Είναι άγνωστο πόσοι θα πήγαιναν στο περίπτερο την 21η Απριλίου 1967 για να προμηθευτούν το περιοδικό «Εικόνες». Όσοι πάντως αποφάσισαν να το κάνουν, δεν το βρήκαν ποτέ.

Ήταν η ημέρα που οι Αθηναίοι ξύπνησαν από τους ήχους των τανκς, με τις ερπύστριες να ταρακουνούν την αττική γη και τους συνταγματάρχες, προεξάρχοντος του Γιώργου Παπαδόπουλου, να έχουν αναλάβει με τα όπλα την εξουσία.

Η Ελλάδα έμπαινε στον «γύψο» που θα διαρκούσε σχεδόν 7 χρόνια και θα ολοκληρωνόταν με την τραγωδία της Κύπρου, πριν οι χουντικοί υποχρεωθούν από τις συνθήκες να θέσουν τέλος στην συνταγματική εκτροπή και η χώρα ανασάνει ξανά.

Οπως αναφέρει το men’s house η Ελένη Βλάχου, η ιστορική εκδότρια της Καθημερινής, της Μεσημβρινής αλλά και άλλων εντύπων είχε μια ξεκάθαρη στάση απέναντι στο νέο χουντικό καθεστώς και την οδήγησε στο να πάρει μια ιστορική θέση εκείνη την κρίσιμη μέρα.

Τότε, ακριβώς την 21η Απριλίου 1967, επρόκειτο να κυκλοφορήσει το περιοδικό «Εικόνες». Θα ήταν το νούμερο 600 για το εβδομαδιαίο τεύχος..

Ωστόσο, με προσωπική δική της παρέμβαση, το συγκεκριμένο δεν θα φτάσει ποτέ μέχρι τα περίπτερα.

Ομοίως, δεν κυκλοφορούν ούτε τα φύλλα της Καθημερινής και της Μεσημβρινής, βοηθώντας τις δύο ιστορικές εφημερίδες να μη λερώσουν την ιστορία τους με πρωτοσέλιδα και πηχυαίους τίτλους του στυλ «Ο Στρατός απεσόβησεν αιματοκύλισμα», όπως –για παράδειγμα- συνέβη με τα Νέα.

Η Ελένη Βλάχου ξεκαθαρίζει στους συνεργάτες της πως το περιοδικό αποσύρεται. Επιπλέον ζητεί να ανακληθούν όλα τα τεύχη που είχαν τυπωθεί και τα στέλνει για πολτοποίηση.

Μόνο οι τυπογράφοι, οι αρχισυντάκτες και η ίδια καταφέρνουν να ξεφυλλίσουν το περιοδικό-φάντασμα, το οποίο στην κυριολεξία εξαφανίζεται από το πρόσωπο της Γης, σε μια κίνηση με την οποία η εκδότρια δίνει το στίγμα της αντίστασης και της άρνησης συνεργασίας ή νομιμοποίησης του χουντικού καθεστώτος.

Ελάχιστα από αυτά τα τεύχη διασώζονται. Άγνωστο πώς.

Όπως αποδεικνύεται, το θρυλικό τεύχος νούμερο 600 των Εικόνων, απεικονίζει την πριγκίπισσα (σήμερα βασίλισσα) Μαργαρίτα Β’ της Δανίας μαζί με τον σύζυγό της, κόμη Ενρύ ντε Λαμπόρ ντε Μονπεζά σε βόλτα τους στην Ακρόπολη. Μια τρυφερή, απλή στιγμή του «γαλαζοαίματου» ζεύγους, την οποία ελάχιστοι είδαν.

Και θα μπορούσαν να την είχαν αντικρίσει πάρα πολλοί, αν αναλογιστεί κανείς πως εκείνες τις μέρες το τιράζ του περιοδικού μετριόταν σε δεκάδες χιλιάδες φύλλα, με τις πωλήσεις να φτάνουν σε μεγάλα νούμερα τα οποία συχνά ξεπερνούσαν ακόμη και τις 60.000!

Με αυτόν τον τρόπο, με αυτή την πράξη αντίστασης, ολοκληρώθηκε και η παρουσία του θρυλικού περιοδικού, το οποίο ξεκίνησε την πορεία του στις 31 Οκτωβρίου 1955 και την ολοκλήρωσε στις 14 Απριλίου 1967 και τον αριθμό 599, σταματώντας την μέρα που στην Ελλάδα «πάγωσε» ο χρόνος.

Λίγους μήνες αργότερα περνά στην ιδιοκτησία των εκδόσεων «Πάπυρος Πρες» (που εξέδιδε τότε το Τηλέραμα και τα Επίκαιρα) που το βγάζει ξανά στις 8 Μαρτίου 1968, με το νούμερο 601, χωρίς κανείς –τότε- να γνωρίζει τους λόγους που δεν υπήρξε ποτέ το τεύχος 600.

Πάντως, εκείνη η δεύτερη απόπειρα δεν μακροημέρευσε καθώς στις αρχές Αυγούστου του ίδιου έτους έρχεται το τέλος των Εικόνων, με την μορφή της αυτοτελούς έκδοσης. Ήταν το νούμερο 622, που κυκλοφόρησε με πρωτοσέλιδο «Πράγα: Συνομιλίες υπό την απειλή παρεμβάσεως.

Θα τολμήσει η Ρωσία»; Ένα ερώτημα που τελικά απαντήθηκε από την ίδια την ιστορία, αλλά οι «Εικόνες» δεν ήταν πια εκεί για να την αποτυπώσουν…

Πολλά χρόνια αργότερα ο τίτλο θα μεταβιβαστεί στον Πήγασο και στον Γιώργο Μπόμπολα ο οποίος είχε κυκλοφορήσει το περιοδικό, στην αρχή αυτοτελώς, και αργότερα ως ένθετο στο Έθνος.