Μάλλον δεν είναι… μυστικό ότι ζούμε (πάντα έτσι ήταν) σε έναν «άδικο» κόσμο. Είναι ίσως όμως η πρώτη φορά που το «άδικο» έχει τη δυνατότητα να προβάλλει με τόσο ξεδιάντροπο τρόπο την ισχύ του.

Θεμέλιο και πυρήνας της έννοιας του δικαίου είναι η αμεροληψία. Στην περίπτωση που ο πυρήνας υπονομευτεί, δεν υφίσταται δίκαιο, αλλά η επιβολή του «δικαίου», δηλαδή της θέλησης και της απόφασης του ισχυρού. Μάλλον δεν είναι… μυστικό ότι ζούμε (πάντα έτσι ήταν) σε έναν «άδικο» κόσμο. Είναι ίσως όμως η πρώτη φορά που το «άδικο» έχει τη δυνατότητα να προβάλλει με τόσο ξεδιάντροπο τρόπο την ισχύ του.

Για παράδειγμα, το περασμένο Σάββατο, η επικεφαλής του Οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών για τα ανθρώπινα δικαιώματα δήλωσε ότι ο πρόεδρος της Συρίας, Μπασάρ Αλ Άσαντ, θα πρέπει να δώσει λόγο για εγκλήματα πολέμου και κάλεσε τη διεθνή κοινότητα να αναλάβει άμεση δράση, συμπεριλαμβανομένης ακόμη και της ενδεχόμενης στρατιωτικής παρέμβασης.

Η Νάβι Πιλάι, επανέλαβε την έκκλησή της να δικαστεί ο πρόεδρος της Συρίας από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για τις ενέργειες των δυνάμεών του κατά τη διάρκεια του εμφυλίου στη Συρία, όπου, σύμφωνα με τον ΟΗΕ, στους 22 μήνες των μαχών, έχει σκοτωθεί σχεδόν 70.000 άνθρωποι.

Η ευαισθησία του ΟΗΕ για τα εγκλήματα του Άσαντ στη Συρία θα είχε νόημα και θα απέπνεε την εμπιστοσύνη που η έννοια του δικαίου δημιουργεί αν δεν ήταν τόσο επιλεκτική.

Δηλαδή αν, παράλληλα με τον Άσαντ, ο ΟΗΕ και οι υπηρεσίες τους καταδίκαζαν και τους υπόλοιπους οι οποίοι συμβάλουν και συμμετέχουν στη μεγάλη σφαγή στη Συρία. Όλους αυτούς που υποστηρίζουν, χρηματοδοτούν και εξοπλίζουν τους «μαχητές της ελευθερίας»: Τούρκους, Καταριανούς, Γάλλους, Άγγλους Αμερικάνους.

Πολύ περισσότερο η ευαισθησία του ΟΗΕ θα ήταν πειστική στην περίπτωση που δεν έκλεινε τα μάτια σε άλλες δολοφονικές πρακτικές οι οποίες εφαρμόζονται καθημερινά σε διάφορες «γωνιές» του κόσμου.

Για παράδειγμα: Στις 20.1.2013 οκτώ άνθρωποι, μεταξύ τους τέσσερα μέλη της Αλ Κάιντα (προφανώς τα υπόλοιπα 4 άτομα είναι οι δικαιολογημένες παράπλευρες απώλειες), σκοτώθηκαν σε επιθέσεις μη επανδρωμένων αεροσκαφών στην επαρχία Μαρίμπ της Υεμένης. Ο θάνατός τους αυξάνει σε 22 τον αριθμό των νεκρών από επιθέσεις μη επανδρωμένων αεροσκαφών που μόνο οι ΗΠΑ διαθέτουν στην περιοχή.

Ειδήσεις σαν την πιο πάνω και σαν αυτή που ακολουθεί και αφορά σε μια άλλη επίθεση των προηγούμενων ημερών είναι καθημερινές: «Τουλάχιστον 16 άνθρωποι σκοτώθηκαν σε επιθέσεις αμερικανικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών σε τρεις περιοχές του βορειοδυτικού Πακιστάν, είπαν πηγές των υπηρεσιών πληροφοριών της χώρας.

Οι επιθέσεις έγιναν σε τρία χωριά του Βόρειου Ουαζιριστάν, το Λουάρα Πανγκάι, το Αντάρα και το Νταράι Νιστάρ, με εννιά πυραύλους να πλήττουν στόχους μέσα σε χρονικό διάστημα μισής ώρας, είπε ένας αξιωματούχος που ζήτησε να παραμείνει ανώνυμος. «Μέχρι στιγμής 16 άνθρωποι έχει επιβεβαιωθεί ότι είναι νεκροί και 14 ακόμα τραυματίες», είπε η πηγή αυτή.

Περί αυτής της καθημερινής σφαγής με επιθέσεις Μη Επανδρωμένων Αεροσκαφών που ξεκίνησε συστηματικά από το 2004 ο ΟΗΕ δεν έχει βγάλει καταδικαστικές αποφάσεις.

Όπως έγραφε το 2009 η Monde, «από τις αρχές του χρόνου, η αυξημένη ένταση αυτών των επιθέσεων – μία την εβδομάδα – έχει προκαλέσει τον θάνατο 432 ατόμων (σύμφωνα με τον απολογισμό της 30ής Σεπτεμβρίου 2009). Σε αυτόν τον αριθμό περιλαμβάνονται άμαχοι, αντάρτες και στελέχη ενός ευρύτατου δικτύου τρομοκρατικών οργανώσεων. Μονάχα κατά τη διάρκεια της πλέον αιματηρής περιόδου, του διμήνου Ιουνίου – Ιουλίου 2009, βρήκαν τον θάνατο 155 άτομα, ενώ κατά τη διάρκεια ολόκληρου του 2008 είχαν σκοτωθεί 317 άτομα σε 36 επιθέσεις».

Γιατί, λοιπόν, τέτοια κραυγαλέα μεροληψία και επιλεκτικότητα του Δικαίου και των μηχανισμών του; Ίσως επειδή, όπως διαβάζουμε στη Monde, «σε απόσταση αρκετών χιλιάδων χιλιομέτρων, στη Νεβάδα, η CIA ελέγχει τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη από τη βάση του Κριτς».

«Κάθε “πιλότος” εργάζεται σε έναν κλειστό χώρο γεμάτο οθόνες. Μπροστά σε κάθε μία βρίσκεται ένα “joystick» (μοχλός όπως εκείνος που υπάρχει στα ηλεκτρονικά παιχνίδια)… Μέσα σε αυτό το αποστειρωμένο και ακίνδυνο για τον χειριστή περιβάλλον οι “πιλότοι” οδηγούν από απόσταση τα UAV.

Τα ιπτάμενα μηχανήματα, με τη λεπτή και μακριά άτρακτο που φαρδαίνει στο εμπρόσθιο τμήμα της για να φιλοξενήσει μια δορυφορική κεραία, τα στενά φτερά και το κεκλιμένο προς τα πίσω πηδάλιο, μοιάζουν με απειλητικά έντομα».

Είναι, νομίζουμε, κάτι περισσότερο από προφανές ότι όχι μόνο η ιστορία, αλλά και το «δίκαιο» γράφεται από τους νικητές…