Οι καθ’ ύλην αρµόδιοι, στην πρεµούρα τους να πουλήσουν τις µεταλλευτικές εγκαταστάσεις της ΛΑΡΚΟ αφού η τρόικα τους τραβάει το αυτί, αποφάσισαν να «σπάσουν» την εταιρεία σε «καλή» και σε «κακή» µε καθαρά οικονοµικούς όρους.

Οι καθ’ ύλην αρµόδιοι, στην πρεµούρα τους να πουλήσουν τις µεταλλευτικές εγκαταστάσεις της ΛΑΡΚΟ αφού η τρόικα τους τραβάει το αυτί, αποφάσισαν να «σπάσουν» την εταιρεία σε «καλή» και σε «κακή» µε καθαρά οικονοµικούς όρους. Εν ολίγοις, αυτό σηµαίνει ότι ευελπιστούν πως θα γίνει πιο ελκυστική για τους υποψήφιους αγοραστές αφού στην «καλή» εταιρεία θα µεταβιβαστούν το εργοστάσιο της Λάρυµνας και τα µεταλλεία στον Αγ. Ιωάννη, προκειµένου να πουληθούν ανεξάρτητα από την υπόλοιπη εταιρεία. Στην «κακή», αντίστοιχα, θα µεταφερθούν τα βάρη του παρελθόντος και ζηµιές άνω του 1 δισ. ευρώ, µαζί µε άλλα πάγια και µικρότερα ορυχεία, και στη συνέχεια θα εκκαθαριστεί. Οι καθ’ ύλην αρµόδιοι δεν λένε βέβαια κουβέντα για την επικίνδυνη εταιρεία – χωρίς εισαγωγικά ο χαρακτηρισµός -, την εταιρεία δηλαδή που εδώ και χρόνια ρυπαίνει συστηµατικά τον Ευβοϊκό Κόλπο γράφοντας στα παλιά της τα παπούτσια, µε τις ευλογίες τού τότε ΥΠΕΧΩ∆Ε και του σηµερινού ΥΠΕΚΑ, τη δηµόσια υγεία και το περιβάλλον, τους εθνικούς και ευρωπαϊκούς νόµους.
 
Τα απόβλητα στη θάλασσα
 
Οι µεταλλουργικές εγκαταστάσεις της ΛΑΡΚΟ βρίσκονται στο ΝΑ. σκέλος του όρµου της Λάρυµνας στον Βόρειο Ευβοϊκό και παράγουν σιδηρονικέλιο. Από τη διαδικασία αυτήν ως παραπροϊόντα προκύπτουν σκουριές σε ποσότητα που ξεπερνά το 1,5 εκατοµµύριο τόνους τον χρόνο. Οι σκουριές, για να το κάνουµε λιανά, περιέχουν βαρέα µέταλλα, όπως νικέλιο, χρώµιο, κάδµιο και υδράργυρο. Μέρος της σκουριάς και συγκεκριµένα, σύµφωνα µε την ίδια τη ΛΑΡΚΟ, περίπου 600.000 τόνοι τον χρόνο πωλούνται για υλικό αµµοβολής στην τσιµεντοβιοµηχανία. Η υπόλοιπο ποσότητα, όµως, το 1 εκατοµµύριο τόνος σκουριάς, φορτώνεται σε πλοία και απορρίπτεται στον Βόρειο Ευβοϊκό χωρίς να ιδρώνει το αυτί κανενός!
 
Η θαλάσσια περιοχή έχει µεταβληθεί σε χαβούζα των αποβλήτων της ΛΑΡΚΟ, µε συνεχείς υπουργικές αποφάσεις που διαιωνίζουν το πρόβληµα και συνεχίζουν να θέτουν σε κίνδυνο το θαλάσσιο περιβάλλον και τη δηµόσια υγεία στο όνοµα της σωτηρίας του εργοστασίου και τώρα της ιδιωτικοποίησής του. Είναι χαρακτηριστικό ότι την απόφαση για τη συνέχιση της απόρριψης των σκουριών του εργοστασίου «στην ίδια µέχρι σήµερα θαλάσσια περιοχή του Βόρειου Ευβοϊκού κόλπου» υπέγραψαν τελευταία φορά στις 11 Ιουνίου του 2012 οι υπουργοί ΠΕΚΑ, Υγείας και Προστασίας του Πολίτη, απόφαση που ισχύει µέχρι και τον φετινό Φεβρουάριο.
 
