Με ένα πολυσέλιδο μυθιστόρημα επανέρχεται η συγγραφέας στις εμμονές της, που τις συνθέτουν η Ιστορία, τα κοινωνικά κινήματα, οι συμβολισμοί κι ένας αθεράπευτος ρομαντισμός που θαρρείς υποδόρια ποθεί να εμβολίσει τη σκληρή πραγμα­τικότητα…

Ελένη Πριοβόλου

Εκδόσεις: Καστανιώτη

Σελ.: 669

 

Με ένα πολυσέλιδο μυθιστόρημα επανέρχεται η συγγραφέας στις εμμονές της, που τις συνθέτουν η Ιστορία, τα κοινωνικά κινήματα, οι συμβολισμοί κι ένας αθεράπευτος ρομαντισμός που θαρρείς υποδόρια ποθεί να εμβολίσει τη σκληρή πραγμα­τικότητα, αυτήν που δεν μπόρεσαν να αλλάξουν οι επαναστατικές επαγγελίες και πρακτικές για μια καλύτερη ζωή, αυτές που μετέτρεψαν τις ευγενικό­τερες ιδέες σ’ έναν καθεστωτικό εφιάλτη. Ωστόσο, η Πριοβόλου, ως καλή μυθιστοριογράφος, δεν ακούει τους κρυφούς της πόθους, αλλά ακολουθεί κατά πόδας όλες εκείνες τις διαψεύσεις των πόθων, τις διαστρεβλώσεις, τις κακοποιήσεις, τα λάθη και βεβαίως τις μεγάλες παρεξηγήσεις που παρασύρ­θηκαν από ποταμούς θυσιασμένου αίματος και άπειρων προσωπικών μαρτυρίων. Παρακολουθώ­ντας ήδη από το πρώτο της μυθιστόρημα την ιστο­ρία και την εξέλιξη των πρωτοπόρων ιδεών στη χώρα μας, η συγγραφέας στήνει την πιστή ανάπλα­ση της εποχής και των γεγονότων της, μέσα στην όποια βολεύει τον δικό της προσωπικό κόσμο· τους αγαπημένους της ήρωες και τις ευγενικές τους ιδέες. Έτσι, η Ροδή Σιμωνέτη, μια νεαρή άριστη μαθήτρια, κόρη πολιτικού εξόριστου, μπαίνει στα βάσανα της ζωής με αφορμή τη φωτογραφία ενός νεκρού παλικαριού. Η Σιμωνέτη συνδέεται με έναν νεκρό, έναν ιδανικό νεκρό, που η αναψηλάφηση της ζωής του περνά την ιστορία – και τη Ροδή… – από χίλια μύρια κύματα. Η διήγηση ξεκινά από τη μετεμφυλιακή περίοδο του ’50, αλλά αναφέρεται και σε ολόκληρο το φάσμα των δεκαετιών από το ’20 ώς και το ’40. Εξιδανικευμένες πτυχές ζωής συγκρούονται με την αγριότητα του πραγματικού κόσμου, ενός κόσμου σκληρού για να τιθασευτεί από στίχους και οραματισμούς, αλλά πάντα ανοι­χτού στα όνειρα και τις διαψεύσεις τους – για αυτό τελικά και ανεπανόρθωτα συναρπαστικού! 

Ξενοφών Μπρουντζάκης