Νέα συνέχεια έδωσε χθες ο Αλέξης Τσίπρας στην επίθεση που έχει εξαπολύσει προς τον Κώστα Καραμανλή τις τελευταίες μέρες, αυτή τη φορά με αφορμή δημοσίευμα της εφημερίδας Documento. Το δημοσίευμα παρουσιάζει απόρρητο έγγραφο και πιο συγκεκριμένα, όπως αναφέρεται στο πρωτοσέλιδο της εφημερίδας, πρόκειται για «απόρρητη επιστολή (2005) του τότε Έλληνα πρωθυπουργού προς τον πρόεδρο των ΗΠΑ, με την οποία δεχόταν την εκχώρηση του ονόματος και της γλώσσας».

Αντιδρώντας χθες νωρίς το απόγευμα κύκλοι του πρώην πρωθυπουργού σημείωναν μεταξύ άλλων πως πρόκειται «για πρόταση του Μάθιου Νίμιτς με σκοπό την επανέναρξη των διαπραγματεύσεων» και όχι για ελληνική πρόταση, καθώς και πως ήταν μια επιβεβλημένη τακτική κίνηση στο πλαίσιο μιας συνολικής στρατηγικής η οποία έφερε τα Σκόπια στη θέση του επισπεύδοντος και την Ελλάδα σε θέση ισχύος. Επίσης οι κύκλοι Καραμανλή προσθέτουν πως «η πιο τρανή απόδειξη της σταθερότητας στις θέσεις μας παραμένει ότι δεν αποδεχτήκαμε ποτέ λύση που να μην τις ικανοποιεί, εξού και η απειλή του βέτο στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ το 2008».

Ο πρωθυπουργός πάντως στην βραδινή του ομιλία στον Βόλο έδειξε να τραβά το σκοινί, καθώς, χωρίς να κατονομάσει πάντως τον Κώστα Καραμανλή, ανέφερε ότι αποδεικνύεται -παραπέμποντας προφανώς στο εν λόγω δημοσίευμα – η «μεγάλη υποκρισία και τα εθνικά ψεύδη της ΝΔ» καθώς και η «σκευωρία που μας έστησαν».

Πιο συγκεκριμένα σημείωσε: «σήμερα (…) αποδεικνύεται η μεγάλη υποκρισία και τα εθνικά ψεύδη της ΝΔ στο Μακεδονικό. Αποδεικνύεται η εθνική συκοφαντία και η σκευωρία που έστησαν εναντίον μας. Εδώ και 14 χρόνια έχουν παραδώσει με τον πιο επίσημο τρόπο το όνομα Μακεδονία στους γείτονές, χωρίς κανέναν προσδιορισμό και χωρίς κανέναν όρο για την αλλαγή της συνταγματικής τους ονομασίας. Μακεδονία σκέτο στο εσωτερικό και Μακεδονία –Σκόπια στο εξωτερικό. Αυτό αποδέχτηκαν ως βάση της λύσης. 14 χρόνια πριν. Αλλά το χειρότερο, δεν ήταν αυτό, το χειρότερο ήταν όταν εμείς κερδίσαμε όλα όσα δεν διανοήθηκαν ποτέ αυτοί να διεκδικήσουν, τότε άρχισαν να υποκρίνονται τους Μακεδονομάχους, και να μιλούν για προδοσίες, και να ηγούνταν συλλαλητηρίων».

Πώς όμως φτάσαμε στο σημείο ο Αλέξης Τσίπρας να επιτίθεται με σφοδρότητα στον θεωρούμενο μέχρι πρότινος άτυπο σύμμαχο της κυβέρνησής του Κώστα Καραμανλή; Σημειώνεται πως η επίθεση ξεκίνησε ήδη από τη συνέντευξη της Πέμπτης στην Έλλη Στάη, όπου ο πρωθυπουργός άσκησε σκληρή κριτική στην διακυβέρνηση Καραμανλή και του καταλόγισε ότι άνοιξε την πόρτα στα μνημόνια αλλά «απέδρασε» από την εξουσία για να μην τα εφαρμόσει.

Ο πρωθυπουργός είχε αρχίσει τους τελευταίους μήνες, στο πλαίσιο της στρατηγικής στροφής προς την κεντροαριστερά εν όψει των εκλογών, να στρέφει τα βέλη της κριτικής και προς τον Κώστα Καραμανλή, κάτι που τα προηγούμενα χρόνια της διακυβέρνησής του απέφευγε.

Η κυβέρνηση έδειξε να «στρίβει» περαιτέρω το τιμόνι ως προς την στάση του απέναντι στον πρώην πρωθυπουργό προβαίνοντας σε μια «εχθρική» κίνηση απέναντι στον Κ. Καραμανλή όταν μετά τις ευρωεκλογές πρότεινε για την προεδρία του Αρείου Πάγου τη δικαστικό Ειρήνη Καλού η οποία ως ανακρίτρια είχε χειριστεί την πολύκροτη υπόθεση του Βατοπεδίου.

Ωστόσο από το σημείο αυτό μέχρι τη σημερινή εικόνα «πολέμου» Τσίπρα – Καραμανλή αυτό που φαίνεται να υπήρξε καθοριστικής σημασίας στην απόφαση του πρωθυπουργού να επιτεθεί στον άλλοτε θεωρούμενο σύμμαχό του ήταν η αρνητική αναφορά του πρώην πρωθυπουργού στη Συμφωνία των Πρεσπών κατά την ομιλία του την Τετάρτη στη Θεσσαλονίκη – στην πρώτη δημόσια παρέμβαση ύστερα από 10 χρόνια. Εκεί σημείωσε ότι δεν αξιοποιήθηκε η επιτυχία του Βουκουρεστίου, όταν στον αντίποδα η κυβέρνηση παρουσίαζε τη Συμφωνία ως συνέχεια της εθνικής γραμμής που οικοδομήθηκε στο Βουκουρέστι. Η αναφορά αυτή, πέρα από «άδειασμα» σε ό,τι αφορά ειδικά τη συμφωνία, φαίνεται πως εκλήφθηκε από το Μαξίμου ως απόδειξη ενός «ντηλ» του πρώην πρωθυπουργού και πρώην προέδρου της ΝΔ με την νυν ηγεσία του Κυριάκου Μητσοτάκη, σε βάρος του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα.

Με δεδομένο ότι ο πρωθυπουργός έχει συμπεριλάβει τη Συμφωνία των Πρεσπών στην προεκλογική ατζέντα καθώς τη θεωρεί ένα από τα επιτεύγματα της διακυβέρνησής του και με μεγάλη απήχηση στον προοδευτικό κόσμο και τον κόσμο της κεντροαριστεράς, είναι με ερωτηματικό αν η κόντρα αυτή θα επιδιωχθεί να έχει συνέχεια στην τελική ευθείας προς τις κάλπες.