Στις 21 Σεπτεμβρίου, ο βουλευτής της ΝΔ, Κωνσταντίνος Μπογδάνος, ‘τουίταρε’ τα ακόλουθα στον προσωπικό του λογαριασμό:

Κάτι δεν πάει καλά με τον πλανήτη – κι όντως φαίνεται ότι έχουμε βάλει το χεράκι μας σ´αυτό. Η σύνδεση, όμως, του οικολογικού κινήματος με τις αντικαπιταλιστικές ανοησίες και, ακόμα χειρότερα, με την ακροαριστερή βία κάνει μόνο κακό. Το endorsement [σ.σ. η δημόσια έκφραση υποστήριξης] των μπάχαλων δεν ωφελεί κανέναν.

Την ίδια μέρα συνέχισε, συνοδεύοντας τα σχόλιά του με ανάλογα άρθρα και φωτογραφίες:

Αυτές τις μέρες ακούμε ξανά και ξανά ανιστόρητες υποκρισίες, ότι δήθεν ο πλανήτης υποφέρει λόγω του καπιταλισμού. Εκτός του ότι ο χειρότερος ρυπαντής στον κόσμο σήμερα είναι η κομμουνιστική Κίνα, το σοσιαλιστικό ιστορικό στην οικολογική αναισθησία σοκάρει.

Μια ημέρα πριν, στις 20, είχε αναρτήσει τα εξής, για τη 16χρονη κλιματική ακτιβίστρια Greta Thunberg:

Η Γκρέτα, που ο Ομπάμα (δηλαδή ο διεκπεραιωτής της «αραβικής άνοιξης» που οδήγησε στην μεταναστευτική κρίση και που σιγά-σιγά διαλύει την Ευρώπη) της είπε ότι αυτός κι εκείνη είναι ομάδα, φοράει μπλούζα που δηλώνει πως είναι Αντιφα. Αρχίζει να γίνεται σαφές το σχήμα, ή όχι ακόμα;

Την ίδια ημέρα, ο Μπογδάνος ανακαλεί:

Η ίδια η Γκρέτα αντιλαμβάνεται ότι οι αντιφα είναι ένα «βίαιο κίνημα» και δικαιολογείται διευκρινίζοντας πως το επίμαχο μπλουζάκι ήταν δανεικό. Ως εκ τούτου ανακαλώ το σχετικό μου σχόλιο.

Το ορίτζιναλ διευκρινιστικό τουίτ της Γκρέτα επί του θέματος ήταν το εξής:

Χτες ανάρτησα μια φωτογραφία φορώντας ένα δανεικό μπλουζάκι που λέει ότι είμαι ενάντια στον φασισμό. Απ’ ό,τι φαίνεται αυτό το μπλουζάκι είναι συνδεδεμένο με ένα βίαιο κίνημα. Δεν υποστηρίζω καμιά μορφή βίας, και για να αποφύγω τις παρεξηγήσεις έσβησα την ανάρτηση. Και φυσικά είμαι ενάντια στον φασισμό.

Προσπερνώντας τη συνωμοσιολογική διάσταση, θα ήθελα, αν μου επιτρέπεται, να απαντήσω τα εξής, στον κο Μπογδάνο:  

Α) Η σημερινή Κίνα δεν είναι κομμουνιστική. Επαναλαμβάνω: ΔΕΝ είναι κομμουνιστική. Είναι καπιταλιστική. Αυτά είναι βασικά πράγματα. Κατά συνέπεια, σε αυτή την περίπτωση λανθασμένα, και θα έλεγα εκ του πονηρού, η ρύπανση του περιβάλλοντος αποδίδεται στον κομμουνισμό (που όντως, στην υπαρκτή του μορφή δεν έχει καλό ‘οικολογικό’ ιστορικό).

