Ο συγγραφέας είναι γέννημα θρέμμα της Μεσογείου, μιας πατρίδας όπως την αντιλαμβάνεται ο ίδιος, «που εκτίνεται από τα κακοτράχαλα βερβερικά βουνά ώς την ιριδίζουσα πολιτισμική σκηνή της Ελλάδας, μέσα από την πληρότητα όλων των πρωινών κατά τα οποία ένα λατίνι διαγράφει στον γαλαζωπό ορίζοντα ένα σημάδι ουσιότητας».

Baltasar Porcel
Μετάφραση: Κατερίνα Σπάθη
Εκδόσεις: Πάπυρος
Σελ.: 675
Ο συγγραφέας είναι γέννημα θρέμμα της Μεσογείου, μιας πατρίδας όπως την αντιλαμβάνεται ο ίδιος, «που εκτίνεται από τα κακοτράχαλα βερβερικά βουνά ώς την ιριδίζουσα πολιτισμική σκηνή της Ελλάδας, μέσα από την πληρότητα όλων των πρωινών κατά τα οποία ένα λατίνι διαγράφει στον γαλαζωπό ορίζοντα ένα σημάδι ουσιότητας». Γεννήθηκε στη Μαγιόρκα το 1937 και πέθανε στη Βαρκελώνη το 2009, και σε αυτή την επική μεσογειακή του αφήγηση αφήνεται να τον οδηγήσει το έμφυτο ταμπεραμέντο που διακρίνει τους κατοίκους αυτής της ευλογημένης περιοχής. Πρόκειται για μια ιδιαίτερη – προσωπικής ματιάς – καταγραφή της διαχρονικής ιστορίας των τόπων, των λαών και των ανθρώπων που κατοικούν εδώ και χιλιετίες στη Μεσόγειο. Αυτή η αντιεπιστημονική αυθαιρεσία στην «αντικειμενική αυστηρή αφήγηση της Ιστορίας» ενέχει την ανατροπή, την αναζωογόνηση, τη διαρκή επαναστατικότητα (αν αυτή σημαίνει επιμονή στη νεότητα) και μοιάζει σαν ένα παιχνίδισμα με τον χρόνο, όπου το παρελθόν εντάσσεται στη συνείδησή μας σαν ένα γεγονός γνώριμο και φρέσκο, στο οποίο ήμασταν κατά έναν μαγικό τρόπο παρόντες. Με αυτό το βιβλίο – όπως και με τα αντίστοιχα του Λατινοαμερικάνου Γκαλεάνο – ο ιστορικός χρόνος αποκτά ζωντάνια, αμεσότητα και κυρίως «γεμίζει» τις αποστάσεις. Και στην ιστορία της Μεσογείου, ενός τόπου τόσο διάφανου και ανθρώπινου, το μέτρο καθορίζεται από το μπόι των κατοίκων, από το αντιφέγγισμα ενός προσώπου στη θάλασσα. Γιατί είναι «αλλιώς» το μεσογειακό τοπίο από «το συχνά μουντό και “ενήλικο” τοπίο του Ατλαντικού». Ο κόσμος της Mare Nostrum είναι ένας κόσμος όπου τον ρυθμό τον δίνουν τα ανθρώπινα…Ο συγγραφέας είναι γέννημα θρέμμα της Μεσογείου, μιας πατρίδας όπως την αντιλαμβάνεται ο ίδιος, «που εκτίνεται από τα κακοτράχαλα βερβερικά βουνά ώς την ιριδίζουσα πολιτισμική σκηνή της Ελλάδας, μέσα από την πληρότητα όλων των πρωινών κατά τα οποία ένα λατίνι διαγράφει στον γαλαζωπό ορίζοντα ένα σημάδι ουσιότητας». Γεννήθηκε στη Μαγιόρκα το 1937 και πέθανε στη Βαρκελώνη το 2009, και σε αυτή την επική μεσογειακή του αφήγηση αφήνεται να τον οδηγήσει το έμφυτο ταμπεραμέντο που διακρίνει τους κατοίκους αυτής της ευλογημένης περιοχής. Πρόκειται για μια ιδιαίτερη – προσωπικής ματιάς – καταγραφή της διαχρονικής ιστορίας των τόπων, των λαών και των ανθρώπων που κατοικούν εδώ και χιλιετίες στη Μεσόγειο. Αυτή η αντιεπιστημονική αυθαιρεσία στην «αντικειμενική αυστηρή αφήγηση της Ιστορίας» ενέχει την ανατροπή, την αναζωογόνηση, τη διαρκή επαναστατικότητα (αν αυτή σημαίνει επιμονή στη νεότητα) και μοιάζει σαν ένα παιχνίδισμα με τον χρόνο, όπου το παρελθόν εντάσσεται στη συνείδησή μας σαν ένα γεγονός γνώριμο και φρέσκο, στο οποίο ήμασταν κατά έναν μαγικό τρόπο παρόντες. Με αυτό το βιβλίο – όπως και με τα αντίστοιχα του Λατινοαμερικάνου Γκαλεάνο – ο ιστορικός χρόνος αποκτά ζωντάνια, αμεσότητα και κυρίως «γεμίζει» τις αποστάσεις. Και στην ιστορία της Μεσογείου, ενός τόπου τόσο διάφανου και ανθρώπινου, το μέτρο καθορίζεται από το μπόι των κατοίκων, από το αντιφέγγισμα ενός προσώπου στη θάλασσα. Γιατί είναι «αλλιώς» το μεσογειακό τοπίο από «το συχνά μουντό και “ενήλικο” τοπίο του Ατλαντικού». Ο κόσμος της Mare Nostrum είναι ένας κόσμος όπου τον ρυθμό τον δίνουν τα ανθρώπινα…

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.