Ανανέωση της προγραμματικής πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ προς τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης για κοινό μέτωπο κατά της Ν.Δ. μετά το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ προαναγγέλλει ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Χαρίτσης, μέσω του «Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής». 

Ο πρώην υπουργός και νυν βουλευτής Μεσσηνίας χρεώνει στην κυβέρνηση τα σενάρια περί πρόωρων εκλογών, δηλώνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν τις φοβάται και ανησυχεί «γιατί η κατάσταση στη χώρα διαρκώς χειροτερεύει».

Κύριε εκπρόσωπε, βλέπετε όντως πρόωρες εκλογές μέσα στο 2020 ή μιλάτε για αυτές συνεχώς για να τις «κάψετε»;

Από την επομένη των εκλογών, η κυβέρνηση Μητσοτάκη διοχετεύει πληροφορίες και σενάρια περί πρόωρων εκλογών, συνδέοντάς τες με το ζήτημα της απλής αναλογικής. Σας θυμίζω ότι λίγες μέρες πριν από την ψήφιση του νέου εκλογικού νόμου, πλήθυναν τα δημοσιεύματα περί «βιασύνης» του πρωθυπουργού για ορισμό εκλογών. Αρα, στην ερώτηση αυτή θα πρέπει να απαντήσει, στα σοβαρά όμως κάποια στιγμή, η κυβέρνηση. Εκτιμώ ότι όλη αυτή η φιλολογία σχετίζεται με την αμηχανία του πρωθυπουργού και την προσπάθειά του να αποπροσανατολίσει από το κύριο: Τη διάψευση των προεκλογικών υποσχέσεων της Ν.Δ., που οδηγεί σε απογοήτευση όσους πολίτες την επέλεξαν στις πρόσφατες εκλογές. Οπότε, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει να φοβάται τίποτα. Ανησυχούμε όμως γιατί η κατάσταση στη χώρα διαρκώς χειροτερεύει και τα προβλήματα εντείνονται.

Υπάρχουν πραγματικές δυνατότητες συγκρότησης κυβέρνησης συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ, Κινήματος Αλλαγής, ΚΚΕ και ΜέΡΑ25; 

Η απλή αναλογική είναι το σύστημα που εγγυάται την ισοτιμία της ψήφου και την αποτύπωση των εκλογικών συσχετισμών σε κοινοβουλευτικό επίπεδο. Μας θέτει μπροστά στη μεγάλη πρόκληση της διαμόρφωσης προγραμματικών συγκλίσεων πάνω σε συγκεκριμένες θέσεις. Συνεπώς, δεν είναι πρόβλημα, όπως την παρουσιάζουν οι οπαδοί της παλινόρθωσης του παλιού πολιτικού συστήματος, αλλά ο δρόμος προς τα εμπρός. Αλλιώς, επιστρέφουμε στο μονοκομματικό κράτος-φέουδο. Αυτό είναι το πραγματικό δίλημμα. Το ευρωπαϊκό παράδειγμα μας δίνει θετική απάντηση στη δυνατότητα συνεργασίας ριζοσπαστικών και προοδευτικών δυνάμεων. Υπενθυμίζω την περίπτωση της Ισπανίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει καταθέσει, και θα ανανεώσει στο συνέδριό του, την προγραμματική του πρόταση για κοινό μέτωπο ενάντια στην άνοδο της Ακροδεξιάς και στην επικράτηση του νεοφιλελευθερισμού. Για προοδευτικές συνθέσεις, ριζικές τομές και ένα αναπτυξιακό μοντέλο με κανόνες για όλους και δίκαιη κατανομή του πλούτου.

Το εσωκομματικό δημοψήφισμα στις 5 και τις 6 Απριλίου θα είναι για το νέο όνομα; 

Ολα τα θέματα που αφορούν το κόμμα μας θα τα δούμε, συλλογικά και δημόσια, στην πορεία προς το συνέδριο. Ωστόσο, ο Αλέξης Τσίπρας έχει μιλήσει δεκάδες φορές με σαφήνεια για τον ισχυρό συμβολισμό του ΣΥΡΙΖΑ. Μια κοινωνική ταυτότητα που διαμορφώθηκε στα χρόνια της κρίσης, από τη συλλογική προσπάθεια του λαού μας για την επιτυχή έξοδο από τα Μνημόνια.

Είναι η προσέγγιση του μεσαίου χώρου, η μάχη του Κέντρου με τη Ν.Δ. μονόδρομος για την επιστροφή του κόμματός σας στην εξουσία; 

Η εξουσία δεν είναι αυτοσκοπός για εμάς. Σκοπός μας είναι η προώθηση των ριζοσπαστικών τομών και θεσμικών μεταρρυθμίσεων που έχει ανάγκη η ελληνική κοινωνία. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα σχετικά με τον μεσαίο χώρο. Θέλουμε κανόνες στη σχέση εργοδοτών και εργαζομένων; Εμείς λέμε εμφατικά «ναι» και γι’ αυτό από το 2015 έως το 2019 πετύχαμε τη μείωση της αόρατης και υποδηλωμένης εργασίας. Τώρα η κυβέρνηση σβήνει τα πρόστιμα των τραπεζών που δεν δήλωναν τις υπερωρίες των εργαζομένων τους, καταστρατηγώντας τα δικαιώματά τους. Ο μεσαίος χώρος δεν είναι μια εγκεφαλική σύλληψη: Είναι εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, νέοι, αυτοαπασχολούμενοι και επαγγελματίες. Η προάσπιση των συμφερόντων τους είναι ο δικός μας μονόδρομος.

