, κάτι όμως που προϋποθέτει έναν πλανήτη που μεγαλώνει. Συνθήκη που όπως γνωρίζουμε δεν υπάρχει πια. Νομίζω πως ούτε ο μαρξισμός ούτε ο καπιταλισμός λύνουν τις σύγχρονες προκλήσεις και αντιθέσεις. Εγώ εργάζομαι στηρίζοντας νεοφυείς επιχειρήσεις, οι οποίες όμως δεν υπάρχουν επειδή εγώ θέλω να τις βοηθήσω, αλλά επειδή η τεχνολογία επιτρέπει σε έξυπνους νέους ανθρώπους να ανταγωνιστούν με μοναδικό μέσο έναν υπολογιστή μεγάλες επιχειρήσεις σε ό,τι αφορά την παραγωγή και τη διανομή προϊόντων παγκοσμίως. Ο Μαρκ Ζούκερμπεργκ τι κεφάλαια χρειάστηκε για να φτιάξει το FB;» Δημιούργησε όμως κεφάλαιο… «Αυτό που λέω είναι πως ο σημερινός καπιταλισμός έχει καινούργια χαρακτηριστικά, δεν λειτουργεί πια με τους παλιούς όρους, απαιτείται μια άλλη διαχείριση. Η τεχνολογία εξελίσσεται με τέτοια ταχύτητα που τα προηγούμενα πολιτικά και οικονομικά σχήματα δεν την προλαβαίνουν. Σε λίγο θα βρεθούμε μπροστά στην τεχνητή νοημοσύνη».

Πιστεύετε δηλαδή ότι ο παππούς σας, ο Πέτρος Κόκκαλης, μαρξιστής-λενινιστής, μια σπουδαία φυσιογνωμία της Κομμουνιστικής Αριστεράς, την οποία υπηρέτησε ως επιστήμονας αλλά και ως αγωνιστής στο ΕΑΜ και στον Δημοκρατικό Στρατό στη διάρκεια του Εμφυλίου, είχε αφοσιωθεί σε μια ουτοπία;

«Ο παππούς μου, ως γιατρός κινούνταν στο σημείο συνάντησης θετικών και ανθρωπιστικών επιστημών. Επίσης ήταν ένας πειραματικός επιστήμων. Και ο μαρξισμός, εκφραζόμενος τότε ως επιστημονικός υλισμός, συνιστούσε την προσέγγιση που υποσχόταν τη μέθοδο βελτίωσης των κοινωνικών συνθηκών. Και πράγματι υπηρέτησε ως το τέλος αυτή την υπόθεση. Και είμαι πολύ περήφανος γι’ αυτόν. Αλλά πιστεύω πως αν ζούσε σήμερα, και έχοντας την εμπειρία του παρελθόντος, θα τασσόταν με την πλευρά της έγκαιρης κινητοποίησης μέσα στις τρέχουσες συνθήκες. Θα καταλάβαινε δηλαδή πολύ νωρίτερα ότι δεν πρέπει να περιμένουμε να συμβεί η άνοδος του Χίτλερ –εκλεγμένου… νομίμως μάλιστα- για να αιματοκυλήσει την Ευρώπη. Το ’44, έχοντας ζήσει τον λιμό της Αθήνας, βγήκε στο βουνό. Νομίζω πως σήμερα δεν θα περίμενε τόσο. Θα το έκανε πολύ νωρίτερα».

Για τον κόσμο της Αριστεράς ο παππούς σας ήταν ένα πρόσωπο – υπόδειγμα. Εσείς επηρεαστήκατε από την ιδεολογία του;

«Μεγάλωσα με τη γιαγιά μου και τις παρέες της από την Αριστερά της πολιτικής μετανάστευσης, ακούγοντας αυτές τις ιστορίες. Τη θυμάμαι να κλαίει με μαύρο δάκρυ το 1989 όταν διαλύθηκε η Σοβιετική Ένωση. Ο παππούς μου παρέμεινε ιδεολόγος και αγωνιστής ως το τέλος της ζωής του. Σαφώς και επηρεάστηκα».