● Οι επιθέσεις κατά καθηγητών, οι ξυλοδαρμοί και η διαπόμπευσή τους, η κλοπή φοιτητικών καλπών, οι επιθέσεις σε φοιτητικές παρατάξεις δεν είναι ούτε φοιτητικό κίνημα ούτε πολιτική ούτε οτιδήποτε άλλο σχετιζόμενο με τη δημοκρατία. Είναι καθαρός χουλιγκανισμός, σχετιζόμενος και με τον γηπεδικό χουλιγκανισμό, με καταφανώς αντιδημοκρατικό χαρακτήρα.

● Αυτοί που κάνουν αυτές τις επιθέσεις είτε μισούν τους φοιτητές, για λόγους που οι ίδιοι ξέρουν, είτε απλώς εκμεταλλεύονται τη χαλαρότητα πρυτανικών αρχών και Πολιτείας για να μετατρέψουν πανεπιστημιακούς χώρους σε ορμητήρια πολλών και διαφόρων παρανομιών.

● Όλοι αυτοί οι τύποι έχουν καταφέρει να απαξιώσουν στα μάτια της κοινωνίας το πανεπιστήμιο, το κίνημα των φοιτητών και το άσυλο. Ας μην μας κάνει εντύπωση το ότι η κοινωνία επικροτεί πλέον τα μέτρα αστυνομικού χαρακτήρα ή, στην πιο ήπια περίπτωση, αδιαφορεί για τη λήψη τους.

● Σε κάθε περίπτωση το δημόσιο πανεπιστήμιο πρέπει να προστατευτεί. Πρώτον, επειδή είναι δημόσιο, δηλαδή δημόσια περιουσία. Δεύτερον, επειδή είναι ο μοναδικός τρόπος να σπουδάσουν τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών, τα οποία δεν έχουν την πολυτέλεια να σπουδάσουν σε ακριβά ιδιωτικά πανεπιστήμια εκτός Ελλάδος. Τρίτον, επειδή εκεί παράγεται η γνώση, χωρίς την οποία η χώρα δεν έχει μέλλον.

● Το θέμα είναι ο τρόπος.

● Η ίδρυση ενός ακόμη αστυνομικού σώματος, πανεπιστημιακού αυτή τη φορά, πολύ φοβάμαι ότι θα συμβάλει στην αντιμετώπιση του προβλήματος όσο συνέβαλε η ίδρυση και άλλων αστυνομικών σωμάτων στην αντιμετώπιση του εγκλήματος στις υποβαθμισμένες περιοχές της χώρας. Δηλαδή από ελάχιστα μέχρι καθόλου.

● Το μέτρο του ελέγχου για το ποιος μπαίνει και ποιος βγαίνει σε έναν πανεπιστημιακό χώρο είναι σωστό. Μακάρι οι πρυτανικές αρχές και οι φοιτητικές παρατάξεις να διασφάλιζαν τη μη είσοδο παράνομων εισβολέων και την αποτροπή εγκληματικών πράξεων, αλλά δυστυχώς έχουν αποτύχει και η κατάσταση, σε κάποιες περιπτώσεις, είναι ανεξέλεγκτη.

● Όσον αφορά την αυστηροποίηση της ποινικής νομοθεσίας για αδικήματα που τελούνται σε πανεπιστημιακούς χώρους, ας μην ξεχνάμε ότι όλοι πρέπει να είναι ίσοι έναντι του νόμου. Στις δημοκρατίες δεν νομοθετούμε ιδιώνυμα. Ιδίως όταν είναι γνωστό ότι η σημερινή κυβερνητική παράταξη τρέφει μια παραδοσιακή… αντιπάθεια και για το φοιτητικό κίνημα και για το δημόσιο Πανεπιστήμιο, το οποίο θέλει εδώ και δεκαετίες να ιδιωτικοποιήσει. Ο κίνδυνος μαζί με τα ξερά να καούν και τα χλωρά είναι πάντα ορατός.

● Άλλωστε το νομικό οπλοστάσιο είναι από χρόνια πλήρες, ισχυρό και καθόλου παρωχημένο – είναι άλλωστε διαμορφωμένο την τελευταία δεκαετία. Η ανικανότητα να εφαρμοστεί είναι το πρόβλημα και όχι η όλο και μεγαλύτερη αυστηρότητα των νόμων, η οποία συνήθως οδηγεί σε αδιέξοδα και τροφοδοτεί την εχθρότητα προς τη δημοκρατία. Ιδίως στη νέα γενιά, η οποία εύκολα στρατολογείται σε ακραίες κατευθύνσεις.

● Τα περί φασισμού με «αριστερό προσωπείο» που λέει ο Μητσοτάκης και τα περί «κόκκινου φασισμού» που λέει ο Άδωνις είναι από παρεξηγήσιμα μέχρι διχαστικά και επικίνδυνα. Όσο επικίνδυνα είναι και τα περί φασισμού της Ν.Δ. που λέγονται από την απέναντι πλευρά. Και γι’ αυτό τα όποια μέτρα πρέπει να είναι αναλογικά προς το πρόβλημα και όχι άλλο ένα μέσο για άγριο ξεκαθάρισμα πολιτικών και ιδεολογικών λογαριασμών.

● Αρκετά και ζόρικα προβλήματα έχουμε ήδη. Δεν έχουμε ανάγκη και από κραυγές που παραπέμπουν πολλά χρόνια πίσω…