Περιγράφετε μία «μαύρη» πραγματικότητα σε όλους τους τομείς. Οι μετρήσεις της κοινής γνώμης όμως δεν συμφωνούν μαζί σας.

Το 2019 έκλεισε με ανησυχητικά σημάδια σε μια σειρά από τομείς. Για παράδειγμα, είχαμε αύξηση των απολύσεων -ρεκόρ 18ετίας τον Οκτώβριο!-, πτώση της βιομηχανικής παραγωγής και χαμηλό 20ετίας στην εκτέλεση του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων. Η θετική δυναμική της ελληνικής οικονομίας που πέτυχε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ήδη εξαντλείται. Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση έχει δημιουργήσει χάος στο προσφυγικό, παρακολουθεί ως θεατής τα πολύ σοβαρά εθνικά θέματα και εξυπηρετεί συγκεκριμένα ολιγαρχικά συμφέροντα με φωτογραφικές διατάξεις, στοχεύοντας στο βραχύ πολιτικό όφελος.

Πώς εννοείτε την ανάγκη συγκρότησης ενιαίου μετώπου στα εθνικά θέματα, όταν συντηρείτε τόσο υψηλούς τόνους και χρησιμοποιείτε τόσο ακραίους χαρακτηρισμούς; 

Αν θεωρείτε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ χρησιμοποιεί ακραίους χαρακτηρισμούς όταν επισημαίνουμε τα ατοπήματα της κυβέρνησης, τότε φαντάζομαι τι θα λέγατε για τις τοποθετήσεις περί «προδοτών» από βουλευτές της Ν.Δ. για τη συμφωνία των Πρεσπών. Αλλά εμείς δεν είμαστε Ν.Δ. και δεν την ακολουθούμε στον κατήφορό της. O ΣΥΡΙΖΑ συναίνεσε στην εκλογή της Προέδρου της Δημοκρατίας, στην ψήφο των εκτός επικρατείας εκλογέων και στον προϋπολογισμό για τις αμυντικές δαπάνες. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα σιωπούμε όταν βλέπουμε σοβαρά λάθη σε κρίσιμα θέματα, όπως οι κυβερνητικές παλινωδίες για τα μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης, η επιδοκιμασία της δολοφονίας Σουλεϊμανί και η αδυναμία διασφάλισης της συμμετοχής της Ελλάδας στη Διάσκεψη του Βερολίνου.

Τα περί «αχρείαστου» Μνημονίου δεν είναι παρά έλλειψη στοιχειώδους σοβαρότητας

Ο κ. Τσίπρας είπε στον ΑΝΤ1 ότι αν δεν ήταν ο Γιάνης Βαρουφάκης τον Φεβρουάριο του 2015 θα υπήρχε συμφωνία κυβέρνησης – θεσμών. Χρεώνετε στον αρχηγό του ΜέΡΑ25 το αχρείαστο, κατά πολλούς, τρίτο Μνημόνιο; 

Ο Αλ. Τσίπρας, παρόλο που αναγνωρίζει ότι από ένα σημείο και μετά η συμβολή του κ. Βαρουφάκη δεν ήταν εποικοδομητική, ποτέ δεν του καταλόγισε την αποκλειστική ευθύνη για τη μη συμφωνία. Στην ίδια συνέντευξη, άλλωστε, λέει επί λέξει: «Είναι αληθές αυτό που έχει πει ο Τσακαλώτος ότι “και ο Ιησούς Χριστός να ήταν στη θέση του, με τον Σόιμπλε απέναντι, ο οποίος είχε αυτόν τον σχεδιασμό, θα ήταν δύσκολα τα πράγματα’’». Αλλά ας πάμε στην ουσία, σε αυτό που πραγματικά αφορά την ελληνική κοινωνία. Ας θυμηθούμε ότι στα τέλη του 2014 σε όλους τους κρίσιμους τομείς η κατάσταση ήταν εκτός ελέγχου και η προοπτική κατάρρευσης της ελληνικής οικονομίας ήταν άμεση, με τα ταμειακά διαθέσιμα να αρκούν μόλις για τρεις εβδομάδες. Με δεδομένα τα αδιέξοδα αυτά και την πλήρη αποτυχία των δύο πρώτων Μνημονίων, θέσαμε στην κρίση του ελληνικού λαού και λάβαμε εντολή για μια εναλλακτική αντιμετώπιση της κρίσης με ελάφρυνση χρέους και έμφαση στην ανάπτυξη έναντι της λιτότητας. Δυστυχώς, η εναλλακτική αυτή πρόταση απορρίφθηκε από τους συντηρητικούς κύκλους των εταίρων μας. Ετσι, οδηγηθήκαμε στον επώδυνο συμβιβασμό, τον οποίο επίσης θέσαμε στην κρίση του ελληνικού λαού. Τελικά, πετύχαμε την έξοδο της χώρας από τα Μνημόνια και είμαστε περήφανοι γι’ αυτό. Συνεπώς, τα περί «αχρείαστου» Μνημονίου δεν είναι παρά έλλειψη στοιχειώδους σοβαρότητας.