Σάββατο βράδυ και οι προτάσεις μας δελεαστικές: Ελληνικό σινεμά απαιτήσεων (Ο διαχειριστής), μια θεατρική παράσταση με σύγχρονους προβληματισμούς (Το παιχνίδι της μοναξιάς) και μια συναυλία (Βαλτράουντ Μάγερ) που δεν πρέπει να χάσετε.

Σάββατο βράδυ και οι προτάσεις μας δελεαστικές: Ελληνικό σινεμά απαιτήσεων (Ο διαχειριστής), μια θεατρική παράσταση με σύγχρονους προβληματισμούς (Το παιχνίδι της μοναξιάς) και μια συναυλία (Βαλτράουντ Μάγερ) που δεν πρέπει να χάσετε.

ΘΕΑΤΡΟ

Παιχνίδι αυτογνωσίας

Όσο υπάρχει η μοναξιά στη ζωή των ανθρώπων θα συνεχίζει να παίζει το παιχνίδι της μαζί τους. Ένα παιχνίδι διαχρονικό, με αβέβαιη κάθε φορά κατάληξη, υποστηρίζει ο Ουίλιαμ Γκίμπσον, ο συγγραφέας του έργου το «Παιχνίδι της μοναξιάς», που παρουσιάζει ο Δάνης Κατρανίδης, στο Θέατρο Ζίνα. Πρωταγωνιστές σε αυτό το «παιχνίδι», ο Τζέρι και η Γκίτελ, δυο μοναχικά άτομα σε μια μεγαλούπολη, τα οποία ζουν μια ερωτική σχέση, μια σχέση που κυρίως υπαγορεύει ο φόβος της μοναξιάς, μέσα στα μικρά διαμερίσματα της απρόσωπης μεγαλούπολης. Στόχος τους είναι να ανακαλύψουν ο ένας στο βλέμμα του άλλου πως δεν είναι μόνοι. Θα το καταφέρουν; Τι τους φέρνει κοντά; Ο έρωτας ή οι ταυτόσημες ανάγκες τους; Κι αν οι ανάγκες διαφοροποιηθούν; Θα συνεχίσουν να είναι μαζί; Μήπως το παιχνίδι της μοναξιάς είναι ταυτόχρονα και ένα παιχνίδι αυτογνωσίας; Η δράση μας μεταφέρει στη Νέα Υόρκη, εκεί όπου εντελώς τυχαία –και μοιραία– συναντιούνται δύο άνθρωποι από δύο διαφορετικούς κόσμους και με διαφορετικά επαγγέλματα. Ένας καθηγητής πανεπιστημίου γνωρίζεται μια νεότερή του άνεργη χορεύτρια. Εκείνος έχει βρεθεί στην πόλη μετά το χωρισμό με τη γυναίκα του. Προσπαθώντας να ξεκολλήσει από τη σχέση του παρελθόντος και να κάνει μια νέα αρχή ξεκινάει από το μηδέν. Δεν έχει κανένα γνωστό ή φίλο. Εκείνη προέρχεται από έναν αποτυχημένο δεσμό. Μέσα από αυτή τη γνωριμία αρχίζει μια προσπάθεια να αποδείξει ο ένας στον άλλο, και κατ’ επέκταση στον εαυτό τους, ότι είναι ικανοί να φτιάξουν μια καινούργια σχέση. Ο Δάνης Κατρανίδης χαρακτηρίζει το έργο απίστευτα επίκαιρο, «γιατί αφορά άμεσα τις ανθρώπινες ερωτικές σχέσεις. Δεν μπορεί να τις χαρακτηρίσει κανείς σχέσεις μέσης ηλικίας. Υπάρχουν εικόνες, στιγμές μέσα στο κείμενο διαχρονικές, το πώς συναντιέται το ζευγάρι, τι είναι αυτό που το ενώνει και τι το χωρίζει. Μέσα σε αυτή τη σχέση έρχονται και μπαίνουν πρόσωπα, δεσμοί του παρελθόντος που έχουν αφήσει ανοιχτούς λογαριασμούς, εμπειρίες, ανοιχτές πληγές. Δεν ξέρουνε πώς είναι μαζί και πώς δεν είναι. Τώρα το μαθαίνουν. Άλλωστε σε καμία σχέση τα πράγματα δεν είναι σταθερά. Πάντοτε υπάρχει εναλλαγή καταστάσεων». Ο τίτλος του έργου δηλώνει μοναχικές πορείες. Κι όμως, εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα ζευγάρι. Μήπως αναφερόμαστε σε δύο μοναξιές που θέλουν να γίνουν μία; Ή μήπως βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια συναισθηματική κατάσταση στην οποία οι ήρωες, πλασματικά, νομίζουν ότι την έχουν ξεπεράσει; «Το “Παιχνίδι της μοναξιάς” είναι ένα παιχνίδι διαχρονικό και με αβέβαιη κατάληξη. Το ποιος κερδίζει και ποιος χάνει εξαρτάται από το πώς εκτιμάει κανείς τα πράγματα. Και πολλές φορές αυτός που κέρδισε δεν είναι πάντα ο νικητής. Έτσι κι αλλιώς, η ζωή μας μοιάζει σαν ο έρωτας να είναι τιμωρία, επειδή δεν μπορούμε να μείνουμε μόνοι μας. Αυτό διαπραγματεύεται το έργο. Και γι’ αυτό με γοητεύει, συν τοις άλλοις. Γιατί απευθύνεται στη συναισθηματική νοημοσύνη του θεατή». Το έργο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1958 στο Μπρόντγουεϊ, με πρωταγωνιστές τους Χένρι Φόντα και Αν Μπάνκροφτ. Απέσπασε εξαιρετικές κριτικές και είχε τέτοια επιτυχία που έγινε κινηματογραφική ταινία, με πρωταγωνιστές τον Ρόμπερτ Μίτσαμ και τη Σίρλεϊ ΜακΛέιν. Στην Ελλάδα το πρωτόπαιξαν η Έλλη Λαμπέτη και ο Δημήτρης Χορν. * «Το παιχνίδι της μοναξιάς» του Ουίλιαμ Γκίμπσον. Απόδοση – σκηνοθεσία: Δάνης Κατρανίδης. Σκηνικά – κοστούμια: Γιώργος Πάτσας. Μουσική επιμέλεια: Γιώργος Νανούρης. Πρωταγωνιστούν: Δάνης Κατρανίδης, Χρύσα Παπά. Θέατρο Ζίνα. Από 25 Φεβρουαρίου και για 30 παραστάσεις.

