Γράφει ο Νίκος Σπ. Ζέρβας, Πολιτικός Επιστήμονας Πανεπιστημίου Αθηνών.

Στις προσεχείς μέρες αναμένονται να τεθούν -αν δεν έχουν ήδη τεθεί- στη δημοσιότητα τα προτεινόμενα απ’ την ελληνική κυβέρνηση μέτρα των 11,5 δις. ευρώ, τα οποία θα διασφαλίσουν τη δόση που πρόκειται να λάβει η χώρα μας τον επόμενο μήνα (ύψους περίπου 31 δις. ευρώ).

Γράφει ο Νίκος Σπ. Ζέρβας, Πολιτικός Επιστήμονας Πανεπιστημίου Αθηνών.

Στις προσεχείς μέρες αναμένονται να τεθούν -αν δεν έχουν ήδη τεθεί- στη δημοσιότητα τα προτεινόμενα απ’ την ελληνική κυβέρνηση μέτρα των 11,5 δις. ευρώ, τα οποία θα διασφαλίσουν τη δόση που πρόκειται να λάβει η χώρα μας τον επόμενο μήνα (ύψους περίπου 31 δις. ευρώ). Έχοντας όλοι μας στραμμένη την προσοχή στα συγκεκριμένα μέτρα ευελπιστούμε να επικρατήσει για πρώτη φορά τη τελευταία μνημονιακή διετία η λογική και επ’ ουδενί η παράνοια. Τούτο διότι η πρώτη δύναται να μας εξασφαλίσει μια σανίδα σωτηρίας απ’ τον κυκεώνα, στον οποίο έχουμε βρεθεί, ειδάλλως είναι μαθηματικά βέβαιο πως θα οδηγηθούμε στην ολική καταστροφή. Μόλα ταύτα, όσα μέχρι στιγμής έχουν έρθει στο φως απ’ το οικονομικό επιτελείο της Ελλάδας, σε καμία περίπτωση δεν καλύπτουν τις φιλοδοξίες μας. Σίγουρα το πακέτο των μέτρων περιέχει θετικές μεταρρυθμίσεις που θα έπρεπε να είχαν πραγματοποιηθεί εδώ και χρόνια. Είναι θετικό το γεγονός ότι επιτέλους βαίνουμε στην αποκρατικοποίηση ελλειμματικών επιχειρήσεων και οργανισμών, η λειτουργία των οποίων διαχρονικά αποτελούσε ένα μεγάλο βάρος για τον κρατικό προϋπολογισμό. Εννοείται επίσης, ότι στηρίζουμε την εφαρμογή ενιαίων μισθολογίων σε αμαρτωλές ΔΕΚΟ. Οι τουλάχιστον τριπλάσιες(!) απολαβές των εργαζομένων τους ήταν το τίμημα των ανήθικων πελατειακών σχέσεων μεταξύ γενειοφόρων εργατοπατέρων με τους πολιτικούς τους (πράσινους στην πλειοψηφία) φορείς, στραγγίζοντας στην κυριολεξία τα κρατικά ταμεία. Γι’ αυτόν τον λόγο και πρέπει, έστω την ύστατη στιγμή να τεθεί ένα τέλος! Απ’ την άλλη όμως οι προτεινόμενες -αν όχι επιβαλλόμενες απ’ τους δανειστές μας- πολιτικές και οι παράλογες απαιτήσεις τους, εάν τεθούν σε ισχύ θα διαιωνίσουν την τραγική κατάσταση, στην οποία βρίσκεται η ελληνική κοινωνία. Οι περαιτέρω μειώσεις μισθών και συντάξεων για τα μικρομεσαία κοινωνικά στρώματα, συνδυασμένες με τον υψηλό για το 2011 φόρο εισοδήματος, τον αντίστοιχο στα καύσιμα, στα είδη πρώτης ανάγκης κ.λ.π., θα οδηγήσουν την οικονομία μας στον πάτο της ύφεσης. Μιας ύφεσης που συντηρείται απ’ τη διατήρηση του ΦΠΑ στο ανώτατο επίπεδο (23%) και η οποία προκαλεί καθημερινά την απώλεια χιλιάδων θέσεων εργασίας. Το παράδοξο της υπόθεσης, βέβαια, έγκειται στο ότι εναλλακτικές επιλογές σαφώς και θα μπορούσαν άμεσα να υπάρξουν. Για παράδειγμα, για ένα ακόμα καλοκαίρι όλοι μας γινήκαμε μάρτυρες της αισχροκέρδειας και της φοροδιαφυγής (μη κόβωντας αποδείξεις) κουτοπόνηρων επιχειρηματιών του τουριστικού μας κλάδου. Για την αποφυγή των δραματικών αυτών περιστατικών θα μπορούσε είτε μ’ ένα προεδρικό διάταγμα, είτε με μια απλή κοινή υπουργική απόφαση να ενισχυθούν οι ελεγκτικοί μας μηχανισμοί (η επονομαζόμενη οικονομική αστυνομία) με χιλιάδες αργόσχολους κρατικοδίαιτους υπαλλήλους, μέσω αποσπάσεων, μετατάξεων κ.