Αρχή , ξεκίνημα, σημείο εκκίνησης, όπως και να το ορίσει κανείς είναι από κει που αρχίζουν όλα! Η ζωή η κάθε μέρα μας τα ταξίδια μας!

Άλλωστε τι είναι η ζωή; Ένα μεγάλο ταξίδι! Με αρχή, μέση και τέλος. Σταματάς να ξεμουδιάσεις να θαυμάσεις το τοπίο που είναι γύρω σου ,να πιεις έναν καφέ σου στο παλιό παγκάκι στην άκρη του δρόμου να αδειάσεις λίγο το μυαλό σου και μετά συνεχίζεις…

Συνεχίζεις για τον επόμενο προορισμό (η λέξη κλειδί, ο προορισμός).Τι όμορφο που είναι να υπάρχει ο προορισμός! Όμως το πιο σημαντικό είναι το ταξίδι. Ένα ταξίδι γεμάτο χρώματα και στιγμές, εκεί που το αχόρταγο μάτι προσπαθεί να αποτυπώσει ότι πιο όμορφο μπορεί και να το μεταφέρει μέσω του εγκέφαλου στην καρδία… στην ψυχή να την ομορφύνει να την γαληνέψει. Αλήθεια τι όμορφο συναίσθημα η γαλήνη; Τι οξύμωρο. Αδειάζει ο νους γεμίζει η ψυχή που τόσο ανάγκη έχει να ταξιδέψει να απομακρυνθεί από την τοξικότητα της καθημερινότητας.

Άλλωστε πόσοι από μας δεν αποζητούν την απόδραση από τα δίχτυα της ρουτίνας; Αν οχι όλοι οι περισσότεροι.

Από τούτη λοιπόν εδώ την στήλη θα προσπαθήσουμε να σας ταξιδέψουμε στους προορισμούς της όμορφης Ελλάδας μας και όχι μόνο. Μια Ελλάδα ευλογημένη, ανεξάντλητη, γεμάτη θησαυρούς που περιμένει να ικανοποιήσει και τον πιο ανικανοποίητο ταξιδευτή.

Σήμερα λοιπόν ένας απίστευτος φθινοπωρινός προορισμός(και όχι μόνο) είναι η απόκοσμη, μαγική λίμνη της Κερκίνης.

Το όρος Κερκίνη ή Μπέλες είναι ένα μακρόστενο βουνό που σχηματίζει μια απότομη κορυφογραμμή κατά μήκος των συνόρων της Ελλάδας με τη Βουλγαρία και τη FYROM. Αυτή είναι η φυσική διαχωριστική γραμμή που ορίζει τα σύνορα μας. Το νότιο μέρος του βουνού ανήκει στη χώρα μας, το βορειοανατολικό στη Βουλγαρία και το βορειοδυτικό στα Σκόπια. Τα σύνορα των τριών χωρών συμπίπτουν στο Τριεθνές, σε υψόμετρο 1.883. Το βουνό με το όνομα Κερκίνη είναι γνωστό από την αρχαιότητα και κατά τον Θουκυδίδη ήταν ακατοίκητο. Η ονομασία Μπέλες έχει προέλευση σλαβική και σημαίνει λευκό. Το βουνό γενικά θεωρείται δύσβατο, διότι οι περισσότερες πλαγιές έχουν κλίσεις πολύ απότομες.

Η λίμνη της Κερκίνης δεν υπήρξε σαν φυσικό φαινόμενο αλλά δημιουργήθηκε από ανθρώπινο χέρι, χάρη στο φράγμα που υψώθηκε στον Στρυμόνα την δεκαετία του 1930 και συγκεκριμένα το 1932. Έκτοτε, πολλά έχουν αλλάξει στην περιοχή, εκτός από την φυσική ομορφιά, που οι ντόπιοι φροντίζουν να διατηρούν ανέπαφη. Κι αυτό είναι το μυστικό που βοήθησε την Κερκίνη να εξελιχθεί σε εναλλακτική όαση για επισκέπτες από όλη την Ελλάδα(αλλά και από άλλα μέρη του κόσμου), που είτε τους αρέσουν οι δραστηριότητες στη λίμνη, είτε το καλό παραδοσιακό φαγητό, είτε απλώς η απόλυτη, σχεδόν βουκολική ηρεμία.

Η λίμνη συγκαταλέγεται στους 10 υγρότοπους Διεθνούς Σημασίας της Ελλάδας και έχει ανακηρυχθεί Εθνικό Πάρκο. Γεωγραφικά είναι «διπρόσωπη» : Στο βορειοδυτικό κομμάτι της βρίσκονται τα χωριουδάκια της και η ανεπτυγμένη της πλευρά, και στο ανατολικό, εκεί όπου βρίσκει καταφύγιο η σπάνια πανίδα της. Με μια βαρκάδα –με τις ειδικές «μπλάβες»– ο ταξιδιώτης χάνεται μες τα νούφαρα, τους νεροβούβαλους που… πλατσουρίζουν στις όχθες, τις ιτιές και τα δεκάδες εντυπωσιακά πουλιά που κατακλύζουν την λίμνη, από πελαργούς και αργυροποελεκάνους, μέχρι ερωδιούς, ιδιαίτερα τις εποχές μετανάστευσης.

