Δεκαοκτώ αφηγήσεις, όπως τις επινοεί η ίδια η ζωή και τις επιλέγει η επιμελήτρια του τόμου, συνθέτουν με τραγική απλότητα και ένταση μια μαρτυρία ζωής έξω από τις αγκυλώσεις των επίσημων εκδοχών. Μιλάμε για δεκαοκτώ μαρτυρίες γυναικών για τη ζωή στην Κύπρο πριν από την τραγωδία του 1974. Οι μαρτυρίες αυτές προέρχονται κυρίως από Ελληνοκύπριες και λιγότερο από Τουρκοκύπριες, λόγω αντικειμενικών δυσκολιών.

Επιμέλεια: Νίκη Μαραγκού

Εκδόσεις: Το Ροδακιό

Σελ.: 110

Δεκαοκτώ αφηγήσεις, όπως τις επινοεί η ίδια η ζωή και τις επιλέγει η επιμελήτρια του τόμου, συνθέτουν με τραγική απλότητα και ένταση μια μαρτυρία ζωής έξω από τις αγκυλώσεις των επίσημων εκδοχών. Μιλάμε για δεκαοκτώ μαρτυρίες γυναικών για τη ζωή στην Κύπρο πριν από την τραγωδία του 1974. Οι μαρτυρίες αυτές προέρχονται κυρίως από Ελληνοκύπριες και λιγότερο από Τουρκοκύπριες, λόγω αντικειμενικών δυσκολιών. Η γυναικεία ματιά στη ζωή έχει πάντα ξεχωριστό ενδιαφέρον, παρά το γεγονός ότι κινείται περίπου στο περιθώριο με την έννοια ότι δεν διαμορφώνει την επικρατούσα αντίληψη. Ωστόσο, παραμένει ουσιαστική διεκδικώντας το μεγαλύτερο μερίδιο της αλήθειας και της αντικειμενικότητας, μιας και οι γυναίκες υπομένουν την ιστορία προκειμένου να την αλλάξουν. Οι αφηγήτριες προέρχονται από διαφορετικές κοινωνικές ομάδες, έτσι ώστε η θεώρηση της ζωής να υπερβαίνει τις κοινωνικοπολιτικές διαφορές. Η βασική τους αγωνία έχει να κάνει με την ίδια την ύπαρξη, αυτήν που διαταράσσει ο πόλεμος, οι διαμάχες, οι ταραγμένες ιστορικές περίοδοι, οι διεκδικήσεις, οι διαφορές. Έτσι, μετά τη διχοτόμηση (πέρα από τις εθνικές διαστάσεις της και του απόλυτα δικαιολογημένου μίσους) έρχεται η ανθρώπινη πλευρά να αναδείξει αισθήματα συμβατά με τη φωτεινή εκδοχή της ανθρώπινης φύσης, τη συγκίνηση, την κατανόηση, την απαντοχή. Η συγγραφέας κρατά από αυτές τις γυναίκες αυτό που την ενδιαφέρει, που είναι η απρόσκοπτη συνέχεια της ζωής πάνω σε έναν τόπο μαρτυρικό, διχασμένο, με έντονη στην ιστορική του μνήμη την τραγωδία της εισβολής, μιας εισβολής που χρησιμοποιείται σαν σταθερά για την αρχή κάθε ανθρώπινης διήγησης που υπερβαίνει αυτή της Ιστορίας.

Ξενοφών Μπρουντζάκης