Κι όμως, σύμφωνα με στοιχεία του International Energy Agency (μπορεί να τα βρει κανείς στη Wikipedia), η – προφανώς μη κομμουνιστική — Κίνα έχει καταφέρει, σε σχέση με άλλα κράτη, μια από μεγαλύτερες τις αυξήσεις στη μετατροπή παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από άνθρακα σε ανανεώσιμες πηγές τα τελευταία δέκα χρόνια (παράλληλα με τη χρήση άνθρακα, η εξόρυξη του οποίου, ωστόσο, σύμφωνα με τους ίδιους πίνακες, μειώνεται σταθερά στην Κίνα από το 2013 και έπειτα). Η ‘κομμουνιστική’ Κίνα είναι επίσης νούμερο ένα στην παραγωγή φωτοβολταϊκών στον κόσμο. Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία, το 2017 το ποσό που επενδύθηκε σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας παγκοσμίως ανήλθε στα 279,8 δισεκατομμύρια δολάρια, με την Κίνα να δαπανά μόνη της τα 126,6 από αυτά – τουτέστιν το 45%. H δε Βόρεια Κορέα, αυτή στην οποία ο Άδωνις μάς προτρέπει συχνά να μετακομίσουμε εμείς οι διαφωνούντες με την ιδιωτικοποίηση των πάντων, βασίζεται κατά 75% σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, τη στιγμή που το αντίστοιχο νούμερο στη (φιλελεύθερη, καπιταλιστική) Νότια Κορέα είναι μόλις 3%.   

Β) Η Thunberg κατηγορείται από τους Έλληνες συντηρητικούς άνδρες ως φίλα προσκείμενη στους βίαιους αναρχομπαχαλάκηδες, και ταυτόχρονα ως πιόνι σε ένα ευρύτερο σχέδιο ‘αποσταθεροποίησης’ της Ευρώπης (σύμφωνα με αυτή τη λογική, η ανθρωπογενής κλιματική αλλαγή δεν είναι ακριβώς απάτη, αλλά δεν είναι και τόσο σοβαρό θέμα όσο θέλουν να μας την παρουσιάσουν τα mainstream MME, και προπαντός δεν είναι τόσο σοβαρό ώστε να δικαιολογεί i) ούτε τους λεγόμενους κλιματικούς μετανάστες που θέλουν να αλλοιώσουν την Ευρώπη μας, και κυρίως ii) ούτε την ανατροπή του καπιταλισμού.

Από την άλλη, αριστεροί (υπερεπαναστάτες) βιάζονται να σνομπάρουν τη Thunberg ως αφελή και απολιτίκ. Ωστόσο, πρόσφατα, ο μαρξιστής φιλόσοφος Σλάβοϊ Ζίζεκ δήλωσε στο Russia Today, χωρίς καμία τάση εξιδανίκευσης των παιδιών γενικώς κλπ., ότι η συγκεκριμένη κατάσταση απαιτεί το λεγόμενο ‘παιδικό βλέμμα’ της Γκρέτα, με την έννοια ότι δεν εμπλέκεται σε μικροπολιτικές, κοιτάζει με ψυχρή λογική τα δεδομένα, και με βάση αυτά απαιτεί δράση, τη στιγμή που οι πολιτικοί είτε βρίσκονται σε άρνηση, είτε προβάλλουν διάφορα ‘ναι μεν, αλλά’.

Και μπορεί η Γκρέτα, για λόγους επικοινωνιακούς (θα μπορούσε να κάνει και αλλιώς ;), να αναγκάστηκε να αποκηρύξει έμμεσα τη βία των ΑΝΤΙΦΑ, ωστόσο θα παραθέσω εδώ ένα μικρό αλλά σαφέστατο απόσπασμα (που περιέργως αποσιωπήθηκε από τα ελληνικά ΜΜΕ) από την πρόσφατη εμφάνισή της στο αμερικανικό Κογκρέσο, όπου εξευτέλισε με την απάντησή της, γερουσιαστή με θητεία τεσσάρων δεκαετιών:

Πρέπει να καταλάβετε ότι αυτό [η κλιματική κρίση] δεν είναι μια ευκαιρία για να δημιουργήσετε νέες ‘πράσινες’ θέσεις εργασίας, νέες επιχειρήσεις, ή ‘πράσινη’ οικονομική ανάπτυξη.

Και αυτή τη διάσταση του φαινομένου Γκρέτα την τονίζει άρθρο στο ‘κομμουνιστικό’ Forbes. Πάντως σίγουρα μετά από αυτό, ακόμη και χωρίς μπλουζάκι ΑΝΤΙΦΑ, δύσκολα μπορείς να πεις την Γκρέτα ‘απολιτίκ’.

*Ευχαριστώ τον Πάνο Σκλια, διδάκτορα Αστροφυσικής, για την επιστημονική του συνδρομή σε σχέση με τα στοιχεία που παρατίθενται σε αυτό το άρθρο.