Αµφιβάλλει κανείς ότι µε νέα υπουργική απόφαση θα συνεχιστεί η απόρριψη των τοξικών αποβλήτων στη θάλασσα; Και αµφιβάλλει κανείς ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν πρόκειται να κάνει τίποτα για να εκσυγχρονιστεί η εταιρεία ώστε η απόθεση των αποβλήτων της να γίνεται σε κατάλληλο χερσαίο χώρο; Αµφιβάλλει κανείς ότι αφού δεν έβαλαν εδώ και χρόνια ούτε ένα ευρώ δεν θα το πράξουν ούτε σήµερα που θέλουν να πουλήσουν κοψοχρονιά; Όµως υπάρχουν και άλλα ερωτήµατα που πρέπει να απαντηθούν… Για παράδειγµα, στον διαγωνισµό για την πώληση της εταιρείας υπάρχει όρος ότι θα σταµατήσει η απόρριψη των αποβλήτων στη θάλασσα; Υπάρχει δεσµευτικό χρονοδιάγραµµα για το πότε θα γίνει αυτό από τον υποψήφιο επενδυτή; Ή µήπως, όπως επισηµαίνουν παράγοντες που γνωρίζουν πρόσωπα και πράγµατα, δεν αναφέρεται κουβέντα γιατί κάτι τέτοιο θα απέτρεπε τους έτσι κι αλλιώς άφαντους µέχρι σήµερα επενδυτές; Εν ολίγοις, το ερώτηµα είναι: η κυβέρνηση θα πουλήσει µαζί µε την «καλή» ΛΑΡΚΟ και την εγκληµατική ΛΑΡΚΟ;
 
Αµαρτωλή ιστορία
 
Οι πρώτες κυβερνητικές δεσµεύσεις για τη λύση του προβλήµατος και την παύση της απόρριψης των αποβλήτων στη θάλασσα δόθηκαν το μακρινό 1998, μετά την κατάληψη του εργοστασίου από ακτιβιστές της Greenpeace. Τις διαβεβαιώσεις είχε δώσει η τότε υφυπουργός Ανάπτυξης Άννα Διαμαντοπούλου, η οποία ζήτησε από τη ΛΑΡΚΟ τεχνικές προτάσεις για την αξιοποίηση της σκουριάς στη στεριά. Λίγους μήνες μετά, τον Δεκέμβριο του 1998, με ΚΥΑ δόθηκε και νέα άδεια στη ΛΑΡΚΟ να πετάει τα απόβλητα στη θάλασσα ώς το 2001, με όρο όμως την εκπόνηση μελετών για να σταματήσει σταδιακά η απόρριψη των τοξικών σκουριών στον Βόρειο Ευβοϊκό. Στην απόφαση οριζόταν ότι, εάν υπάρξει παράβαση των όρων, θα γινόταν ανάκληση της άδειας για απόρριψη των σκουριών. Οι όροι παραβιάστηκαν, αλλά η άδεια όχι μόνο δεν ανακλήθηκε, αλλά από τότε ανανεώνεται συστηματικά, με τα πολιτικά κόμματα να βάζουν προσχηματικά την απειλή της ανεργίας για τους εργαζομένους της εταιρείας. Χρησιμοποιούν, δηλαδή, τους εργαζομένους που βρίσκονται σε δύσκολη θέση, ιδιαίτερα στην κρίσιμη για όλους εποχή, για να μην αναλάβουν τις ευθύνες τους και να μην πράξουν όσα η εθνική και ευρωπαϊκή νομοθεσία απαιτεί για την προστασία των πολιτών. Επισημαίνεται ότι η χώρα μας έχει υπογράψει τη Διεθνή Σύμβαση του Λονδίνου για την Πρόληψη της Θαλάσσιας Ρύπανσης από την Απόρριψη Καταλοίπων και Άλλων Υλών, σύμβαση που έχει κυρωθεί και με νόμο, η οποία απαγορεύει ρητά την πόντιση οποιουδήποτε υλικού στη θάλασσα, πλην πολύ συγκεκριμένων εξαιρέσεων, στις οποίες όμως δεν συμπεριλαμβάνονται οι σκουριές.

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.