Απόκοσμες στιγμές σε ένα μέρος μαγικό με τα φλαμίνγκος να χορεύουν χαρούμενο στον παράδεισο τους…

Το περιβάλλον δάσος βρίσκεται στην ανατολική όχθη της Κερκίνης και αποτελεί ένα απίστευτης φυσικής γοητείας παραλίμνια σύμπλεγμα άγριων ιτιών και υδρόβιων δέντρων. Τον χειμώνα το νερό καλύπτει εντυπωσιακά τους κορμούς τους!! Ανεξίτηλες στιγμές με βουβάλια που κολυμπούν (πρόκειται για τον μεγαλύτερο πληθυσμό τους στην Ελλάδα), νούφαρα που δημιουργούν χαλί πάνω στο νερό, θέα προς τα απέναντι βουνά και λιβάδια στα οποία λαμβάνουν χώρα πολλές εναλλακτικές δραστηριότητες, όπως το birdwatching. Η Κερκίνη θεωρείται ένα από τα αγαπημένα ετήσια ραντεβού παρατηρητών και φωτογράφων από όλη την Ευρώπη.

Η Κερκίνη αποτελεί μια πρώτης τάξεως αφετηρία, αφού στο λιμανάκι της υπάρχει το Κέντρο Πληροφόρησης για τον Υγρότοπο και λεπτομέρειες για ξενάγηση με μπλάβες. Αφήνοντας πίσω τις κεραμοσκεπές της Κερκίνης, αξίζει μια επίσκεψη στο Λιθότοπο, χωριό από τα πιο ανεπτυγμένα τουριστικά και με την καλύτερη θέα, μιας και βρίσκεται κοντά στο φράγμα του Στρυμόνα. Ακολουθεί η Άνω και η Κάτω Πορόια που μαγεύει με τα γραφικά της σοκάκια και τα όμορφα ταβερνάκια με παραδοσιακούς καφενέδες.

Στην αγκαλιά των βουνών Μπέλες και Μαυροβούνιου αναπαυεται το Εθνικό Πάρκο της Κερκίνης. Απίστευτες διαδρομές για τους λάτρεις της πεζοπορίας και της ορειβασίας ξεκινούν δίπλα στη λίμνη παράλληλα με το ποτάμι και το ανατολικό ανάχωμα. Για τους πιο extreme πεζοπόρους υπάρχουν δυσκολότερες οι οποίες ακολουθούν τα ανηφορικά μονοπάτια από την Άνω Πορόια μέχρι την κορυφή του όρους Μπέλες – στην κορυφογραμμή του μάλιστα υπάρχουν πολλές επιλογές για εξτρά εξερευνήσεις που μπορούν να πάρουν ολόκληρες ημέρες, γι’ αυτό και οργανώνονται εξορμήσεις με σκηνές.

Γύρω από τον Στρυμόνα και στην ευρύτερη περιοχή του νομού Σερρών, υπάρχουν πολλοί κρυμμένοι θησαυροί. Ένας από αυτούς είναι το περίφημο οχυρό Ρούπελ, πάνω από το χωριό Προμαχώνα. Το μεγάλο αυτό οχυρό αποτέλεσε το πεδίο μάχης στον ελληνογερμανικό πόλεμο τον Απρίλιο του 1941 και σήμερα λειτουργεί ως μνημείο με δικό του Μουσείο (τηλ: 2321095102). Στην είσοδο της κοιλάδας του Μέσου Στρυμόνα ευρίσκεται επίσης νεολιθικός οικισμός, πλάι στο εγκαταλελειμμένου πια ελληνικού χωριού Μεσαία Νέου Πετριτσίου κοντά στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα. Οι ιαματικές πηγές του Σιδηρόκαστρου και του ακριτικού Αγκίστρου με τα βυζαντινά λουτρά και τις εγκαταστάσεις για ιαματικές βουτιές ακόμη και τον χειμώνα. Επίσης στο Σιδηρόκαστρο βρίσκεται και το Ιστορικό και Λαογραφικό Μουσείο Τσαρτσίδη που μας διηγείται την παραδοσιακή ζωή των ντόπιων. Λίγο πιο μακριά στον οικισμό της Βυρώνειας βρίσκεται ενυδρείο με αίθουσα πληροφόρησης για την ιχθυοπανίδα της περιοχής. Εδώ δεσπόζει και ξακουστός σταθμός που κατά την διάρκεια του Β Βαλκανικού Πολέμου(Ιουλιος-Αύγουστος 1913)αποτέλεσε έδρα του στρατηγείου του Ελληνικού Στρατού. Στον χώρο λοιπόν του σταθμού ο βασιλιάς Κωνσταντίνος μαζί με τον πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο, υπέγραψαν τη συνθήκη ειρήνης με την ηττημένη πλευρά, της Βουλγαρίας .Σήμερα, ο σταθμός αποτελεί χώρο ιδιωτικής εκμετάλλευσης.

«Δεν ταξιδεύω για να πάω κάπου αλλά για να πάω. Ταξιδεύω για χάρη του ταξιδιού. Το ζήτημα είναι να μετακινείσαι.»

Ρόμπερτ Λούις Στίβενσον, 1850-1894, Σκωτσέζος συγγραφέας