ΣΙΝΕΜΑ

«Ο διαχειριστής»

Παρόμοιες θεματικές με τη «Χρυσόκσονη» της Μαργαρίτας Μαντά αλλά με διαφορετικό τρόπο αγγίζει και η καινούργια ταινία του Περικλή Χούρσογλου «Ο διαχειριστής». Ο ίδιος, η γυναίκα του (και στην αληθινή ζωή) Βαγγελιώ Ανδρεαδάκη και τα δυο παιδιά τους συνθέτουν μια τυπική αθηναϊκή οικογένεια που μοιάζει να μένει ενωμένη κυρίως από τη δύναμη της αδράνειας. Όταν ο ήρωας θα αναλάβει να ξελασπώσει τη μητέρα του από τα μπλεξίματα που έχει η ίδια δημιουργήσει, αναλαμβάνοντας τη διαχείριση στην πολυκατοικία που κατοικεί, θα βρεθεί αντιμέτωπος με μια σειρά από προβλήματα που θα μπορούσαν να οριστούν με τον καλύτερο τρόπο ως «κρίση της μέσης ηλικίας». Η ζωή στην Αθήνα, που μπορεί να είναι μαζί απάνθρωπη κι όμορφη, οι σχέσεις με τους ανθρώπους γύρω σου, την ίδια σου την οικογένεια, το παρελθόν και το σήμερα σε μια πόλη που ξεχνά πολύ γρήγορα, είναι μερικά από τα θέματα που αγγίζει με αληθοφάνεια το φιλμ. Ο ρεαλισμός και η απλότητά του είναι συχνά αξιοθαύμαστα, έστω κι αν επιμέρους στοιχεία της πλοκής (όπως η ερωτική σχέση του ήρωα με μια νεαρή) δείχνουν βεβιασμένα κι αμήχανα. * Σκηνοθεσία: Περικλής Χούρσογλου. Πρωταγωνιστούν: Περικλής Χούρσογλου, Βαγγελιώ Ανδρεαδάκη, Ευσταθία Τσαπαρέλη, Κώστας Βουτσάς, Κατερίνα Γιουλάκη. Χώρα: Ελλάδα. Διάρκεια: 92΄