λ.π.. Αμολώντας τους στα ελληνικά νησιά και σ’ όλα τα κέντρα διαφθοράς, και τιμωρώντας με τον αρμόζοντα τρόπο (άμεση επιβολή και καταβολή προστίμων, κατασχέσεις) τα αρπακτικά, θα μπορούσες σαν κράτος και να γεμίσεις τα ταμεία σου, και να οικοδομήσεις μια υγιή πλέον σχέση με τον ελληνικό λαό, αποκαθιστώντας την κοινωνική δικαιοσύνη. Μια κοινωνική δικαιοσύνη που δυστυχώς εκλείπει! Παρά το γεγονός ότι το Σύνταγμά μας προβλέπει τόσο την ισότητα μεταξύ των Ελλήνων πολιτών, όσο και την αναλογική συμμετοχή στα δημόσια, οικονομικά-φορολογικά, βάρη, η πραγματικότητα μαρτυρά το ακριβώς αντίθετο. Η κοινωνία μας χωρίζεται σε ευνοημένους και χαμένους. Οι πρώτοι, τα κατά τόπους λαμόγια συνεχίζουν αφειδώς να λαμβάνουν ψεύτικα επιδόματα τυφλότητας, μαϊμού συντάξεις, να τσεπώνουν φακελάκια για την εκτέλεση των καθηκόντων τους και ούτω καθ’ εξής. Οι άλλοι αποτελούν τους μαλάκες της υπόθεσης καθώς ως νομοταγείς πολίτες αρνούνται πεισματικά να βάλουν χέρι στον κρατικό κορβανά. Και όλα τα παραπάνω συμβαίνουν διότι οι κυβερνώντες μας δεν μπορούν, έστω για μια φορά, να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, να τιμήσουν τα παντελόνια που φορούν και γράφοντας στα παλιά τους τα παπούτσια το περιβόητο πολιτικό κόστος να καταπολεμήσουν το τεράστιο κοινωνικό έγκλημα, που διενεργείται την τελευταία τριακονταετία. Αντί δηλαδή να προβούν σ’ ένα καθολικό, για κάθε Έλληνα πολίτη πόθεν έσχες, δημεύοντας ό,τι το αδικαιολόγητο και αφήνοντας ακόμη και να ψοφήσουν στη ψάθα τους επί δεκαετίας κλέφτες και εγκληματίες του κοινωνικού συνόλου, αυτοί στρουθοκαμηλίζουν και εθελοτυφλούν. Σε τι, δηλαδή, να βοηθήσει τα άδεια κρατικά ταμεία ο εγλεισμός στον Κορυδαλλό του Άκη και της πριγγιπέσσας του, εάν ο απατεώνας αυτός δεν καταβάλλει τα όσα έφαγε απ’ τα υποβρύχια που γέρνουν και τις off-shore; Ωστόσο, στην ίδια στράτα με τους κυβερνώντες μας κινούμεθα και εμείς οι ίδιοι. Αντί να καταγγέλουμε τη διαφθορά, την ανεχόμαστε και το χειρότερο την υιοθετούμε. Αντί να απορρίπτουμε την αισχροκέρδεια, τη συντηρούμε επιβραβεύοντας τους προαναφερθέντες κουτοπόνηρους συμπολίτες μας. Μέσω αυτής της επιβράβευσης άλλωστε, οι άθλιοι αυτοί προσπαθούν σε κάθε τουριστική περίοδο να μαδήσουν ξένους επισκέπτες, καταστρέφοντας τοιουτοτρόπως τον τελευταίο κερδοφόρο παραγωγικό τομέα της πατρίδος μας. Για όλα τα παραπάνω εκείνο που είναι αναγκαίο, αλλά και αναπόφευκτο για την επιβίωσή μας, είναι η επικράτηση της λογικής και της σύνεσης. Ας λογικευθούμε και ας αντικρίσουμε κατάματα τη σκληρή πραγματικότητα σε μια εποχή που η Ευρώπη τρίζει συθέμελα, προβαίνοντας στις απαραίτητες κινήσεις και απορρίπτοντας τον ουτοπικό κόσμο, στον οποίο κατά το παρελθόν ζούσαμε!

(Τα κείμενα των «Ρεπόρτερ στο δρόμο» δεν υφίστανται επεξεργασία και εκφράζουν τις απόψεις των συντακτών τους)