Με τον Εμφύλιο να έχει κληρονομήσει τον διχασμό στην ελληνική κοινωνία, η χώρα ζει ανάμεσα σε δύο πόλους που τους ενώνει το μίσος. Ό,τι γίνεται ή δεν γίνεται σε αυτό τον τόπο είναι απόρροια αυτού του διχαστικού μίσους που συντηρεί μια, ξεπερασμένη από την Ιστορία, αντίληψη δικαίου.

Γιώργος Μπράμος
Εκδόσεις: Καστανιώτης
Σελ.: 186

Με τον Εμφύλιο να έχει κληρονομήσει τον διχασμό στην ελληνική κοινωνία, η χώρα ζει ανάμεσα σε δύο πόλους που τους ενώνει το μίσος. Ό,τι γίνεται ή δεν γίνεται σε αυτό τον τόπο είναι απόρροια αυτού του διχαστικού μίσους που συντηρεί μια, ξεπερασμένη από την Ιστορία, αντίληψη δικαίου. Ωστόσο, κάποτε πρέπει να συνειδητοποιήσουμε σε αυτόν τον τόπο, που ζει κι εξελίσσεται μέσα σε στερεότυπα, ότι το άσβεστο μίσος μεταξύ δύο παρατάξεων δεν δικαιώνει καμιά τους, παρά μόνο αποδεικνύει περίτρανα τα ίδια λάθη, τις ίδιες ευθύνες, την κοινή εν τέλει καταγωγή, το ίδιο αγύριστο κεφάλι, τις δύο απελπισμένες όψεις του ίδιου χρεοκοπημένου νομίσματος.
Αυτός ο διχασμός που κληροδότησε ο Εμφύλιος και αναζωπύρωσε η χούντα των εγκληματιών στρατιωτικών ανδρείκελων προσωποποιείται επιτυχημένα από τους δύο ήρωες του μυθιστορήματος – που από την πρώτη κιόλας στιγμή θέτει υψηλότερους στόχους από εκείνους που έχει συνήθως μια κοινή αστυνομική περιπέτεια.
Τόσο ο Κυριάκος Ξενίδης, ο αποστειρωμένος πολεοδόμος που κρύβεται πίσω από το σκονισμένο γραφείο μιας διεφθαρμένης υπηρεσίας σε μια επαρχία στα βόρεια της χώρας, όσο και ο Νίκος Τσάκωνας, ο αστυνομικός που έχει αναλάβει την υπόθεση μιας δολοφονίας, στις εναλλάξ πρωτοπρόσωπες αφηγήσεις τους διηγούνται μέσα από τις προσωπικές τους ιστορίες τη σύγχρονη ιστορία αυτού του τόπου. Τίποτα δεν είναι τυχαίο, ούτε ακόμα και το επάγγελμα του αριστερού πολεοδόμου που υπηρετεί ο γιος τού καταδιωκόμενου αριστερού, ο οποίος αναγκάστηκε να υπογράψει αυτή την καταραμένη δήλωση, η οποία ενοχοποίησε τις ζωές αξιόλογων, αξιοπρεπών και τίμιων ανθρώπων απέναντι στο ηρωικό πνεύμα που επέβαλε με το στανιό η Αριστερά προκειμένου να στηρίξει τη μέτρια και αμφισβητούμενη πλέον ιστορικά πολιτική της ύπαρξη με ένα πλούσιο θυσιαστήριο και αμέτρητες εκατόμβες θυμάτων.
Από την άλλη, έχουμε την οικογένεια του Τσάκωνα, η οποία εκπροσωπεί επάξια όλα εκείνα τα καθάρματα που υποθήκευσαν το μέλλον της χώρας στο απερίγραπτο τρίπτυχο της συμφοράς «πατρίς – θρησκεία – οικογένεια». Και σε αυτή την περίπτωση, ο Μπράμος αποδεικνύεται δεξιοτέχνης. Ο πραγματικός πατέρας του Τσάκωνα, ένας μπάτσος της παλιάς σχολής, προσωποποιεί όλο το μεγαλείο της άλλης Ελλάδας: της παράδοσης, των νοικοκυραίων, του νόμου και της τάξης. Αυτής που ζει βουτηγμένη στην υποκρισία, στο ψέμα, στην αθλιότητα και βολεύεται με τη χαμοζωή.
Ανάμεσα σε αυτά τα δυο πρόσωπα, ενός αριστερού πολεοδόμου, ο οποίος κατηγορείται για τον φόνο ενός προδότη αγωνιστή που πλούτισε στη μεταπολίτευση, κι ενός γιου χουντικού μπάτσου, ο οποίος προσπαθεί να ξεφύγει από τη χυδαία κληρονομιά που του έχουν φορτώσει, χτίζεται μια αστυνομική ιστορία αξιώσεων, που κάπου στο μέσο της διήγησης χάνει κάπως τον ρυθμό της για να τον ξαναβρεί λίγες σελίδες παρακάτω, στον επίλογο. Ο Μπράμος επιχείρησε με χιλιοχρησιμοποιημένα υλικά να φτιάξει μια ιστορία και κατόρθωσε να πετύχει μια νέα γεύση, αποδεικνύοντας για μια ακόμη φορά ότι δεν τίθεται ζήτημα συνταγής, αλλά μάγειρα!

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.