ΣΥΝΑΥΛΙΑ

Η διάσημη μεσόφωνος Βαλτράουντ Μάγερ στην Αθήνα

Παρ’ όλο που η βραβευμένη με Γκράμι γερμανίδα μεσόφωνος Βαλτράουντ Μάγερ είναι γνωστή κυρίως για τις ερμηνείες της σε βαγκνερικούς ρόλους –μετράει άλλωστε πολλές εμφανίσεις στο Μπαϊρόιτ, τον «ναό» του συνθέτη– στην Αθήνα μας συστήνεται για πρώτη φορά με ένα έργο του Έκτορ Μπερλιόζ, τον «Θάνατο της Κλεοπάτρας», μια ιστορία πολύ εκφραστική, σχεδόν αρχαιοελληνικά τραγική, έμπλεη σε συναίσθημα, που περιγράφει τις τελευταίες στιγμές τής αιγύπτιας βασίλισσας. Το Σάββατο 27 Φεβρουαρίου η διάσημη σοπράνο θα βρίσκεται λοιπόν στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, για μία συναυλία-αφιέρωμα στη μνήμη του Χρήστου Λαμπράκη, συνοδευόμενη από την Ορχήστρα του Παρισιού, υπό τη διεύθυνση του Κρίστοφ Έσενμπαχ. Την ίδια βραδιά, ο διάσημος αρχιμουσικός και οι 119 μόνιμοι μουσικοί του συμφωνικού συνόλου της γαλλικής πρωτεύουσας θα παρουσιάσουν, στο δεύτερο μέρος, την περίφημη Συμφωνία αρ. 1 σε ρε μείζονα, έργο 93 «Τιτάν» του Γκούσταβ Μάλερ, ενώ την προηγούμενη μέρα (26/2), στην ίδια αίθουσα, θα ερμηνεύσουν με σολίστ τον κλαρινετίστα Φιλίπ Μπερό έργα Μπετόβεν και Μότσαρτ. Η Μάγερ, που έκανε το ντεμπούτο της το 1976 στην Όπερα του Βίρτσμπουργκ σαν Λόλα στην «Καβαλερία Ρουστικάνα» και που δηλώνει πως κινητήριος δύναμη για εκείνη είναι η πρόκληση («όσο πιο πολύπλοκος είναι ένας ρόλος τόσο πιο εύκολο μου είναι να τον προσεγγίσω»), έρχεται με ένα εξαιρετικά απαιτητικό κομμάτι, για το οποίο θα επιστρατεύσει την πειστική σκηνική της παρουσία, το ωραίο μέταλλο της φωνής της, αλλά και την άψογη τεχνική που διαθέτει. Μια τεχνική που, σύμφωνα με όσα έχει πει η ίδια σε παλιότερη συνέντευξή της, ποτέ δεν αγγίζει την τελειότητα και η οποία δεν αποτελεί το μόνο ζητούμενο στην πορεία και τη ζωή της. «Οφείλω συνεχώς να βελτιώνομαι, αλλά δεν κάνω αυτό το επάγγελμα μόνο για να τραγουδώ σωστά. Αν ο σκοπός μου ήταν απλά να μην ξεφεύγω από το ρυθμό, θα τα παρατούσα αύριο. Η μουσική καθρεφτίζει τη φιλοσοφία μου, αλλά δεν ταυτίζεται με τη ζωή μου. Όταν τραγουδάω προσπαθώ να ανακαλύπτω τον εαυτό μου, τους λόγους της ύπαρξής μου. Δεν ξέρω αν κάποτε θα τα καταφέρω, αλλά τουλάχιστον αξίζει να προσπαθήσω, αξίζει το ταξίδι». * Για τη διευκόλυνση των θεατών θα υπάρχουν ελληνικοί υπέρτιτλοι. Σάββατο 27 Φεβρουαρίου, στις 8.30 μ.μ., Αίθουσα «Χρήστος Λαμπράκης» (Αίθουσα Φίλων της Μουσικής).