Από τότε που η αχλή της Οικονομικής Κρίσης, έντυσε ως δεύτερη ατμόσφαιρα τον πλανήτη, από τότε που οι εργαζόμενοι άρχισαν να έχουν αναμνήσεις από ένα μέλλον γενικευμένης ανασφάλειας και ο πήχης των ισορροπημένων  εργασιακών συνθηκών έπιασε πάτο, όποιος τολμάει να συμπεριφέρεται με υπερηφάνεια και παρρησία στο χώρο εργασίας,  θεωρείται, τις περισσότερες φορές, αναχρονιστικός και γραφικός.

Από τότε που η αχλή της Οικονομικής Κρίσης, έντυσε ως δεύτερη ατμόσφαιρα τον πλανήτη, από τότε που οι εργαζόμενοι άρχισαν να έχουν αναμνήσεις από ένα μέλλον γενικευμένης ανασφάλειας και ο πήχης των ισορροπημένων  εργασιακών συνθηκών έπιασε πάτο, όποιος τολμάει να συμπεριφέρεται με υπερηφάνεια και παρρησία στο χώρο εργασίας,  θεωρείται, τις περισσότερες φορές, αναχρονιστικός και γραφικός. Κι όποιος διεκδικεί, χωρίς φόβο, τα δικαιώματά του, αντισυμβατικός. Ο Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου- Χάρτου Αττικής, κόντρα στη γενική τάση της λούφας και της παραλλαγής, διαμαρτύρεται έντονα, προς πάσα κατεύθυνση για την απόλυση ενός μέλους του από εκδοτικό Οίκο και περιγράφει την εργασιακή εξόδιο ακολουθία του συγκεκριμένου ανθρώπου, ως εξής:

« Ο συνάδελφος είχε προσληφθεί το Μάη του 2004 ως υπάλληλος γραφείου (και για εξωτερικές εργασίες). Όμως με τη μεταφορά των εκδόσεων όπου εργαζόταν σε άλλο κτίριο και την έναρξη λειτουργίας του ομώνυμου βιβλιοπωλείου του εκδοτικού Οίκου , ο συνάδελφος τοποθετείται στο βιβλιοπωλείο και τα καθήκοντά του αλλάζουν. Μαζί με τα καθήκοντα στο βιβλιοπωλείο, ο εργαζόμενος εκτελούσε και άλλα καθήκοντα σχετικά με τη λειτουργία του εκδοτικού οίκου, τα οποία εκπλήρωνε με συνέπεια, παρ’ ότι του είχε ανατεθεί μεγάλος φόρτος εργασίας.

Για την εργασιακή του συνθήκη, το φόρτο εργασίας και την παράλογη απαίτηση να κάνει ενίοτε εξωτερικές εργασίες (μάλιστα με το δικό του μηχανάκι) ζήτησε, από τον Ιούλη του 2008, συνάντηση με τον εργοδότη. Όμως, αυτός αδιαφόρησε και ουσιαστικά απαξίωσε το συνάδελφο και το αίτημά του. Ο συνάδελφος για να περιφρουρήσει την εργασιακή του συνθήκη ζήτησε να αλλαχτεί η ειδικότητά του σε πωλητή. Με δύο επιστολές του (Ιούλης 2009 και Νοέμβρης 2009) έθεσε και πάλι τα ζητήματα που τον απασχολούσαν καθώς και το ζήτημα για αλλαγή ειδικότητας. Εισέπραξε και πάλι αδιαφορία.

Στις 2/12/2009 ο εργαζόμενος στέλνει εξώδικο στην εταιρεία και λέει πως αν μέχρι τις 8/12/2009 δεν αντιμετωπιστούν  τα ζητήματα που τον απασχολούν, θα προσφύγει στην Επιθεώρηση Εργασίας. Η εταιρεία «απαντά» με εξώδικο γεμάτο ανακρίβειες και ψεύδη. Την Παρασκευή 8/1/2010 γίνεται η 3μερής συνάντηση στην Επιθεώρηση. Η Επιθεωρήτρια Εργασίας γνωμοδοτεί ότι, «η εταιρεία θα μπορούσε να επανεξετάσει το αίτημα του εργαζόμενου με προοπτική επίλυσης».

Στις 13/1 η εταιρεία προχωρά σε απόλυση του συναδέλφου για «αντισυμβατική συμπεριφορά» (!!!). Ο εργοδότης, εκτός του ότι θεωρεί πως στην εταιρεία όλοι πρέπει να κάνουν τα πάντα, θεωρεί επίσης και πως το να ζητάς τα δικαιώματά σου είναι αντισυμβατική συμπεριφορά.

Οι συνάδελφοί του στις εκδόσεις  αντέδρασαν από την πρώτη στιγμή. Έθεσαν στον εργοδότη το ζήτημα της ανάκλησης της απόλυσης. Αυτός άφησε αρχικά να εννοηθεί πως μπορεί να επανεξετάσει την απόφασή του. Επί δεκαπέντε μέρες «το σκεφτόταν».  Όπως αποδείχτηκε αυτό ήταν απλά στάχτη στα μάτια, ήταν μια ταχτική αποπροσανατολισμού και κωλυσιεργίας. Στις 28/1 καλεί τον απολυμένο και αφού του λέει πως, και μόνο η παρουσία του στο χώρο τού είναι δυσάρεστη, του προτείνει να αποδεχτεί την απόλυση και να επαναπροσληφθεί με σύμβαση ορισμένου χρόνου. Ουσιαστικά δηλαδή, να αποδεχτεί ο συνάδελφος το πέταγμά του από τη δουλειά, όταν λήξει η σύμβαση ορισμένου χρόνου. Τότε δε θα μιλάμε για απόλυση, αλλά για λήξη της σύμβασης. Ο απολυμένος τότε δε θα μπορεί να απαιτήσει ανάκληση της παράνομης και καταχρηστικής απόλυσης με συνδικαλιστικά και νομικά μέσα. ..»

Λίγα πράγματα μένουν να ειπωθούν, κατόπιν της εξιστόρησης. Όπως π.χ. ότι η δημοσιοποίηση αυτών των μεμονωμένων -αλλά όχι μοναδικών περιστατικών- θα μπορούσε ίσως να αποτρέψει την εύκολη επανάληψή τους.